Als begin twintiger vond ik Giphart maar niks. Maar twee jaar geleden las ik nog eens zijn debuut en zijn tweede roman en zag er opeens de lol wel van in. Dus bij het tegen het lijf lopen op de Deventer boekenmarkt van dit boek IJsland kon ik het daar niet laten liggen.

In het begin was ik bang dat het wel erg veel op de sfeer van de eerste twee boeken zou gaan lijken namelijk veel seks en drank. Ik merkte dat ik daar niet bijzonder in geïnteresseerd was om nog meer over te lezen. Maar gaandeweg gaat dit boek over meer. Giph, de hoofdpersoon is volwassen aan het worden. Een soort becoming of age zoals dat wel genoemd wordt bij jeugdigen die jongvolwassen worden. Maar dit gaat over dan nog een levensfase verder namelijk die waarin de hang naar ouderschap een onontkoombare rol gaat spelen.

De gebeurtenissen worden met sprongen terug in de tijd verteld. Beetje bij beetje wordt het duidelijk wat er aan de reis naar IJsland voorafgegaan is. Waarbij als laatste het verleden en heden met een enorme klap bij elkaar komen.

Zo hangerig en wat lamlendig als de sfeer in het begin van het verhaal is, zo diep verdrietig is het op het einde en daar tussenin is een hele kermis aan emoties langsgekomen. Mijn interesse werd gewekt op het moment dat de hoofdpersoon beschrijft dat wat hij op dat moment meemaakte, iets was waar hij geen grappen over kon maken. Het was zo heftig dat er niets meer was dan dat. Daarmee greep het verhaal mij bij mijn kladden. Ik was al zuip- en seksfeesten uitgegaan en daar was opeens dit. Wham. DIt is nog eens een voorbeeld waarbij verwachtingen juist wel heel goed werken omdat ze zo schitterend onderuit gehaald worden.

En hoe meer dit boek bezinkt, hoe meer ik het ga waarderen. ( )

Dit is weer een echte Giphart, twee sterke verhaallijnen die door elkaar heen lopen en regelmatig bij elkaar komen. En voor beide een sterk einde. En dat alles op een luchte toon geschreven. Je vraagt je alleen af wat echt is en waar Giphart het thema op een vrije manier verwerkt. Wie zijn die cabaretiers die elkaar niet meer kunnen luchten of zien. Je krijgt wel een vermoeden maar geen zekerheid. Is dat verhaal overigens ook al niet door Martin Bril verteld? ( )