Het communisme is in Nederland, met uitzondering van een korte periode vlak na de oorlog, altijd een marginale politieke stroming gebleven. Nederlandse communisten zijn bekend en erkend vanwege hun rol in het verzet tegen de nazi's. De grote reputatie van de partij bij de bevrijding is echter in korte tijd volledig afgebroken door het anticommunisme dat kenmerkend was voor de Koude Oorlog. Deze geschiedenis van de Communistische Partij van Nederland (CPN) in de periode van de Koude Oorlog laat zien hoe die marginalisering tot stand kwam en wat de uitsluiting en het isolement van communisten hebben betekend. Die geschiedenis roept de nog steeds actuele vraag op hoeveel ruimte er in een democratische samenleving is voor minderheden met radicale politieke standpunten. Dit boek gaat over de wisselwerking tussen communisten en de voor hen vijandige politieke omgeving in de Koude Oorlog. De geschiedenis begint met de bloeiperiode van de CPN rond de bevrijding. De Koude Oorlog maakt daar al snel een einde aan. Het dieptepunt van het isolement van de communisten wordt bereikt in 1956, nu precies zestig jaar geleden, als de woede over het ingrijpen van Russische troepen in Hongarije hier in Nederland leidt tot gewelddadige acties tegen communisten en hun eigendommen.