Ik beluisterde deze na de oude editie en vertaling van De Liagre Böhl vernieuwde uitgave uit 2012, door Theo de Feyten. Gilgamesj is de grote held, de koning van Oeroek, Enkidoe is het kind van de steppe dat ontrukt wordt aan het leven tussen en als de dieren om ook een “stadsmens“ te worden. Hij trekt naar Oeroek, worstelt met Gilgamesj en de twee worden hartsvrienden. Ze verslaan een reusachtig door de goden gezonden monster, ze versmaden de wulpse godin Ishtar. Dan sterft Enkidoe en Gilgamesj gaat op zoek naar het eeuwige leven, een tocht die hem door griezelige wouden brengt, naar het water tussen de wereld en de onderwereld; al vernietigt Gilgamesj in zijn woestheid de “stenen dingen“ die de veerboot naar de overkant kunnen brengen, toch bereiken zij het rijk des doods en komen ook weer terug met de sleutel tot het eeuwige leven, een magische plant. Maar weer terug op het echte land steelt een slang deze plant en gaat het eeuwige leven voor de mens verloren. In het dodenrijk hoort Gilgamesj ook de zondvloedmythe, die erg lijkt op de Bijbelse versie. Het verhaal, korter dan ik had gedacht, is prachtig geschreven of liever gezegd vertaald met heel veel herhaling en weer opnemen van frasen, misschien nog eerder zoals in psalmen dan zoals bij Homerus. Ook voor iemand als ik, die wel gewend is aan oudere epiek, zijn er toch allerlei verrassingen: in scènes die op zichzelf bekend zijn, blijken er signalen te zijn die je als je niet ingevoerd bent in de Babylonische cultuur over het hoofd ziet (wat betekent een waardin (kasteleinse)? Wat is er op de bodem van de zee? Welke goden mag je brskeren?). Maar dit verhaal is nog wel vele honderden en in sommige onderdelen duizenden jaren ouder – de verschillende lagen worden in de toelichting goed uitgelegd. Bevredigend dat ook stukken die ontbreken in de kleitabletten worden uitgesproken als "[hiaat]". De kern van het verhaal moet wel zijn de vergeefse zoektocht naar onsterfelijkheid, maar andere thema’s als vriendschap, toch de poging om de goden te evenaren of overtreffen, de evolutie van herders/nomaden naar stadsmensen of natuur naar cultuur. En dat alles dus al bijna 5000 jaar geleden. Speciale vermelding verdient het prachtige voorlezen door Klaas Rusticus met zijn werkelijk schitterende stem, de mooiste die ik tot nu toe bij Passend Lezen heb gehoord. Alleen het nawoord van Frank Westerman zei mij eigenlijk niets. ( )

The original story of martial love between men. Yes, it's about dealing with death too and it's a fun story, but the Odyssey is much more varied and contains many tropes that are still used today. Nevertheless, because of it predates the Odyssey and it's short, reading Gilgamesh is a high value. In addition, this edition provides solid background material on the history of the development of the epic and like most ancient writings, different parts of it were written and different times and some parts lost--thus, the modern story is at-best a piecing together of these historical documents and making some educated guesses (not to mention the difficulties of translation) as well as couching them in our modern trappings. ( )

My favorite part is when they held hands. ( )

This Penguin Classic, contains the Epic ( or as much as was known in 1999), and the expected explanatory notes and appendices, but also contains differing versions that have been discovered that come from the Sumerian, Babylonian and Akkadian eras.
While not a page turner as such, especially with many missing passages, it is impressive as the first known piece of literature and the depth of story covered. Gilgamesh not only performs heroic deeds, supporting his elevation to a minor deity on his death but also covers the requirements of a good ruler and the meaning to life and death.
Additionally, the pic gives some insight into these ancient civilisations which had such an influence on others, even leading to our own, and makes this a worthwhile read. It is even interesting to see echoes of this epic in Greek mythology as well as the Old Testament.
The Penguin classic with its explanatory notes is recommended, as a reader may overlook some important aspects without them, especially due to the fragmentary nature of the epic. ( )

I can't comment on the translation, this being the only version I've read. It's interesting to read this after having recently read The Odyssey - there are some common elements that stand out, especially the visit to the Underworld and meeting with the spirits of the dead. I would like to do more reading about the links between this, Homer, and the Bible. Gilgamesh meets a man who is the Sumerian Noah - which shows that the Great Flood of Genesis is also present in other traditions. ( )