wandelen op Kreta
Forumο ελληνολάτρησ - de Griekenlandfan
Melde dich bei LibraryThing an, um Nachrichten zu schreiben.
Dieses Thema ruht momentan. Die letzte Nachricht liegt mehr als 90 Tage zurück. Du kannst es wieder aufgreifen, indem du eine neue Antwort schreibst.
2marieke54
(Overgenomen van Griekenland Magazine, volgens mij kan de petitie nog steeds getekend worden)
ZUID KRETA WORDT ERNSTIG BEDREIGD
De Griekse regering heeft het plan opgevat om in Timbáki (aan de zuidkust tussen Aghía Galíni en Mátala) een enorme containerhaven te bouwen met een capaciteit van één miljoen containers en meer per jaar. Tegelijkertijd gaat daarom-heen een petrochemische industrie ontstaan. De haven zal gefinancierd worden door bedrijven uit onder andere Korea en de Verenigde Arabische Emiraten.
De gevolgen hiervan zullen ronduit desastreus zijn:
- ernstige vervuiling van de zee en de stranden
- de schildpadden van Komos Beach (Caretta-Caretta) zullen definitief verdwijnen en wat er verder onder water zal gebeuren is niet te overzien
- opgravingen zullen zonder pardon verloren gaan of ernstig worden bedreigd
- enorme rustverstoring en luchtvervuiling
- nog meer werkeloosheid (want er is hier geen geschoold personeel voor de haven) en de geschapen werkgelegenheid zal dus voor buitenlanders zijn
- het toerisme in een groot deel van Zuid-Kreta zal volledig instorten. Denk eens aan de gevolgen voor alle eigenaren van appartementen, hotels, kafenions, tavernes, mini-markets, souvenierwinkels, autoverhuur etc.
- plotseling wil de regering allerlei regelingen gaan treffen die voorheen onmogelijk waren
- samengevat: alles waar de echte Kreta-liefhebber voor naar Zuid-Kreta komt, zal verdwijnen! En dat mag natuurlijk nooit gebeuren.
Haast is geboden, want op 15 oktober aanstaande zijn de provinciale- en gemeenteraadsverkiezingen in Griekenland, waarna de beslissingen zullen gaan vallen.
Indien u tegen deze haven bent bezoekt u dan de site van http://www.thepetitionsite.com/takeaction/168535142
en teken daar on line de petitie tegen de haven! Dit kost u slechts één minuutje
Meer info en achtergronden zijn o.a. te verkrijgen op onderstaande sites:
www.kein-containerhafen-in-timbaki.com
www.kreta-griechenland-forum.de/viewtopic.php?t=1634&highlight=timbaki+hafen
ZUID KRETA WORDT ERNSTIG BEDREIGD
De Griekse regering heeft het plan opgevat om in Timbáki (aan de zuidkust tussen Aghía Galíni en Mátala) een enorme containerhaven te bouwen met een capaciteit van één miljoen containers en meer per jaar. Tegelijkertijd gaat daarom-heen een petrochemische industrie ontstaan. De haven zal gefinancierd worden door bedrijven uit onder andere Korea en de Verenigde Arabische Emiraten.
De gevolgen hiervan zullen ronduit desastreus zijn:
- ernstige vervuiling van de zee en de stranden
- de schildpadden van Komos Beach (Caretta-Caretta) zullen definitief verdwijnen en wat er verder onder water zal gebeuren is niet te overzien
- opgravingen zullen zonder pardon verloren gaan of ernstig worden bedreigd
- enorme rustverstoring en luchtvervuiling
- nog meer werkeloosheid (want er is hier geen geschoold personeel voor de haven) en de geschapen werkgelegenheid zal dus voor buitenlanders zijn
- het toerisme in een groot deel van Zuid-Kreta zal volledig instorten. Denk eens aan de gevolgen voor alle eigenaren van appartementen, hotels, kafenions, tavernes, mini-markets, souvenierwinkels, autoverhuur etc.
