Autorenbild.

Oscar Timmers (1931–2018)

Autor von De Poolse vlecht

22+ Werke 108 Mitglieder 1 Rezension

Über den Autor

Hinweis zur Begriffsklärung:

(eng) J. Ritzerfeld is a pen name of Oscar Timmers

(dut) J. Ritzerfeld is a pen name of Oscar Timmers

Reihen

Werke von Oscar Timmers

De Poolse vlecht (1982) 21 Exemplare
De beste korte verhalen van De Bezige Bij (1977) — Herausgeber — 13 Exemplare
De amazone (1977) 11 Exemplare
Italiaans concert (1985) 8 Exemplare
Zee van marmer (1986) 7 Exemplare
De paardendief (1979) 4 Exemplare
Grensovergang Oestiloeg (1984) 3 Exemplare
Vandaag 11 — Herausgeber — 3 Exemplare
Enkele reis retour 2 Exemplare
Zee van marmer (1993) 1 Exemplar
Dromen van stof (2002) 1 Exemplar
Vandaag 13 : de zwarte roos — Herausgeber — 1 Exemplar
Oogappel 1 Exemplar

Zugehörige Werke

Der bemalte Vogel. (1965) — Übersetzer, einige Ausgaben2,966 Exemplare
Willkommen, Mr. Chance. Roman. (1970) — Übersetzer, einige Ausgaben1,983 Exemplare
Aus den Feuern (1968) — Übersetzer, einige Ausgaben766 Exemplare
Cockpit (1975) — Übersetzer, einige Ausgaben442 Exemplare
The Devil Tree (1973) — Übersetzer, einige Ausgaben376 Exemplare
Eine bessere Welt (1966) — Übersetzer, einige Ausgaben62 Exemplare
De geverfde vogel ; Aanwezig ; Duivelsboom ; Cockpit : romans (1995) — Übersetzer — 11 Exemplare
Funke im Reisig (1963) — Übersetzer, einige Ausgaben5 Exemplare

Getagged

Wissenswertes

Rechtmäßiger Name
Timmers, Oscar
Andere Namen
Ritzerfeld, J.
Geburtstag
1931-09-13
Todestag
2018-03-01
Geschlecht
male
Nationalität
Niederlande
Geburtsort
Heerlen, Limburg, Nederland
Beziehungen
May, Lizzy Sara (Ehefrau)
Hinweis zur Identitätsklärung
J. Ritzerfeld is a pen name of Oscar Timmers

Mitglieder

Rezensionen

J. Ritzerfeld… wéér een schrijver waar ik nog nooit van gehoord had. Ondanks het feit dat dit boekje, een negentig bladzijden dikke Zee van Marmer, al jaren in mijn boekenkast stond dan nog. U moet me zoveel onwetendheid maar niet al te kwalijk nemen; ik zal dat in ruil ook niet doen met de lezers die in hetzelfde geval verkeren als ik. J. Ritzerfeld, pseudoniem van Oscar Anthonius Gerardus Maria Timmers, geboren in 1931 en overleden in 2018 (beide in het Limburgse Heerlen) was, aldus Wikipedia, een Nederlands schrijver die debuteerde bij uitgeverij L.J.C. Boucher, als redacteur werkzaam was bij De Bezige Bij, vertaler van een reeks schrijvers die ik eerlijk gezegd ook van haar noch van pluimen ken, en getrouwd met een (stel je voor: mij ook al onbekende) dichteres Lizzy Sara May.

Timmers alias Ritzerfeld was dan ook niet zomaar een schrijver: hij was “letterkundige”, schreef “literair werk”, en werd in 1987 genomineerd voor de AKO-literatuurprijs (maar kreeg ‘m niet). Wellicht iets te hoog gegrepen dus, een werk van deze “letterkundige”, voor een eenvoudige jongen als ik, maar gezien dit boekje - ook nog eens verschenen onder het ‘imprint’ BBLiterair van de uitgeverij waar hij werkte, De Bezige Bij – dan toch in mijn kast zat, probeer ik er maar even een korte bespreking van te schrijven.

“Zee van Marmer is een driestemmige dodenzang – van een gelukkigstemmende schoonheid -, waarin het onmogelijke wordt aangevallen”. Ik zou zoiets nooit kunnen neerpennen (u kent me wel beter), maar ik neem het voor het gemak even over van de achterflap, net zoals de stelling dat Ritzerfeld “met Grensovergang Oestiloeg een novellencyclus [begon], die werd voortgezet in Italiaans Concert, en nu zijn voltooiing en hoogtepunt vindt in Zee van Marmer.” Wat mij betreft kennelijk “Voltooiing en hoogtepunt” van een hoop woordenkramerij. Wat hém betreft misschien het “Visioen van de artiest, de woordenkramer, sprinkhaan in de woestijn, uitdrager van de dood”. Met “hém” als, u mag dat zelf beslissen, Ritzerfeld zelf of zijn hoofdpersonage, “de held van het verhaal”: “Waarom? Omdat ik, leeftijd verloren, naam vergaan, eerloos, onzichtbaar in de duurloze natuur, het rad bestuur dat wentelt om zijn loze spil. Het rad ben (…) de stem van het verhaal ben”. Een stem die altijd maar verder lult: “Ik heb een eeuwigheid de tijd. Wees niet bang voor stilvallen, voor drie maten rust. Maat en ritme drijven de woorden voort, verder dan het dorp, woekerende wrat op de arm van de rivier.”

