Dichters die spotten met dichters, met uitgevers, met zichzelf. Een poëzielezing waar de dichters zichzelf opwerken tot een schisma, niemand die in de zaal zit. Feestjes waar dichters zich ontdubbelen, in drieën splitsen in een jonge versie, een oude versie … Recensenten die met een enkele bijzin personen laten verdwijnen. Boeken die niet gelezen worden. Woorden die tot niets verbinden. Conversaties die halverwege afgebroken worden. Dichters die zichzelf citeren. Dichters die elkaar niet kennen, dan weer wel, dan weer niet. Opgemerkte liaisons met Zeus en Hera.
Lucinella zal, getuige de lof van o.a. William Gass, vast vermakelijker zijn voor wie het wereldje (her)kent. Of voor wie de dichters (her)kent. Ik vermoed dat er ook heel wat verwijzingen naar Amerikaanse poëzie in te vinden zijn. ‘Intelligence turns me on’, ronkt de achterflap. Maar in Lucinella verveelt het ook wel eens. De lichtheid van een Luiselli miste ik. Maar dat ik aan Luiselli moest denken is ook wel wat waard. (Ik denk graag aan Luiselli.) ( )

Aims for lightheartedness but is simply too precious. ( )

1976. I loved this book. It is about a group of writers, mostly poets, who move between Yaddo and New York and circle each other desperate for praise and recognition from each other. They are insecure and arrogant and snarky and empathetic in turns, and they puff themselves up for continual rounds of dinners and cocktail parties and symposiums on writing. The writing is detailed and precise, poetic, realist, but sometimes mythic or magical too. Lucinella has an affair with the God, Zeus after chatting with his wife Hera about all his affairs previous and what she did to the parties involved. So far I have read two of Segal's books and I am enchanted with her wit, her idiosyncratic details, her empathy, humanity and foibles. ( )

I picked up this novella because I loved two of Lore Segal's books that I read years ago, "Other People's Houses" and "Her First American," although I was less impressed by her recent collection of stories, "Shakespeare's Kitchen." " Lucinella" is completely unlike all of these. Loosely about a group of poets in the 1970s, it has very poetic language and is very funny in places and moving in others, but although it seems to be "realistic," it actually includes people and events that are magical. If I had to say what it was "about," I would say creativity, professional and personal jealousy and competitiveness, and love. I enjoyed it, I guess, and it is said to be a "cult classic," but I was really left scratching my head.