- plotseling wil de regering allerlei regelingen gaan treffen die voorheen onmogelijk waren
- samengevat: alles waar de echte Kreta-liefhebber voor naar Zuid-Kreta komt, zal verdwijnen! En dat mag natuurlijk nooit gebeuren.
Haast is geboden, want op 15 oktober aanstaande zijn de provinciale- en gemeenteraadsverkiezingen in Griekenland, waarna de beslissingen zullen gaan vallen.
Indien u tegen deze haven bent bezoekt u dan de site van http://www.thepetitionsite.com/takeaction/168535142
en teken daar on line de petitie tegen de haven! Dit kost u slechts één minuutje
Meer info en achtergronden zijn o.a. te verkrijgen op onderstaande sites:
www.kein-containerhafen-in-timbaki.com
www.kreta-griechenland-forum.de/viewtopic.php?t=1634&highlight=timbaki+hafen
3marieke54
Voor wie vanuit de luie stoel wil wandelen op Kreta is er het recent verschenen The Golden Step: A Walk Through the Heart of Crete door Christopher Somerville . Voor uitgebreide bespreking zie: http://www.west-crete.com/book-of-the-month.htm .
Ik ben bijna halverwege. De auteur krijgt van zijn vrouw op zijn vijftigste verjaardag twee maanden wandelen op Kreta cadeau, en vertelt van zijn ervaringen en gedachten op die tocht van Oost naar West. Over het landschap, de mensen, de historie. Met liefde en humor. Als lectuur nam hij mee de Psalmen en de Odyssee, en beide heeft hij hard nodig onderweg want het is bij tijd en wijle bar. Heel erg aanbevolen!
Ik ben bijna halverwege. De auteur krijgt van zijn vrouw op zijn vijftigste verjaardag twee maanden wandelen op Kreta cadeau, en vertelt van zijn ervaringen en gedachten op die tocht van Oost naar West. Over het landschap, de mensen, de historie. Met liefde en humor. Als lectuur nam hij mee de Psalmen en de Odyssee, en beide heeft hij hard nodig onderweg want het is bij tijd en wijle bar. Heel erg aanbevolen!
4marieke54
Net terug van Kreta, waar we o.a. wandelden met de Happy Walker (http://www.happywalker.com/pages/home_n.php ).
Uit het dagwandelingen-programma kozen we de Arkadi-wandeling en de Milikloof.
De wandelingen zijn ook door ongetrainde mensen zoals ikzelf goed te volbrengen, al ben je na afloop wel flink moe. Op deze manier kom je op plekken waar je anders nooit zou komen, met gidsen die, bij wijze van spreken, elk plantje kennen (ik herinner me het guichelheil in drie kleuren, the pimpernel voor de Engelsen), en je ook heel veel vertellen over het eiland en de mensen. Een lang, hooggelegen ezelspad zal mijzelf altijd bijblijven, wat had ik te doen met de ezels (en wat was dat onnozel van mij, want zij kunnen het wel). Maar wat een uitzichten!
De groepen zijn internationaal en niet groter dan zo’n twaalf personen, wij liepen met twee groepen. Je wordt van en naar begin-/eindpunt gebracht en gehaald door taxi’s. De wandelingen zijn allemaal dertien tot vijftien km. met veel stijgen en dalen. Je loopt zo’n drie uur, dan krijg je een forse koffiepauze incl. een “bite” met een raki, die sommigen vleugeltjes gaf en mij een tijdje een afwijking naar links, daarna loop je nog zeker twee uur en ontmoeten de groepen elkaar op een plek middenin de natuur, waar een fantastische lunch voor je bereid is, heerlijk eten met lekkere, frisse, niet te sterke lokale wijn, het houdt niet op, de Kretenzische gastvrijheid.
Die lunch is een belevenis op zich. Je hebt met zijn allen iets pittigs en prachtigs volbracht, het clowneske in sommige mensen komt er dan vol uit. Ik herinner me Amanda uit het Lake-district en de Oost-Duitse Peter met zijn geweldige Russische vrouw die, arme Peter, alle wandelingen en kloven loopt.
