Met deze avonturen van Bill Clifford heeft Godfried Bomans een proeve van literaire karakterituur - een tamelijk zeldzaam genre - geleverd. Mijnheer Topwash, de assistent van de 'goddelijke' detective uit dit verhaal, is een gewoon huis-tuin-en-keuken-brein. Wat hem tot zijn 'tour de force' in staat stelt zijn geen analyses van langere adem, maar is het zich te rechter tijd herinneren van enkele kleinigheden dat niet zijn doorzicht, maar de dagelijkse sleur van zijn beroep hem geleerd heeft en waarmee hij de gigantische berekeningen van de Übermensch Bill Clifford schaakmat zet. Wat de humor en stijl van Godfried Bomans in deze 'thriller' vermogen hoeft weinig betoog. De eerste de beste dialoog of beschrijving uit deze tintelende parodie geeft daarvan een bewijs, ( )

It's a parody on detective novels. The dry homor of Bomans makes it very amusing.
Cliffords japanese butler keeps in shape by jumping and flying around the house, like "running into the kitchen, flying out of the kitchen window grabbing the rain pipe, back into the small bathroom window. One day, Clifford had shut the bathroom window without telling him".

It's even better if you remember Bomans' voice, reading his own work on television in the early sixties. ( )