Christian Durieux

We schrijven het jaar 1990 en deze planeet wordt steeds buitenissiger. Niettemin lijkt ze als twee druppels water op de onze. Maar de onverwachte gebeurtenissen stapelen zich op.
Waarom is er oorlog met Rusland? Waarom is het einde van de wereld in zicht? Waarom zijn overal in Europa clandestiene werkplaatsen ingericht, die trachten terreur te zaaien? Waarom die aanslag op Jean Cocteau en de moord op zijn medewerkers tijdens de opnamen van een film over het paradijs?
Waarom heeft Jacques Talaris, een jong streber die een pijlsnelle politieke carrière maakt, zijn ziel verkocht voor een videocassette?
En waarom haat Emmanuel Carnot de Godwins, een sekte die gelooft dat alles in tweevoud bestaat, zelfs God?
Wie trekt aan de touwtjes? Wie?
We schrijven het jaar 2045. Zittend voor de schermen van het Wereld Archiefcentrum past Carnot de puzzelstukjes aan elkaar en ziet hij een gruwelijk waarheid voor zich opdoemen.… (mehr)

Une soirée se prépare au sein du musée du Louvre pour fêter (célébrer ?), un départ, un anniversaire, on ne le sait pas exactement en l'honneur d'un homme âgé et important, responsable politique, industriel, mécène, là encore on ne sait pas. L'homme refuse de participer à cette cérémonie, une farce, une mascarade qu'il trouve ridicule. Il s'enfuit dans les couloirs du Louvre et rencontre une jeune femme. Ils errent dans les galeries, s'amusent, se découvrent, les tableaux les interpellant, les entraînant dans une fête, un rêve qui les enverra au pays des amants, l'ile de Cythère par Watteau.
L'homme à un petit air de François MIitterand, hommage à l'homme qui créa avec Jack Lang le Grand Louvre, transformant l'ancien ministère des finances avec ses dorures et ses lourdeurs en un lieux de rencontre, de rêve et de voyage.
Belle ballade au sein du musée du Louvre, une histoire un peu légère, quelques clins d'oeil à la politique (les chefs d'oeuvre italien par rapport à ce que produit l'Italie de Berlusconi) et à notre société actuelle.
Cependant, le rêve n'a pas fonctionné, je suis resté très détaché de cette histoire malgré un dessin interessant traité dans des teintes douces et sépia.… (mehr)

Het einde van de wereld is aangebroken. Een einde van de wereld in alle rust. Geen stroom van vuur, geen afgekoelde zon. Er worden niet langer kinderen geboren en de uitgeputte mensheid wandelt in kalm tempo haar einde tegemoet.
Maar in het centrum van Parijs is een onderaardse ruimte met apparatuur waarin alle archieven, alle romans, het gehele geheugen van de mensheid in digitale beelden zijn opgeslagen. Emmanuel Carnot is nog jong, helder en dwaas genoeg om te geloven dat hij met zijn onderzoek het proces van uitsterven tenslotte een halt zal kunnen toeroepen.
Als geniale zapper en beeldarcheoloog recontrueert hij met hele lappen tegelijk de geschiedenis van de catastrofe.
Maar het einde van de wereld is een industrie zoals elke andere, met aandeelhouders en moordenaars. Teen Carnot wordt een wijdvertakt komplot opgezet om zijn onderzoek te dwarsbomen. In de schaakpartij waarmee hij, met een kans van een op duizend, probeert de menselijke soort te redden, is zijn tegenstander de dood.
Een tegenstander die valsspeelt om te winnen.… (mehr)