De ochtend erna voel je je herboren (met spierpijn).
Uit het dagwandelingen-programma kozen we de Arkadi-wandeling en de Milikloof.
De wandelingen zijn ook door ongetrainde mensen zoals ikzelf goed te volbrengen, al ben je na afloop wel flink moe. Op deze manier kom je op plekken waar je anders nooit zou komen, met gidsen die, bij wijze van spreken, elk plantje kennen (ik herinner me het guichelheil in drie kleuren, the pimpernel voor de Engelsen), en je ook heel veel vertellen over het eiland en de mensen. Een lang, hooggelegen ezelspad zal mijzelf altijd bijblijven, wat had ik te doen met de ezels (en wat was dat onnozel van mij, want zij kunnen het wel). Maar wat een uitzichten!
De groepen zijn internationaal en niet groter dan zo’n twaalf personen, wij liepen met twee groepen. Je wordt van en naar begin-/eindpunt gebracht en gehaald door taxi’s. De wandelingen zijn allemaal dertien tot vijftien km. met veel stijgen en dalen. Je loopt zo’n drie uur, dan krijg je een forse koffiepauze incl. een “bite” met een raki, die sommigen vleugeltjes gaf en mij een tijdje een afwijking naar links, daarna loop je nog zeker twee uur en ontmoeten de groepen elkaar op een plek middenin de natuur, waar een fantastische lunch voor je bereid is, heerlijk eten met lekkere, frisse, niet te sterke lokale wijn, het houdt niet op, de Kretenzische gastvrijheid.
Die lunch is een belevenis op zich. Je hebt met zijn allen iets pittigs en prachtigs volbracht, het clowneske in sommige mensen komt er dan vol uit. Ik herinner me Amanda uit het Lake-district en de Oost-Duitse Peter met zijn geweldige Russische vrouw die, arme Peter, alle wandelingen en kloven loopt.
De ochtend erna voel je je herboren (met spierpijn).
5marieke54
Eén van onze Happy Walker-gidsen, Berend, heeft een eigen wandelingenprogramma opgezet in de Apokoronas: http://www.faragitours.com/home/1
De Apokoronas is een altijd groen, zeer vruchtbaar gebied: de groententuin van Kreta, gelegen in het westen, onder de lijn Chania – Georgeoupolis. Je vindt er o.a. het forse dorp Vamos, waar ze bezig zijn veel oude Venetiaanse panden te restaureren, voor de verhuur. Dit gebeurt op meer plekken op Kreta. Wat ook gebeurt is dat in bepaalde gebieden zich veel buitenlanders vestigen. Zo worden de huizen in de Apokoronas momenteel massaal opgekocht door Engelsen, wat ze onbetaalbaar maakt voor de Kretenzers zelf.
Van een andere gids hoorden we dat deze buitenlanders erg in hun eigen gemeenschappen blijven hangen: met eigen winkels, eigen scholen, eigen clubs. En weinig nieuwsgierig zijn naar het eiland en zijn bewoners.
Dus precies dat doen wat we in onze West-Europese samenlevingen zo bekritiseren bij ónze immigranten…
Berend is bezig een boek te schrijven over Vamos. We zullen dit blijven volgen.
De Apokoronas is een altijd groen, zeer vruchtbaar gebied: de groententuin van Kreta, gelegen in het westen, onder de lijn Chania – Georgeoupolis. Je vindt er o.a. het forse dorp Vamos, waar ze bezig zijn veel oude Venetiaanse panden te restaureren, voor de verhuur. Dit gebeurt op meer plekken op Kreta. Wat ook gebeurt is dat in bepaalde gebieden zich veel buitenlanders vestigen. Zo worden de huizen in de Apokoronas momenteel massaal opgekocht door Engelsen, wat ze onbetaalbaar maakt voor de Kretenzers zelf.
Van een andere gids hoorden we dat deze buitenlanders erg in hun eigen gemeenschappen blijven hangen: met eigen winkels, eigen scholen, eigen clubs. En weinig nieuwsgierig zijn naar het eiland en zijn bewoners.
