A meandering and low-key coming of age story is really just an adolescent male fantasy about a sexual awakening driven by a older girl. I might have gotten into it a little more, but I have no desire to see sexually explicit scenes with a 13-year-old boy and the ending just splats down with a "so that happened" c'est la vie shrug without dealing with or processing anything. And it gets even creepier with the incestual implications of the title and the imagined sibling connection suggested by a pair of otherwise unrelated miscarriages.

An aside: I'm not sure I've ever seen a longer sequence featuring a jigsaw puzzle in any graphic novel. Is it weird that watching the main characters work a puzzle for a dozen pages was my favorite part of the book? It almost makes me want to break out one of the new ones I've been neglecting down in the basement. ( )

C’est un peu court, un peu survolé, un peu léger et… en même temps, tout y est. Les premiers émois et les premières caresses en vacances, au bord de la plage avec des cigarettes, une bougie et une bouteille volée.

Et c’est délicieux de tension érotique et sensuelle ( )

Antoine, de 13 años, pasa las vacaciones en la playa con sus padres y su hermano pequeño. La mayor parte de su tiempo están dibujando o en la playa, Una noche, Antoine conoce a Helena, que tiene 16 años, y ha venido a pasar unos días con su madre. Su presencia y su comportamiento, turbará sus días, y tal vez la vida de Antoine.

Lo que podría ser una historia más de amor de verano, se convierte en manos del autor francés en una narración apasionante, en una nueva obra maestra.

Seis años han transcurrido desde que Bastien Vivés realizara Polina, y ahora necesitaba volver a hacer una novela gráfica en solitario. Una historia delicada, sensual, sugerente, donde cuenta el despertar de un adolescente, su primer amor. Una historia que nos recuerda el cine de Eric Rohmer. La historia más personal del autor hasta la fecha.

En diez años de carrera, Bastien Vivés se ha convertido en uno de los autores más importantes de cómics del mundo. Su estilo gráfico ha madurado pero sigue demostrando una habilidad sin igual para narrar historias que despiertan multitud de emociones en el lector.

Lolita
Anthony is dertien jaar jong en samen met zijn jongere broertje Tim en zijn ouders spendeert hij zijn zomervakantie in Vannes in Bretagne. Twee maanden lang probeert hij deze vakantie te vullen met te tekenen, schelpjes te rapen en zich stierlijk te vervelen. Plots walst de zestienjarige Hélène zijn leven binnen. Haar moeder zoekt na een miskraam steun bij de ouders van Tim en Anthony, en de drie kinderen worden aan elkaars gezelschap overgeleverd. Niets zal hierna nog hetzelfde zijn.

De ouders hebben hun eigen leefwereld, de kinderen de hunne. De jonge tieners horen bij geen van beide en delen die eenzaamheid met elkaar. De jonge Tim dient om er ons aan te herinneren dat de kinderwereld niet zo ver achter hen ligt. Hélène zal de zorgzame rol van oudere zus op zich nemen, maar nog veel meer... De verlegen, stille en dromerige Anthony valt als een blok voor Hélène die durft te roken, die wijn steelt en die zich ongegeneerd omkleedt waar Anthony bijstaat. Maar nergens worden er hartjes in bomen gekerfd of worden er beloftes over eeuwige liefde gemaakt. Neen, er wordt verleid, opgehitst, uitgedaagd, en de liefde wordt expliciet getoond in al haar vleselijke details.

Nergens wordt het vulgair, nergens hebben we het gevoel dat we getuige zijn van iets onbetamelijks. Aartsmoeilijk, maar Bastien Vivès slaagt erin. In handen van een ander verteller was dit iets pornografisch en vunzig geworden. De jonge lolita ontneemt Anthony niet van zijn onschuld, ze toont hem de weg naar volwassenheid.

Als ouder van een jonge kersverse, verliefde puber kon dit verhaal er niet harder inhakken. Als volwassene zijn we vergeten hoeveel geheimen een kind heeft. We staren ons blind op de onschuld, en negeren het feit dat deze jonge wezens op het punt staan zich van kind naar volwassene te ontpoppen.

Niemand wil weten wat zijn kind al seksueel ontdekt heeft, of wat er echt gebeurt op avondjes waar de ouders niet bij zijn, maar we hebben maar al te vaak warme herinneringen aan onze eerste aarzelende stappen op het pad van ontdekkingen. Vivès' grijstinten en prachtige lijn geven het hele album de kwaliteit van die herinneringen.

Een meesterwerk. Onontbeerlijk. Hiervan worden we even stil.
WIM DE TROYER --- oktober 2017 ( )