This final play by Molière isn't as hilarious as his best plays but was still pretty fun. Molière was ill while writing this so choosing to satirize doctors and apothecaries makes sense and explains the bitter edge to some of the speeches.

My edition, from Project Gutenberg, was a prose translation by Charles Heron Wall. I didn't have any complaints about this translation but I missed the rhyming couplets in Richard Wilbur's translations of several other Molière plays. Also, the text of this ebook was very large (even on the smallest font setting!) -- perhaps a good choice for those who have impaired vision. ( )

Levado ao palco pela primeira vez em 1673

Molière foi um gênio do teatro frances e universal. Suas peças retratam a paradoxal condição do seu humano em suas paixões contraditórias às vezes suas comédias são mais trágicas do que cômicas. Molière produziu inúmeras obras-primas.

Molière foi um gênio do teatro francês e universal. Suas peças retratam a paradoxal condição do ser humano em suas paixões contraditórias – às vezes suas comédias são mais trágicas do que cômicas. Em 17 de janeiro de 1673, quando representava no palco o protagonista de sua última obra – O Doente Imaginário –, Molière sofreu um repentino colapso e morreu poucas horas depois. Não é de se estranhar que o mestre do duplo sentido e da dissimulação tenha encerrado sua vida e carreira no momento em que encarnava um falso doente.

Hastalık Hastası’nı okudum. Yazarın bugüne kadar okuduğum en iyi eseri oldu. Yaklaşık 1 ay sonra bu oyunu sahnede izleyeceğim için şimdiden çok mutlu oldum.

Tıp bilimini, doktorları ve eczacıları eleştiren bu oyunu sahnelenirken bizzat Argan(hastalık hastası olan karakter) karakterini canlandıran Molière oyunun sonlarına doğru fenalaşmış ve zar zor oyunu bitirebilmiş. Daha sonra oyundaki eleştiriler yüzünden hiçbir doktor Molière’i tedavi etmeyi kabul etmediği için yazar hayatını kaybetmiş. Bu olayı öğrenmeseydim yazarın doktorları bu kadar eleştirmesini uygun bulmayabilirdim belki ama öğrendiğim için yazarın az bile söylediğini düşünüyorum.

Yazarın oyunun sonlarına doğru Argan’ın ağzından Molière’i eleştirmesi çok hoşuma gitti. Argan’ı kendisi canlandırdığı için kendi kendini herkesin içinde gömmesi yazarın büyüklüğünü göstermek için güzel bir ayrıntı olmuş.

Oyunun başında ortasında ve sonunda üç tane kısa oyun vardı. İlk ikisinin ana oyunla alakası olmadığı için sevmedim ama bir nevi ana oyunun devamı olan 3. kısa oyunu çok sevdim. ( )