Dus precies dat doen wat we in onze West-Europese samenlevingen zo bekritiseren bij ónze immigranten…
Berend is bezig een boek te schrijven over Vamos. We zullen dit blijven volgen.
6marieke54
WO II
Eindelijk in het Nederlands vertaald: Crete: the Battle and the Resistance van Antony Beevor als "Kreta 1941-1945" (oorspronkelijk verschenen in 1991). Het ligt momenteel in stapels in de boekhandel.
In Rethymnon lag in stapels in de boekhandel The Cretan runner, geschreven door George Psychoundakis en vertaald en van een inleiding voorzien door Patrick Leigh Fermor. Prachtig boekje! Kun je runner als koerier vertalen? Psychoundakis rende als jonge man door de heuvels en over de bergen met boodschapppen van het verzet. Geeft een indruk van de Kretenzische mentaliteit in barre tijden. In zijn latere jaren werd de auteur, die ook een vertaling in het Kretenzisch van Homerus’ Odyssee maakte, caretaker op de grote begraafplaats van Duitse militairen op West-Kreta.
Voor de plaatjes en kaarten is er Documents from the Battle and the Resistance of Crete van George I. Panagiotakis. Voor mij is zulks altijd heel fijn: hoe die mensen er uit zagen wil ik weten.
Voor WO II: http://www.crete-1941.org.uk
Voor Psychoundakis: http://www.west-crete.com/dailypics/html_pages/2-20-06.shtm
Voor Patrick Leigh Fermor: http://www.telegraph.co.uk/opinion/main.jhtml?xml=/opinion/2004/01/04/do0410.xml
Eindelijk in het Nederlands vertaald: Crete: the Battle and the Resistance van Antony Beevor als "Kreta 1941-1945" (oorspronkelijk verschenen in 1991). Het ligt momenteel in stapels in de boekhandel.
In Rethymnon lag in stapels in de boekhandel The Cretan runner, geschreven door George Psychoundakis en vertaald en van een inleiding voorzien door Patrick Leigh Fermor. Prachtig boekje! Kun je runner als koerier vertalen? Psychoundakis rende als jonge man door de heuvels en over de bergen met boodschapppen van het verzet. Geeft een indruk van de Kretenzische mentaliteit in barre tijden. In zijn latere jaren werd de auteur, die ook een vertaling in het Kretenzisch van Homerus’ Odyssee maakte, caretaker op de grote begraafplaats van Duitse militairen op West-Kreta.
Voor de plaatjes en kaarten is er Documents from the Battle and the Resistance of Crete van George I. Panagiotakis. Voor mij is zulks altijd heel fijn: hoe die mensen er uit zagen wil ik weten.
Voor WO II: http://www.crete-1941.org.uk
Voor Psychoundakis: http://www.west-crete.com/dailypics/html_pages/2-20-06.shtm
Voor Patrick Leigh Fermor: http://www.telegraph.co.uk/opinion/main.jhtml?xml=/opinion/2004/01/04/do0410.xml
7marieke54
Crete: the battle and the resistance door Anthony Beevor pakt misschien dan nu.
8marieke54
In onze vakantie zullen we de kleine, mooi gerestaureerde Etz-Hayyim synagoge weer bezoeken, die behoorlijk verstopt ligt in het centrum van de voormalige Joodse wijk van Chania (http://www.etz-hayyim-hania.org/_img/pic009.gif ) .
Het is een heerlijke plek om een tijdje te zitten, binnen in de banken van de synagoge zelf of buiten op één van de twee binnenplaatsjes, op één ervan liggen, klein en smal, de graven van drie rabbijnen.
(http://www.etz-hayyim-hania.org/_synag/arch.html )
De laatste keer dat we er waren werd er weer iets verbouwd, en moesten we voor de “bookshop” een wiebelige ladder op. Bij die gelegenheid verwierf ik The Jews of Ioannina geschreven door Rae Dalven, die als kind met haar ouders mee naar Amerika emigreerde en van wie ik later nog ontdekte dat zij de gedichten van Kavafis in het Engels heeft vertaald (The Complete Poems of Cavafy).
