James Ensor (1860-1949) is zonder twijfel één van de meest complexe en veelzijdige kunstenaars uit de tweede helft van de negentiende eeuw. Zonder meester of leerlingen, heeft hij in totale onafhankelijkheid en los van de toen gangbare kunststromingen picturale bakens verzet en de grenzen van de visuele kunsten afgetast. Toen hij als twintigjarige zijn eerste meesterwerken schilderde vierde het impressionisme hoogtij in Europa. Samen met Van Gogh, Gauguin en Munch, werkte James Ensor aan een totale nieuwe visie die zijn weerga niet kende binnen de moderne kunst aan het einde van de negentiende eeuw. Los van het impressionisme, het symbolisme en het neo-impressionisme ontwikkelde hij een persoonlijke stijl en een originele beeldentaal. De elementen die hij uit totaal verschillende inspiratiebronnen heeft geput wist hij om te vormen tot zijn eigen beeldentaal. Als er één moderne kunstenaar is die we zonder veel nadenken associëren met maskers en geraamten dan is het zonder twijfel de Oostendse schilder. Niemand voor hem heeft het carnavalsmasker en het geraamte zo grondig geschilderd, gebruikt en uitgebuit. Het werd uiteindelijk zijn embleem. Maar James Ensor is meer dan de 'schilder van maskers en geraamten'. Zijn oeuvre is omvangrijk en gediversifieerd. Hij heeft stillevens, portretten, landschappen, karikaturen, fantastische en religieuze scènes getekend, geëtst en geschilderd. De satirische, politieke, religieuze en historische thema's zijn legio. Hij vond zijn inspiratie zowel in de Bijbel, als in historische geschriften, in erudiete naslagwerken als in populaire tijdschriften. Maar uiteindelijk waren het vooral zijn eigen fantasmen die zijn beeldentaal zouden bepalen.