Op twee derde concludeerde ik: dit is voor alles een leerdicht, waarin De Jong de wijsheid van het lichaam bezingt. Want o, o, wat voelt die Lin alles intuïtief lichamelijk alles meteen onfeilbaar juist aan, een paard als mensenfluisteraar. Maar op het eind wordt dan weer wat twijfel gezaaid.

Ik begon me meer en meer te ergeren aan die 'aansturing' van Lin door onbewuste krachten, natuurvrouw, met ook elementen van psychodynamische 'psychologisch noodlot'-dramatiek, herhalingsdwang op zoek naar heling/corrigerende ervaring of zoiets. Op den duur gaat Lin mij ergeren, met hupsakee weer eens bang, zonder enige greep erop, en hupsakee, dan gebeurt er weer iets en 'is alles weer goed / weggetrokken'.

De Jong mengt me teveel 'talen', ook die van liefde en haat als dicht verbonden in intieme relaties.

Kort gezegd: suggestief maar uiteindelijk de teleurstelling: wat zeg je nu eigenlijk. ( )

Niet zo goed geschreven: grammatica- en stijlfouten. Geen overtuigend verhaal. Leest lekker, dat dan weer wel. ( )

Oek de Jong heeft een pakkende schrijfstijl en 'Hokwerda's kind' is een boek dat je nieuwsgierig naar de ontknoping snel uitleest. Maar het verhaal is hier en daar wijdlopig en de plastische beschrijving van de vele sekscènes is op het onsmakelijke af. ( )

Met 'Hokwerda's kind' maakte Oek de Jong na jaren stilte een ware comeback in de Nederlandse literatuur. In het decennium daarvoor gold hij als kopstuk van een nieuwe generatie dankzij zijn succesrijke eerste roman 'Opwaaiende zomerjurken' (1979) en 'Cirkel in het gras' (1985).

In 'Hokwerda's kind' beschrijft hij het leven van Lin, een vrouw wier stormachtige relatie met een agressieve macho uitloopt op een passiemoord. ( )

Leuk boek, over een jonge vrouw en haar relaties. Ze woont in Amsterdam en kan maar niet niet loskomen van haar vriend Henri, die haar slecht behandeld.

Meestal vanuit haar perspectief geschreven, af en toe even vanuit iemand anders, maar dat is dan een beetje verwarrend.

Al die sex had van mij niet gehoeven. ( )