Audrey Erskine Lindop (1920–1986)

HET BEGON OP ZONDAG: Audrey Erskine Landop

In Engeland, in een klein, vredig plattelandsstadje waart een wurger rond en zijn optreden zaait paniek onder de bevolking. Moeders van jonge dochters waken angstvallig over hun lievelingen, want niemand weet vooruit, wie het volgende slachtoffer zal zijn. De veertien jaar oude Wynne Kinch en haar boezemvriendin Corinne Eldridge hebben het echter veel te druk om zich bedreigd te voelen. Hun leven bestaat uit praten over mooie kleren, schoonheidsmiddelen en uit het dromen van romantische dromen, totdat de verdenking valt op hem, die Wynne boven allen liefheeft. In haar pogingen hem voor het dreigende onheil te behoeden, begaat zij een welhaast fatale vergissing.
Ziehier een verhaal vol spanning, vol humor tevens, waarin de hartstochtelijke toegewijdheid van een jong meisje aan de held van haar dromen op gevoelige wijze geschetst wordt.

DE STAD EN DOKTER MOORE: Agatha Young

"De medische wetenschap ondergaat heden ten dage zulke tumultueuze veranderingen, dat wij ervoor dienen te waken het belang van de patiënt als mens niet uit het oog te verliezen," is een uitspraak van de hoofdpersoon uit onderhavig boek, de bejaarde dokter Moore, die als geneesheer-directeur en eigenaar van een in zekere zin uniek, doch ouderwets ziekenhuis al sedert jaren werkzaam is in Haddon, een stadje in Vermont. "De moeilijkheid met dokter Moore is," zo verklaart de vakbekwame, jonge chirurg uit New York, "dat hij meer geinteresseerd is in het welzijn van zijn patiënten dan in een correcte diagnostiek." "Een ziekenhuis dat niet aan de eisen des tijds beantwoordt is kwalijker dan er helemaal geen te hebben," oordeelt de plaatselijke bankier. "Wij wensen het ziekenhuis in deze vorm te handhaven," is de mening van Moores aantrekkelijke nichtje, May.
Een hoogst ongelukkig voorval brengt een crisis teweeg, die de gehele stad beroert. De toegewijde dokter Moore, zijn collega, de licht ontvlambare dokter Perkins, worden op het matje geroepen. De plaatselijke bevolking heeft zo haar eigen mening over de wijze waarop de medische verzorging ter hand genomen dient te worden en zij aarzelt niet deze in het openbaar tot uitdrukking te brengen. Hoe de artsen tezamen met de vrouwen, die hen liefhebben, de storm weten te bezweren en hoe er ten slotte toch nog een voor alle partijen bevredigende oplossing gevonden wordt, vormt het onderwerp van deze boeiende roman, waarin de schrijfster Agatha Young het dagelijkse leven van een provincie-stadje scherp, indringend en met veel gevoel voor realiteit belicht.

CURRAHEE!: Donald R. Burgett

In de lente van 1943 - hij was toen net achttien jaar - meldde Donald Burgett zich aan voor de paratroepen. Amper een jaar later sprongen hij en zijn makkers uit een vliegtuig om het spits af te bijten van de invasie der Geallieerden in Normandië. Dit is een verslag van een jonge man die aan de strijd deelnam; een verhaal waaruit men de humor en kameraadschap van de soldaten onderling, proeft, maar waarin tevens de vele verschrikkingen van die strijd worden beschreven. Generaal James M. Gavin, die commandant was van een divisie valschermspringers in Europa, zegt over dit boek het volgende: "Van tijd tot tijd heb ik me in de oorlog wel eens afgevraagd of een van de jongens beneden de rang van officier naderhand iets over zijn ervaringen zou publiceren. Maar wat ik daarvan heb gezien heeft me steeds weer teleurgesteld. Ik las niets dat ook maar een flauwe afschaduwing was van wat er werkelijk gebeurde. Met Currahee! is dat anders. Daar ik zelf aan de strijd heb deelgenomen weet ik hoe afschuwelijk die kon zijn. Ook weet ik hoe moedig de jonge parachutisten waren; hoe zij ondanks alles hun goede humeur en hun enthousiasme wisten te bewaren; en hoe goed zij hun soldatenhandwerk verstonden. Donald Burgett laat dit alles recht wedervaren. Het is een indringend verslag van de oorlog zoals zich die werkelijk voor een valschermspringer manifesteerde."

AFSCHEID VAN DUNBARS VALLEI: Borden Deal

Generaties lang al, hadden de rijke, vruchtbare velden die zacht glooiend langs de Tennessee lagen, de Dunbars toebehoord. Het was daar vredig — het betekende "thuis" voor Matthew Dunbar en zijn gezin; zij voelden er zich geborgen en waanden zich onbereikbaar ver verwijderd van de krachten en machten der moderne ontwikkeling. Toen echter, besloot de TVA (Tennessee Valley Authority) ook dit gebied in haar grote en belangrijke plannen te betrekken. Een jongeman, Crawford Gates, kreeg opdracht Matthew te vertellen dat de enorme dam die gebouwd zou worden, het einde van Dunbars Vallei betekende. Matthew was in wezen een vriendelijk man van grote geestkracht; zijn kinderen hielden van hem en respecteerden hem — Arlis, zijn oudste dochter, misschien wel het meest van allen. Maar de ontwikkeling kan men nu eenmaal niet tot in het oneindige tegenhouden. En Crawford Gates personifieerde die ontwikkeling. Toen dus hij en Arlis verliefd op elkaar werden ontwikkelde zich een heftig conflict — met Matthew als de centrale figuur. Dit is een verhaal over mensen die zich één voelen met het land dat zij bebouwen; een verhaal over de illusies en verdrietelijkheden van gewone, eenvoudige mensen.

Bron: Readers digest 40… (mehr)