"Zwart is zwart en wit is wit en tussen die twee gaapt een diepe kloof. Witte Nederlanders zijn aangetast door een taai racisme en het is hoog tijd dat ze daarvoor uitkomen. Dat is de boodschap van zwart-witpredikers die zeggen op te komen voor gekleurde Nederlanders. Hun claims worden in brede kring schuldbewust aanvaard. In 'Zwartkijkers' laat Herman Vuijsje zien dat het geconstrueerde onderscheid berust op overdrijving en generalisering. In werkelijkheid behoort Nederland tot de landen die het minst te lijden hebben van racisme. Zwart-witpredikers zijn zwartkijkers. Door het Nederlandse racisme op te kloppen, brengen ze het omgekeerde teweeg van wat zij beogen. Ze gaan het schrikbeeld van een gesegregeerde samenleving niet tegen maar brengen het juist naderbij."--