De Grieks sprekende Joden van Chania waren, net als die van Ioannina, Romanioten, wat betekent dat zij daar al vanaf de oudste tijden woonachtig waren.
Later, na 1492, kwamen grote groepen voor de Inquisitie vluchtende Sephardim uit het Westelijk Middellandse-Zeegebied naar deze regio. Zij gingen al snel de Romanioten overvleugelen, in aantal en in maatschappelijke positie. Veel Romanioten namen ook de taal van de Sephardiem, het Ladino, over. Zo werden zij zelf “de kleine luyden” van het Joodse Oostelijke Middellandse-Zeegebied.
Ze zijn ook erg ontsnapt aan de aandacht van de historici. Dat is jammer, want deze door WO II bijna verdwenen groep onderhield tradities die rechtstreeks teruggaan op de Hellenistische tijd. Je kunt bij Dalven over hen lezen, maar ook in de kookboeken van Nicholas Stavroulakis, Cookbook of the Jews of Greece en Claudia Roden, De Joodse keuken : achthonderd authentieke recepten uit de diaspora.
En als je er echt diep in wilt duiken dan is aan te raden A Mediterranean Society, het magnum opus van S.D. Goitein over de middeleeuwse Joodse, Islamitische en Mediterrane geschiedenis, waarvan ik zelf de ééndelige samenvatting bezit, door Jakob Lassner.
Goitens bron was: een synagoge.
Eéntje in Cairo. En dan wel heel specifiek één ruimte daarin, de genizah, het berghok waarin alle versleten en vergane religieuze teksten werden bewaard tot ze een fatsoenlijke begrafenis konden krijgen. Hier was dat om de één of andere reden nooit gebeurd, en lagen al die papieren er nog met een heleboel niet-religieuze teksten, een goudmijn voor de historicus (http://en.wikipedia.org/wiki/Cairo_Geniza ).
Maar ook voor schrijvers van wat bij ons momenteel “literaire non-fictie” heet, zoals Amitav Ghosh die het gebruikte voor zijn In an Antique Land: History in the Guise of a Traveler’s Tale.
Ik neem me voor te achterhalen of de genizah van Etz-Hayyim, waarvan ontzettend veel in WO II kapot is geschoten, in ere en functie is hersteld.
Het is een heerlijke plek om een tijdje te zitten, binnen in de banken van de synagoge zelf of buiten op één van de twee binnenplaatsjes, op één ervan liggen, klein en smal, de graven van drie rabbijnen.
(http://www.etz-hayyim-hania.org/_synag/arch.html )
De laatste keer dat we er waren werd er weer iets verbouwd, en moesten we voor de “bookshop” een wiebelige ladder op. Bij die gelegenheid verwierf ik The Jews of Ioannina geschreven door Rae Dalven, die als kind met haar ouders mee naar Amerika emigreerde en van wie ik later nog ontdekte dat zij de gedichten van Kavafis in het Engels heeft vertaald (The Complete Poems of Cavafy).
De Grieks sprekende Joden van Chania waren, net als die van Ioannina, Romanioten, wat betekent dat zij daar al vanaf de oudste tijden woonachtig waren.
Later, na 1492, kwamen grote groepen voor de Inquisitie vluchtende Sephardim uit het Westelijk Middellandse-Zeegebied naar deze regio. Zij gingen al snel de Romanioten overvleugelen, in aantal en in maatschappelijke positie. Veel Romanioten namen ook de taal van de Sephardiem, het Ladino, over. Zo werden zij zelf “de kleine luyden” van het Joodse Oostelijke Middellandse-Zeegebied.