“Had ik voor één krijs van mezelf mijn stomheid willen opgeven?”, vraagt de verteller zich op een zeker moment af: wel, voor mij niet. Het zoú kunnen dat Zee van Marmer een postmodern meesterwerk is – ik ben niet zo postmodern aangelegd, maar auteurs die zichzelf regelmatig onderbreken schijnen van die stroming wel vaker afgezant te zijn -, maar noch de onderstaande filosofische beschouwing noch de (in deze boekbespreking) daarna volgende waren voor mij voldoende om dit boekje van een verhuis naar de zolder te redden, al is de eerste dan een kortstondige overweging waard en is de tweede een op zich interessante variant op de ziel die Edgar Hilsenrath zo aandachtig laat luisteren en kijken in Het sprookje van de laatste gedachte https://bjornroosebespreekt.blogspot.com/2023/04/het-sprookje-van-de-laatste-ged...:

“Denk je in, verbeeld je: Als je ene oog in je andere oog kon kijken, zonder spiegel, en het andere tegelijkertijd in het ene, van twee kanten gelijktijdig een brug overschrijdend, dan zou je, door de absolute gelijkvormigheid, de absolute gelijktijdigheid, alle besef van tijd en vorm verliezen, dan vervallen minuut en plek en alle denken en verbeelden daarover, dan val je in je eigen stilstaande eeuwigheid. Dan is de betekenis van angst en verlangen, van stilstand en beweging vernietigd.”

En: “Niemand heeft mij, onnozele, ooit verteld dat de eeuwigheid bestaat uit de laatste flits in het oog, het gestolde beeld op het netvlies, in alle eeuwigheid gefixeerd. Toch heb ik, adem doorgesneden, iets meegesmokkeld het eeuwige in. Een miniscuul bewustzijn, niet groter dan een houtsplinter. O, veel te groot. Een speldepunt. Ontsnapt, drie woorden, die zich vermenigvuldigen, razendsnel, twee herinneringen, die zich stapelen, razend, als mens kruipend op mens, als lijk op lijk op lijk. Mooi is de eeuwigheid. Ik ben het zelf.”

Zei ik al dat ik dit hele boekje, deze hele Zee van Marmer, woordenkramerij vond (driestemmig of niet)? Dat de verteller voor mijn part zijn stomheid niet had moeten opgeven? Dat ik wellicht niet slim genoeg ben voor “literair”? Ja, hè? Wel, bij deze is dat herhaald en bevestigd.

Björn Roose
… (mehr)
 
Gekennzeichnet
Bjorn_Roose | Jun 14, 2023 |

Auszeichnungen

Dir gefällt vielleicht auch

Nahestehende Autoren

Dick Bruna Cover designer
S. Montag Contributor
Judicus Verstegen Contributor
Ewald Vanvugt Contributor
Eelke de Jong Contributor
Hugo Raes Contributor
Lizzy Sara May Contributor
Mischa de Vreede Contributor
Harry Mulisch Contributor
C.C. Krijgelmans Contributor
Ivo Michiels Contributor
Alain Teister Contributor
Manuel van Loggem Contributor
Johnnie Verstraete Contributor
C. B. Vaandrager Contributor
J.S. Henriksson Contributor
Foel Aos Contributor
Frans Kusters Contributor
Adriaan Morriën Contributor
J.W. Holsbergen Contributor
Gaston Burssens Contributor
Hugo Claus Contributor
Simon Vestdijk Contributor
Kees van Kooten Contributor
Cees Buddingh' Contributor
Jan Arends Contributor
H. C. ten Berge Contributor
Ben Borgart Contributor
J.B. Charles Contributor
F. C. Terborgh Contributor
Johnny van Doorn Contributor
Rudolf Geel Contributor
Gust Gils Contributor
Jacques Hamelink Contributor
Jaap Harten Contributor
Salvador Hertog Contributor
A. Roland Holst Contributor
J. Riterfeld Contributor

Statistikseite

Werke
22
Auch von
8
Mitglieder
108
Beliebtheit
#179,297
Bewertung
½ 3.8
Rezensionen
1
ISBNs
14

Diagramme & Grafiken