Academische biografie van Echnaton. Watterson is minder dan Reeves fan van spectaculaire theorieën en minder geobsedeerd door Nefertiti. Haar verhaal is dan ook braver. Hoogstens valt haar een wat vreemde vorm van nationalisme te verwijten. Ze staat er op om de Oud-Egyptische namen van plaatsen te gebruiken. Waset dus in plaats van Thebe, en zo ook met tal van andere plaatsnamen, wat de leesbaarheid niet altijd ten goede komt.

Verder geldt wat voor bijna alle literatuur over Echnaton het geval is: Ze presenteert de theorieën van haar voorkeur, zonder al te veel aandacht te schenken aan argumenten van anderen. Zo houdt ze bijvoorbeeld vast aan een lange co-heerschappij van Echnaton met zijn vader Amenhotep III. Die laatste zou pas in jaar 12 van de ketterkoning gestorven zijn. Aan de inhoud van zijn religie besteedt zij niet veel aandacht. Ze geeft wel een integrale vertaling van de zonnehymne, die op een interessante wijze afwijkt van de versie van Murnane die Reeves presenteert.

Zoals bij Reeves geldt hier dat een boeiende maar enigmatische periode als deze véél meer vraagtekens verdient. Het laatste woord hierover is immers nog lang niet gezegd. ( )