Een kleine bloemlezing uit een kwart eeuw stukjes schrijven ( )

Weer een typische Carmiggelt bundel, het blijft mooi.

Simon Carmiggelt werd vooral bekend door zijn columns, of zoals die ook wel genoemd worden: cursiefjes. Daarnaast schreef hij gedichten, cabaretteksten (o.a. voor Wim Kan) en filmscripts voor Bert Haanstra.

Het Parool
Carmiggelts eerste publicatie is Vijftig dwaasheden (1940), later vermeerderd tot Honderd dwaasheden (1946). Tijdens de oorlog werkte Carmiggelt voor de illegale pers. Zodoende kwam hij in contact met de makers van de illegale oorlogskrant Het Parool, waarvoor hij ging werken. Na de oorlog bleef hij bij deze krant. Naast de toneelrubriek verzorgde hij vanaf 1946 zijn legendarisch geworden, tientallen jaren geschreven cursiefjes onder de naam Kronkel. Deze verschenen vrijwel dagelijks. Veel lezers van de krant bladerden nadat deze op de mat viel meteen even naar Kronkel op pagina drie. Saillant detail: elke ochtend rond zeven uur haalde een bus van Het Parool de door Carmiggelt geschreven tekst op uit een speciale brievenbus, die aan zijn huis was bevestigd.

Meer dan tachtig bundels
Elk jaar verzorgde Carmiggelt een of meerdere bundelingen van zijn cursiefjes. Hiervan zijn er meer dan tachtig verschenen, selecties uit de bijna 10.000 Kronkels die Carmiggelt tot zijn dood in 1987 schreef. Soms werden deze geïllustreerd door tekenaars als Peter Vos en Peter van Straaten. Een aantal is rond een thema gegroepeerd, want Carmiggelt had enkele stokpaardjes: het kind, het dier (vooral de poes), de kleine man, de kroegbezoeken. Enkele mooie voorbeelden van deze themabundels zijn: Klein begin (1950), Poespas (1952), Articles de Paris (1954), Kroeglopen (deel 1: 1962, deel 2: 1965) en Oude Mensen (1963).

Poëzie
Carmiggelts specialiteit was het cursief, maar hij schreef ook poëzie. Onder het pseudoniem Karel Bralleput verschenen onder meer de bundels Het jammerhout (1948), Al mijn gal (1954), Fabriekswater (1956) en een verzameling van zijn poëzie: De gedichten (1974). Zijn poëtische stijl is eenvoudig en kenmerkt zich, net als zijn proza, door een karakteristiek taalgebruik.

Stijl
Zowel zijn proza als zijn poezie kenmerkt zich door een sceptische levenshouding die met ironische humor wordt gebracht en overal in doorklinkt. De sleur van alledag, verstoorde illusies en een gebrek aan geborgenheid en samenhang, voor zoveel lezers herkenbare thema’s, werden in allerlei variaties beschreven. Carmiggelts in wezen pessimistische levenshouding werd steeds steeds meer zichtbaar met de jaren. Hij voelde zich hierin verwant met auteurs als Willem Elsschot (over wie hij het interessante Ontmoetingen met Willem Elsschot (1985) publiceerde, en Kurt Tucholsky.

Pseudoniemen
Karel Bralleput, Ds. Hanebraaier, Kronkel, Coba Mug, P.A. Resseux, Dich van Schoonhoven en Adri Zultvouwer. ( )

Een van de eerste zelf gekochte boeken.Op een Boekenmarkt in de RAI , 1967 ? ( )