Yusuf Atılgan (1921–1989)
Autor von Der Müssiggänger
Über den Autor
Bildnachweis: Yusuf Atılgan'ın Ülkü Tamer tarafından çekilmiş fotoğrafı. Sayfasından ([1]) alınmıştır., Adil kullanım, https://tr.wikipedia.org/w/index.php?curid=1498003
Werke von Yusuf Atılgan
Siz Rahat Yasayasiniz Diye - Kitaplarina Girmemis Yazilari, Siirleri, Söylesileri, Cevirileri (2018) 5 Exemplare
Bütün Öyküleri 4 Exemplare
Getagged
Wissenswertes
- Gebräuchlichste Namensform
- Atılgan, Yusuf
- Rechtmäßiger Name
- Atılgan, Yusuf
- Andere Namen
- Çorum, Nevzat
Atılgan, Ziya - Geburtstag
- 1921-06-27
- Todestag
- 1989-10-09
- Begräbnisort
- Bülbüldere Mezarlığı, İstanbul, Türkiye
- Geschlecht
- male
- Nationalität
- Ottoman Empire
- Land (für Karte)
- Turkey
- Geburtsort
- Manisa, Turkey
- Sterbeort
- Istanbul, Turkey
- Todesursache
- heart attack
- Ausbildung
- İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi
Mitglieder
Rezensionen
Listen
Dir gefällt vielleicht auch
Nahestehende Autoren
Statistikseite
- Werke
- 10
- Mitglieder
- 311
- Beliebtheit
- #75,820
- Bewertung
- 4.1
- Rezensionen
- 8
- ISBNs
- 24
- Sprachen
- 6
- Favoriten
- 1
We volgen een Ahmed Zebercet die in opdracht van een oom een hotel in het westen van Turkije runt. Atilgan beschrijft in een erg droge stijl de bijna mechanische handelingen die Zebercet stelt: het inschrijven van gasten, de kamers tonen, geld ontvangen, alles netjes registreren, enz. Niks aan de hand, lijkt het, al observeert hij het gedrag van zijn gasten wel heel nauwgezet, en geven zijn seksuele fantasieën (met onder meer verkrachtingen van vrouwen in hun slaap) zeker te denken. Zebercet is bijzonder geïntrigeerd door een vrouw die met de “trage trein uit Ankara kwam”, enkele dagen in het hotel verbleef en dan vertrok zonder echt uit te checken. Die vrouw wordt een echte obsessie en geleidelijk beginnen er ‘storingen’ op te treden in de dagelijkse routine van Zebercet. Zoals gezegd, het ontspoort, al ga ik de clou niet verklappen.
De hoofdmoot van deze roman is eigenlijk vrij conventioneel, met een alwetende verteller die chronologisch beschrijft wat Zebercet doet en wat er in hem omgaat. Alleen bij het begin en op het einde probeert Atilgan een stilistisch experiment met weinig interpunctie en warrige zinnen, niet helemaal geslaagd, vind ik. Maar inhoudelijk sluit hij mooi aan bij Camus en bij wat zijn collega Atay aanbrengt. De vertaalster van dit boek (Hanneke van der Heyden) ziet in de titel een verwijzing naar het keurslijf dat Turkije zichzelf in de jaren 1970 oplegde: met een kunstmatig nationalisme, een dwangmatige obsessie met het seculier karakter van de Kemalistische republiek, en een flinke scheut paternalisme. Zo’n keurslijf laat geen ruimte voor individualiteit en leidt onvermijdelijk tot vervreemding, is de boodschap die Atilgan ons wil meegeven. Naar mijn oordeel zeker interessant, maar als roman niet helemaal geslaagd.… (mehr)