Wil den Hollander-Bronder (1915–2000)

Wil Bronder werd op 11 maart 1915 in Oostvoorne geboren. Meteen toen ze van de lagere school kwam, moest ze meehelpen in het kleine boerenbedrijf van haar vader. Ze trouwde, toen ze net twintig was met Gerrit den Hollander (in de boeken Johan geheten). Haar man was opgegroeid aan de overzijde van de rivier op net zo'n boerderij. In 1947 emigreerde het jonge echtpaar naar Frankrijk, vast besloten een beter bestaan op te bouwen dan in eigen land mogelijk zou zijn. Het is gelukt, maar het is een jarenlang gevecht geweest. De kinderen die in het Franse land op dat Hollandse erf werden geboren, kregen Hollandse namen maar werden Fransen in denken en doen. Hun moeder, overspoeld door eenzaamheid en onbegrip, kon in het nieuwe land niet aarden. Ze trok zich terug in zichzelf en begon te schrijven. Hoe haar dagboek uiteindelijk gepubliceerd werd, is een verhaal apart. Terwijl ze een krant in de kachel wilde gooien, viel haar oog op een artikel over Frankrijk door Simon Vinkenoog. Ze begon met hem te corresponderen. Hij las wat van haar en zei dat ze talent had, maar uiteindelijk gooide ze het manuscript in de houtbak met de bedoeling om het te verbranden. Daar lag het een tijdje weg te kwijnen, beschimmeld en aangevreten, totdat ze via schrijver Jan Mens uiteindelijk een uitgever vond. Zo zijn in lange nachtelijke uren de manuscripten van haar romans ontstaan. Wil den Hollander heeft tot aan haar dood in 2000 op de boerderij gewoond. Haar dochter Johanna werd getroffen door een agressieve vorm van MS en stierf op dertigjarige leeftijd. Haar zoon Bert, die even verderop woonde, stierf in 2001 plotseling tijdens een bezoek aan een dokter. Haar echtgenoot was toen al dementerende en stierf in 2002.