Dirk Leyman

Eigenlijk is het op zich niet zo bijzonder interessant om te weten op wie een literair personage gebaseerd is. Niet echt ... tenzij voor die persoon zelf natuurlijk (of haar echtgenoot), of in het geval van een vileine sleutelroman, of bvb. in het geval van Perec, of bij Auster en Calle, waar de verwijzing van het personage naar de persoon groter wordt of is dan het boek zelf. Bovendien weet de lezer vaak meer over het personage dan over de (volkomen onbekende) persoon. Hoe de kennis van de feitelijke persoon het fictieve personage zou verrijken is me een raadsel.

Op de keuze van Leyman en co valt wel het een en ander aan te merken (O.?), op de lengte/korte van de stukjes ook, en wanneer fragmenten zo willekeurig gekozen zijn als hier, en vaak niet langer dan twee of drie zinnen, waarom ze dan überhaupt opnemen?
De stukjes lezen vlot als de krantenartikeltjes die ze eigenlijk zijn, maar bieden - op een enkele uitzondering na (Perec, Auster) - niet zo veel meer dan een wikipediapagina. (Is het knap/moedig van Leyman om Wikipedia als bron te vermelden?). De illustraties van Brecht Evens hebben de meeste waarde: telkens op de ruimte van een pagina een knappe impressie van een literair (meester)werk.… (mehr)