Antonio Melechi

Beschrijving: (bol.com)
'Neurologische patiënten,' schreef Oliver Sacks eens, 'zijn reizigers naar onvoorstelbare gebieden.' De werking van de hersenen blijft een raadsel, ondanks de toegenomen kennis. Tegelijkertijd fascineren bijzondere mentale toestanden en psychische aandoeningen ons doordat ze laten zien hoe beangstigend dicht 'normaal' en 'abnormaal' bij elkaar liggen. Dit soort aandoeningen zijn door de eeuwen heen op allerlei manieren verklaard en ook per cultuur denkt men verschillend over verschijnselen als epileptische aanvallen, trances en buitenlichamelijke ervaringen. In 'De vluchtende geest' biedt socioloog Antonio Melechi een nieuw perspectief op enkele tot de verbeelding sprekende mentale afwijkingen. Met intrigerende voorbeelden uit de psychologie, de neurologie, de antropologie en de literatuur beschrijft hij de voortdurende veranderde houding van de maatschappij ten opzicht van deze 'onvoorstelbare' mentale gebieden. Daarbij neemt hij afstand van een eenzijdige medische benadering. In een heldere en toegankelijke stijl die aan Oliver Sacks doet denken, werpt Melechi een nieuw licht op de verklaringen voor mentale processen die wij als vanzelfsprekend zijn gaan beschouwen.… (mehr)

This book was ok, interesting, but pointless in the end. From the back cover it sounded great "...the materialist vision of the human mind promises more that it can deliver" and other stuff about how a lot of "abnormal" mental behaviour can only be understood through history, social interations, literature etc etc (you know the drill). This is all fine, and is most likely true (or has a big role to play) and the book itself was pretty interesting but ... To summarise the argument ... well, there wasn't one. It was example after example after example FACT FACTS FACTS with no unifying thread. An interesting bunch of facts but with no unifying thread (apart from the [completely undeveloped] undertone that materialist ideas aren't going to cut it). The book doesn't really go or get anywhere.

Also it really needed some serious editing and more effort put into it. It is Antonio's first book and he is some kind of researcher in psychiatry and it comes across as if he's written a bunch of articles and someone decided he should make a book by gluing together all his articles/essays (whatever they are) without acknowledging or making allowance for that fact.… (mehr)