Na al die jaren herlezen nog steeds mij tot tranen toe geroerd krijgen tijden wat eigenlijk een heel kleine scene is, dat kunnen slechts zeer weinig boeken. Deze serie is mijn all time favorite, een echte klassieker. Ik ga hem vast weer eens herlezen.

En ik moet echt even kwijt dat er juist op het einde een aantal juweeltjes van scenes zitten. Het moment dat Rachel de Draak en Simon elkaar weer ontmoeten is verreweg mijn favoriet. Rachel en ik zuchten dan echt samen, terwijl we onze tranen wegvegen "Uilskuiken". Ergens is dit voor mij het hoogtepunt van het boek, het ultieme thuiskom-moment voor Simon en voor Rachel. Zelfs als ik eraan denk schieten mij de tranen van geluk in de ogen.

Maar ook heel geweldig, ietsje daarvoor, is het gedeelte waarin Isgrimmnur ziet dat Isorn in de val van de Nornen trapt. De wanhoop van de hertog, zo voelbaar. Vreselijk gewoon. En al helemaal dat hij Isorn moet gaan missen. Niemand hoort zijn kind te verliezen en al helemaal niet Isgrimmnur. Ik hou van hem als van de meest geweldige opa ter wereld. Misschien wel omdat ik zelf nooit mijn opa's heb gekend. Isgrimmnur is mijn opa. ( )

And so with this final volume, Williams closes out the "trilogy" (read, Quartet) about Osten Ard. I gather that there is a next gen sequel coming out soon and I will look forward to it, in the meantime I'll read some other Williams, of which there appears to be plenty!

I don't really have any serious quibbles -- although, as with some other styles of genre writing (I'm thinking not just of Game of Thrones but of Jim Chee in the Navaho detective series, etc etc ) the lad, Simon, gets beaten up, pounded, tortured etc. to a degree that starts to go beyond, well, the believable or even . . . readable really. The bad guy gets what he has coming and the plot, complex and twisty to the end, unfolds satisfactorily. I was sorry about a couple of the deaths -- that's tricky -- people do have to die, yes, or it gets too "unreal" but gee whiz, this is fantasy, now real does it have to be? Tolkien only killed off Boromir, after all, and Frodo has his wounds, just sayin'.

Besides the gift of showing the teenaged characters maturing, Williams is also very very good at describing action -- whether it is climbing, fighting, foraging, or just taking a walk he always connects the reader very physically and directly to what the protagonist is experiencing. (for the series) ****1/2 ( )

A great story overall that should be a must-read for any true fan of fantasy fiction. I found this last installment in the series to be a bit drawn-out but there were still many great parts. I really felt connected to most of the characters by the end and a bit of me is sad to be leaving them behind.
Binabik was my favorite character through the series - definitely a Samwise to Simon's Frodo. If I had unlimited time I would gladly reread the series to see how everything comes together better, but unfortunately I have so many other stories awaiting me. Thanks Tad Williams for a great story and I'm looking forward to future readings from your novels. ( )

Absolutely loved it. One of my favorites by far. ( )

einde van een serie. slot was voorspelbaar ( )