Ze zijn ook erg ontsnapt aan de aandacht van de historici. Dat is jammer, want deze door WO II bijna verdwenen groep onderhield tradities die rechtstreeks teruggaan op de Hellenistische tijd. Je kunt bij Dalven over hen lezen, maar ook in de kookboeken van Nicholas Stavroulakis, Cookbook of the Jews of Greece en Claudia Roden, De Joodse keuken : achthonderd authentieke recepten uit de diaspora.
En als je er echt diep in wilt duiken dan is aan te raden A Mediterranean Society, het magnum opus van S.D. Goitein over de middeleeuwse Joodse, Islamitische en Mediterrane geschiedenis, waarvan ik zelf de ééndelige samenvatting bezit, door Jakob Lassner.
Goitens bron was: een synagoge.
Eéntje in Cairo. En dan wel heel specifiek één ruimte daarin, de genizah, het berghok waarin alle versleten en vergane religieuze teksten werden bewaard tot ze een fatsoenlijke begrafenis konden krijgen. Hier was dat om de één of andere reden nooit gebeurd, en lagen al die papieren er nog met een heleboel niet-religieuze teksten, een goudmijn voor de historicus (http://en.wikipedia.org/wiki/Cairo_Geniza ).
Maar ook voor schrijvers van wat bij ons momenteel “literaire non-fictie” heet, zoals Amitav Ghosh die het gebruikte voor zijn In an Antique Land: History in the Guise of a Traveler’s Tale.
Ik neem me voor te achterhalen of de genizah van Etz-Hayyim, waarvan ontzettend veel in WO II kapot is geschoten, in ere en functie is hersteld.
9marieke54
Correctie en aanvulling op bovenstaande:
1. Op het zuidelijke binnenplaatsje bevinden zich geen drie maar vier graven.
2. Tijdens de restauratie van Etz-Hayyim ontdekte men dat de synagoge gebouwd was op een oudere Venetiaanse structuur, een kerk.
De vondst van twee kanonskogels (in een pijler en een muur van het zuidelijke binnenplaatsje) van het type dat 16e eeuwse piraten gebruikten is gekoppeld aan vroege Ottomaanse pogingen om Kreta te veroveren (wat ze pas in 1669 lukte).
Het kan de succesvolle piraat Barbarossa geweest zijn, door Suleiman de Prachtvolle benoemd tot opperbevelhebber van de Ottomaanse vloot, die na zijn (tijdelijke) verovering van Paleochora en de Vallei van Selinos, Chania heeft gebombardeerd.
Na het bombardement werd de kerk overgelaten aan het spel der elementen en in de 17e eeuw kwam het terrein in bezit van de Joodse gemeenschap, die op de ruïne een synagoge bouwde.
3. Op een steenworp afstand van Etz-Hayyim, aan het Zuidelijke einde van de Kondalikistraat, stond de synagoge van de Sephardim, Kal Shalom, die door een Duits bombardement aan het begin van WO II totaal verloren ging. Op de plek staan nu huizen.
Bronnen:
Nicholas Stavroulakis: Etz Hayyim Synagogue Commemorative Album
Ernle Dusgate Selby Bradford: The Sultan's Admiral: The Life of Barbarossa
Theocharis E. Detorakis: History of Crete
1. Op het zuidelijke binnenplaatsje bevinden zich geen drie maar vier graven.
2. Tijdens de restauratie van Etz-Hayyim ontdekte men dat de synagoge gebouwd was op een oudere Venetiaanse structuur, een kerk.
De vondst van twee kanonskogels (in een pijler en een muur van het zuidelijke binnenplaatsje) van het type dat 16e eeuwse piraten gebruikten is gekoppeld aan vroege Ottomaanse pogingen om Kreta te veroveren (wat ze pas in 1669 lukte).
Het kan de succesvolle piraat Barbarossa geweest zijn, door Suleiman de Prachtvolle benoemd tot opperbevelhebber van de Ottomaanse vloot, die na zijn (tijdelijke) verovering van Paleochora en de Vallei van Selinos, Chania heeft gebombardeerd.
Na het bombardement werd de kerk overgelaten aan het spel der elementen en in de 17e eeuw kwam het terrein in bezit van de Joodse gemeenschap, die op de ruïne een synagoge bouwde.
