Op een prachtige poëtische manier wordt het leven in Roemenië onder Ceaucescu beschreven. De ontmenselijking, de doelbewuste desinformatie, de onzekerheid, alles gevangen in metaforen van een opzienbarende schoonheid, maar altijd even treffend. Heel ontnuchterend eindigt het boek met een keihard gedetailleerd overzicht, van elke poëtische glans ontdaan, van het Securitate-dossier - of wat daar nog van over is. De mensen van de Securitate hadden Ceaucescu niet per se nodig om hun werk te doen. De dossierinzage na de Roemeense Wende is een farce en het kader blijft werkzaam in de opvolger van de Securitate. Die er inderdaad belang bij heeft om veel informatie uit de dossiers te verwijderen. De lange arm reikt nog steeds ver. ( )