Chris de Stoop

In dit boek beschrijft Chris de Stoop de moord op zijn oom Daniël, die alleen leeft op een boerenhofstede. Daniël is 84 en een beetje zonderling geworden. Zo doet hij de boodschappen op zijn tractor, heeft altijd veel contant geld bij zich. Jongeren informeren elkaar daarover en besluiten hem thuis te beroven. Dat loopt uit de hand, Daniël krijgt een klap op zijn hoofd. Later gaan andere jongens er nog een keer naar toe en uiteindelijk wordt de boerderij in brand gestoken. Het is een gruwelijk verhaal, ik moest denken aan de moord op Ans en Rob. Maar het is ook liefdevol geschreven, een eerbetoon van een neef aan zijn oom.… (mehr)

Opgelet: Dit is geen recensie van het boek zelf (nogal wiedes, want het is nog niet verschenen), wel van het (ongecorrigeerd) leesfragment (bestaande uit 2 hoofdstukjes) dat ik gekregen heb op de lezersontmoeting van Iedereen Leest op 31 mei 2015. Maar aangezien ik het boek zelf wellicht niet zal lezen, omdat dergelijke non-fictie niet d'office op mijn lijst staat, ga ik toch al m'n bevindingen over het leesfragment posten.

--------------------

De Stoop stelt het boer zijn positief voor, hoe het vroeger minder gereguleerd was, hoe men (mede daardoor?) plezier had in dit beroep.... en hoe het heden ten dage streng gereguleerd is, hoe er minder plaats is voor landbouw en boerderij, en dit ten voordele van meer natuurgebied (nieuw of in ere herstellen). Nuja, het hoeft geen betoog dat er vroeger (ook) wel "gefoefeld" werd. Niet alle boeren waren zó natuur-minded. Zoiets is van alle tijden, uiteraard.

Hij klaagt organisaties als Natuurpunt aan, of tenminste hun manier van werken, maar tezelfdertijd - vond ik toch - is het een pleidooi voor meer eenheid met de natuur. Maar ja, in deze neoliberale tijden, waarin de economie moet draaien... is geen of minder plaats voor de (kleine) boer. En al zeker niet voor een duurzaam en natuurlijk beleid.

Ik vond dit (ongecorrigeerd) leesfragment best leuk geschreven (ook omdat het Vlaams Nederlands is, niet Nederlands Nederlands), vlot, zeer begrijpelijk (als je een pure stadsmens bent of zeer modern ingesteld, zal dat wellicht anders zijn).

Soit, het zijn slechts 2 hoofdstukjes (zo'n 40 pagina's kort), maar de toon is gezet en het smaakt enigszins naar meer, ook al is dit niet het soort boek dat hoog op m'n leeslijst staat.… (mehr)