Hoewel ik niet zo van absurdistische verhalen hou, heb ik toch echt genoten van dit boek, en dat is de eerste keer dat dit me overkomt bij Baricco. Het heeft geen zin het verhaal van dit boek samen te vatten, want dat is er niet echt, alleen de ontwikkeling van het jonge genie Gould is de centrale verhaallijn. Die jongen straalt een ontwapenende charme uit die me erg aan Owen Meany van John Irving deed denken. Gould is omringd door enkele ingebeelde figuren en beweegt zich al even imaginair door de bokswereld, waaruit we tal van breed uitgesponnen scenes krijgen. Naast hem staat Shatzy Shell, een door het leven getekende jongedame, die met haar nuchterheid Gould door zijn puberteit probeert te loodsen; ook zij voert ons door een imaginaire wereld, die van de westerns, met een paar ingenieuze en vooral mooie verhalen die min of meer op zichzelf staan. En dan zijn er nog een aantal professoren die ten tonele worden gevoerd en langs wie enkele interessante filosofische mijmeringen (onder andere over de verhouding tussen ideeën en werkelijkheid) worden aangebracht; Baricco profiteert er ook van via hen een echte satire op het wereldvreemde academisme te brengen.
De titel – City – kan bevreemden, want ogenschijnlijk is er geen verband, tenzij dat we ons zowel cultureel als geografisch in Amerika (New York?) lijken te bewegen. Baricco brengt in een proloog zelf de leessleutel aan dat je zijn boek moet lezen, zoals je door een stad wandelt: bevolkt door vreemde wezens, met voortdurend verrassingen en andere zichten als je een hoek omslaat. Het is een mooie metafoor, maar ik denk dat je er ook niet meer achter moet zoeken.
Zit er een boodschap in dit boek? Ja zeker, maar ik ga die hier niet verklappen, om het leesplezier niet te vergallen. Dit boek is een beetje Pynchon, maar dan veel lichtvoetiger en aangenamer om te lezen. ( )

A few pages in - yuck. I will try this one later.

So I finally finished this book.

I REALLY wanted to like it. The idea of the book is great, and I think the overarching story is the best part of the book by far. For me, the stories within the story weren't nearly as good. They felt like a slow distraction, and they were just kind of silly. I guess they were insights into the characters who "wrote" them, but the subject matter of those stories within stories--a western and a story about boxing--just couldn't have been much less appealing for me personally. Maybe it's because I abandoned the book for a long time before going back to finish it, but the end went SO SLOWLY for me. Usually, by the time I get to the end of a book I'm zipping along, curious to see what happens next and how it will all end. Sadly, I just kind of wanted to get this one over with. It's too bad, because the basic premise really is interesting. ( )

One of those books I saw at Borders & picked up because of the cover but bought because the first 2 pages just sucked me in. I may read it again -- i feel like it flew by. ( )

I am really not sure what to say about this one. It is billed as being a metaphysical pulp fiction - didn't know that when I picked this one up! - and I can agree that the metaphysical is present: the examinations of Monet's Waterlilies and the topography of rivers as well as the idea of man as a porch are examples that jump out at me, as well as the pulp fiction angle. While this book didn't make a lot of sense to me, I take it that it isn't supposed to in the normal sense. This was more of a sad, surreal meandering experience with weird characters and unreliable narrators - Gould's imaginary friends do a fair bit of the talking here, including the 'mute' one, Poomerang. It is recommended that the reader wrap their mind around that and get comfortable with the idea before diving too far into this one.

Shatzy's spaghetti western and Gould's underdog boxer Larry 'Lawyer' Gorman tend to steal the show at times, and a good thing too as they are relief from the heavier metaphysical elements. Overall, when reading this one it is best to just let all that is going on wash over you.... otherwise you might find yourself hopeless lost trying to decipher the hidden meanings that might... or might not... exist. The layers of stories became hypnotic for me with some really good comic bits worked into this exploratory work. An exploratory work that would fail except for the skilled writing of Baricco and Goldstein's translation which keeps the story conversational in tone.

What really surprised me is how different City is from Baricco's other works - namely the stunning and lyrically beautiful Silk and the quietly thought provoking Emmaus. I never expected this style of writing/genre to exist in Baricco's repertoire. Once I got past the shock, I was able to settle in and enjoy the book.

Part of me wonders what I will be in for when I pick up my next Baricco to read..... ( )