Het feest der liefde was het eerste boek van Giphart dat ik las. ik moet zeggen, het was een openbaring, ik kende niemand do zo leuk kon schrijven. Natuurlijk zat ik toen midden in mijn pubertijd. maar ik vind het nu ook nog steeds leuk. Alleen de bewoordingen maken me vaak al aan het lachen. Dit zijn allemaal korte verhaaltjes waarvan de een duidelijk beter is dan de ander, maar als bundel is hij zeker de moeite van het lezen waard.

NBD|Biblion:
Neuken en nog eens neuken: dat is volgens criticus T. van Deel het enige waarover Giphart kan schrijven. Na zijn twee romans "Ik ook van jou" en "Giph" heeft jonge hond Giphart (1965) in "Het feest der liefde" 15 verhalen gebundeld. Is dat meer van hetzelfde? Ja en nee. De inhoud varieert: een voetbalverhaal (met het Oranjelegioen naar Amerika), drie columns over het schrijven en gelukkig weer veel over sex (soms iets studentikoos, soms verrassend over virtuele en toch levensechte cybersex). In de bundel staan, voor Giphart opmerkelijk, ook twee verhalen met een andere hoofdpersoon dan Giph zelf: de wereld bezien vanuit een wellustig vrouwenoog nog wel! De pleidooien voor lol in het schrijven en tegen gewichtigdoenerij komen bekend voor. Helaas mist deze verhalenbundel de eenheid van de romans en laat Giphart nogal wat stilistische steekjes vallen. Maar wat deert dat, een Giphart blijft vermakelijk. Alle verhalen werden eerder elders gepubliceerd, onder andere in Hard Gras, Het Parool, Playboy en Propria Cures. (Biblion recensie, Jos Damen.) ( )