3. Op een steenworp afstand van Etz-Hayyim, aan het Zuidelijke einde van de Kondalikistraat, stond de synagoge van de Sephardim, Kal Shalom, die door een Duits bombardement aan het begin van WO II totaal verloren ging. Op de plek staan nu huizen.
Bronnen:
Nicholas Stavroulakis: Etz Hayyim Synagogue Commemorative Album
Ernle Dusgate Selby Bradford: The Sultan's Admiral: The Life of Barbarossa
Theocharis E. Detorakis: History of Crete
10marieke54
Zoals reeds gezegd werd Kreta pas in 1669 door de Ottomanen op de Venetianen veroverd, na een lange oorlog die in 1645 begon. Chania (Canea) was snel ingenomen, maar lang hield Heraklion (Candia) stand. Deze oorlog is zeer uitgebreid beschreven door Kenneth Setton in zijn Venice, Austria and the Turks in the seventeenth century.
Een recent boek over de verhouding tussen Christenen en Moslims op Kreta in deze tijd isMolly Greene's A shared world. Zij baseert zich sterk op primaire bronnen (Venetiaanse en Ottomaanse administratie waarvan veel op Kreta zelf aanwezig is, en reisverslagen). Greene bestrijdt het vooroordeel van de twee godsdiensten die als monolieten tegenover elkaar stonden. In de praktijk lag het allemaal veel genuanceerder. De christelijke monoliet viel om te beginnen al in twee jegens elkaar zeer vijandige stukken uiteen, een RK en een Orthodox stuk, dat laatste kon de Moslims eigenlijk wel goed tegen de RK gebruiken.
Je kunt het verloop van de oorlog ook volgen in de kranten uit die tijd. Ik heb dat jaren geleden eens een paar dagen met veel plezier gedaan in de studiezaal van het IISG (http://www.iisg.nl/opc-nl.php0 ) waar de collectie van het Persmuseum (http://www.persmuseum.nl/ ) bestudeerd kan worden. (Er stond zoveel boeiends in die oude kranten dat het nog knap lastig was om mijn aandacht bij het onderwerp te houden.)
Een recent boek over de verhouding tussen Christenen en Moslims op Kreta in deze tijd isMolly Greene's A shared world. Zij baseert zich sterk op primaire bronnen (Venetiaanse en Ottomaanse administratie waarvan veel op Kreta zelf aanwezig is, en reisverslagen). Greene bestrijdt het vooroordeel van de twee godsdiensten die als monolieten tegenover elkaar stonden. In de praktijk lag het allemaal veel genuanceerder. De christelijke monoliet viel om te beginnen al in twee jegens elkaar zeer vijandige stukken uiteen, een RK en een Orthodox stuk, dat laatste kon de Moslims eigenlijk wel goed tegen de RK gebruiken.
Je kunt het verloop van de oorlog ook volgen in de kranten uit die tijd. Ik heb dat jaren geleden eens een paar dagen met veel plezier gedaan in de studiezaal van het IISG (http://www.iisg.nl/opc-nl.php0 ) waar de collectie van het Persmuseum (http://www.persmuseum.nl/ ) bestudeerd kan worden. (Er stond zoveel boeiends in die oude kranten dat het nog knap lastig was om mijn aandacht bij het onderwerp te houden.)
11marieke54
Het voorjaar nadert, http://www.rtvnoord.nl/streaming/streamingtv2.asp?cid=wmp&pid=Noord&prog...
13marieke54
Voor de naderbij komende wandelvakantie ga ik me deze keer wat meer verdiepen in "Venetiaans Kreta" (1204-1669) en heb daartoe alvast Thomas F. Madden's Enrico Dandolo and the Rise of Venice, en het fraaie gidsje Candia Veneziana door Michele Buonsanti klaargelegd om te lezen. Met daarbij om door te neuzen de History of Crete van Detorakis en Venice: the hinge of Europe door William H. McNeill. Wel weer genoeg te doen de komende weken.
