Via omzwervingen door Frankrijk en Nederland komt de Fransman Estienne Barbier aan in Kaapstad. Het is 1734 als hij er aankomt en een paar jaar later zal hij worden geëxecuteerd omdat hij heeft geprobeerd de corruptie van de bestuurders van de kolonie aan de kaak te stellen. Jeanne d'Arc is daarbij zijn metgezellin, die komt en gaat zoals zij wil, en die hem moed inspreekt als hij er mee op wil houden. Jeanne heeft het zelf immers ook tot het uiterste, op de brandstapel, volgehouden. Een andere trouwe gezel is het boek van Don Quichote, dat hem een keer het leven redt (er schampt een kogel op af) en dat hem leert relativeren. Estienne vertelt het verhaal als hij in het Donker Gat wacht op de uitvoering van het doodvonnis, aan de slavin die hij ooit heeft helpen vluchten. De verteller is geen echt betrouwbare verteller, maar het is wel een pracht verhaal. De vraag dringt zich op hoe Zuid-Afrika ooit dat corrupte verleden en de haat tussen de volken onderling kan overwinnen.