Con formato de diario personal, Tesson relata su estancia de seis meses pasados en una cabaña a orillas del lago Baikal, en Siberia, a cinco días de marcha del pueblo más cercano. Lejos de pretender llevar una vida de ermitaño, Tesson también se equipa con puros, vodka y libros de Chateaubriand. Durante su estancia explora los límites de su mente y su cuerpo al mismo tiempo que busca cierta paz que le conduzca a la felicidad.

Six mois isolé volontaire au bord du lac Baïkal, Sylvain Tesson se demande s'il a une vie intérieure.

Il boit seul ou lors de brèves rencontres, craint les ours et se réchauffe en attendant le dégel ( )

> Babelio : https://www.babelio.com/livres/Tesson-Dans-les-forets-de-Siberie/281102
> BAnQ (Saint-Pierre C., Le devoir, 25 sept. 2014) : https://collections.banq.qc.ca/ark:/52327/4211963
> BAnQ : https://numerique.banq.qc.ca/rechercheExterne/encoded/RGFucyBsZXMgZm9yw6p0cyBkZS...
> Esprit (O. M.) : https://esprit.presse.fr/article/thierry-paquot/corine-pelluchon-elements-pour-u...

Tesson has a desire for freedom and solitude, and decides on a whim to take himself off to the shore of Lake Baikal, to stay in a 3 metre square log cabin, a six day hike from the nearest village. From February to July of that year he inhabits that small cabin, built many years previously by geologists it has a small cast iron stove and very primitive facilities. When he arrives in February he is in the middle of the brutal Siberian winter, and sets about gathering wood to warm the cabin. Each day is a challenge when he thinks about his solitude, but he starts a routine of collecting fuel, and taking time to smoke and read in the mornings, fishing and exploring his local environment.

It is written as a diary, with entries for most days describing what he did, what he drank and where he walked to. He has a regular stream of visitors that pop in for short visits and he also goes and see others in the locality in similar cabins to him. He takes time to explore the landscape too, climbing up on to the ridges, crossing the frozen lake and kayaking on it when it has thawed. He writes about the wildlife he sees, in particular the bears the wolves and the seal native to the lake. In his moments of solitude he describes how he feels being utterly alone. He has dark disturbing moments, and times when he has utter clarity of his emotions. He gives a kit list at the beginning, including the books that he took. Some provided comfort, others rattled him whilst alone.

It is beautifully written too, with moments of philosophy and insight that being alone with your thoughts can bring.
( )

Het gaat nooit wat worden tussen mij en Tesson, dat is me nu wel duidelijk. Zijn “Sur les chemins noirs” stootte me echt voor het hoofd door zijn misantropie en kankerend zelfbeklag. Dit vroegere werk, “Zes maanden in Siberische wouden” is eveneens een dagboek-verslag, dit keer van een verblijf in een blokhut aan het Bajkal-meer, in Siberië. Dit boek is iets verteerbaarder, omdat Tesson veel meer beschrijvend te werk gaat, en een goed beeld schetst van de barre leefomstandigheden (vooral ’s winters) in die streek. Af en toe zijn er charmante schetsen van het kluizenaarsbestaan en van de natuurpracht. Maar opnieuw ergerde ik me aan zijn voortdurende uitvallen tegen de moderne beschaving, zijn denigrerende uitspraken over andere mensen (Russen die hij zowel ophemelt als neerhaalt), en zijn zielig zelfbeklag. Zijn dagboekrelaas is doorspekt met erg oppervlakkige wijsheden, (de liters wodka die hij elke dag door zijn aders joeg zullen dat zeker niet bevorderd hebben), en van dat kluizenaarsbestaan blijkt niet echt veel terecht gekomen: voortdurend kreeg hij volk over de vloer, of ging hij andere mensen in de buurt opzoeken (om zich telkens lazarus te drinken uiteraard). Elke vergelijking loopt mank, maar bij de Amerikaanse Rebecca Solnit of de Noor Karl-Ove Knausgard bijvoorbeeld, zijn echt wel veel diepere beschouwingen te vinden over het leven in afzondering. ( )