Claire, deel van een drieling, was achttien toen ze stierf aan muco. Haar moeder en haar zus en broer moesten opeens verder zonder de spil van hun gezin. ‘Zij was de sterke, wij de watjes’, zeggen ze alle drie. Zij moesten ineens op zoek naar hun eigen kracht, en dat terwijl ook Michelle getroffen is door dezelfde verschrikkelijke ziekte. Viviane vertelt over het afscheid. Over mama zijn van een drieling. Over worstelen om er te komen. Over hoe het bijna erger is je zoon te zien verdwalen dan je dochter te zien sterven. En over het zoeken naar een leven voor jezelf als je altijd voor anderen hebt geleefd. Michelle vertelt over haar eigen strijd met dat monster dat ook haar zus heeft weggerukt. Over liefde op het meest onverwachte moment. Over eindelijk leven als je altijd bent voorbereid op sterven. Over niet stilstaan bij de dood terwijl die elke dag aanwezig is. Vincent vertelt over niet willen, niet kunnen aanvaarden dat de enige die écht telt, je wordt afgenomen. Over feesten tot je niet meer weet dat je Vincent-met-de-dode-zus bent. Over vergeten worden ergens onderweg en zelf je weg naar huis terug zoeken.