Gezapig, grappig en innemend melodrama over de innerlijke zielenstrijd van een dandyeske rechtenstudent die aanpapt met een Parijs cabaretmeisje op het einde van de 19de eeuw: enerzijds wil hij haar veroveren en steekt zich in schulden voor haar, anderzijds worstelt hij met vreemde platonische ideeën en lonkt met voortduring naar andere vrouwen. Meer dan een gewone liefdesgeschiedenis dankzij de subtiele en intuïtieve stijl. Deze weinig bekende roman verscheen voor het eerst in 1887 en is vooral bekend omdat Dujardin er als eerste het literaire procédé van de 'monologue intérieur' (meesterlijk) gebruikte. Joyce heeft altijd beweerd dat hij bij 'Les lauriers sont coupés' de mosterd had gehaald voor onder meer 'Ulysses'. Maar dat is allemaal bijzaak, zoals vertaler Edu Borger stelt in zijn voorwoord: 'Al lezend vergeet men het historische belang, het is een fonkelend literair kleinood.' ( )

James Joyce was supposedly influenced by Dujardin’s use of the ‘interior monologue’. Whether this is true or not, WE’LL TO THE WOODS NO MORE is a delightful story of a young man’s love for a Parisian actress. ( )