Rather brief, I was hoping for more.
No citations for all the "studies" and "statistics" the author read.

While I enjoyed reading this book, the idea of misandry and hatred being written as a way to push the feminist movement forward seems, for the lack of a better word, “dumb” to me.
There’s a reason why hatred has never helped make any situation better.
While hatred is an emotion that is completely normal and in this case, justified. Trying to encourage and embed it into the roots of a movement that fights against oppression and violence is sort of ironical.
The author does put forward some interesting thoughts about heterosexual relationships and also women staying single, but there’s nothing that’s really groundbreaking in the book except for the discussion on misandry.
But it was a short read and I’m glad to have been through a book that has caused such a stir.

I’d recommend “The Will to Change: Men, Masculinity and Love by Bell Hooks”, which is my current read to people who are trying to find a book which discusses the effect of patriarchy on men and how they are indeed essential in the fight for equality. This is NOT a book that JUSTIFIES men’s oppression but rather takes a deep look at it and tries to have healthy discussions on it.
( )

While I can see why people criticise this book, I thought it provided some good insights into how persistent the patriarchy is and how it’s often ingrained into both sexes psyche. ( )

Mannen, ik haat ze. Door: Pauline Harmange.

Jawel, dit is hét boek dat een mannelijke medewerker van het Franse ministerie voor gendergelijkheid heeft proberen verbieden. Met zijn actie heeft hij alleen maar bewezen dat Harmange gelijk heeft én heeft hij er voor gezorgd dat dit boek een hype werd. Meer dan terecht trouwens.

Vrouwen, feministen worden wel vaker voor mannenhaters uitgescholden. Dit als een tactiek om hen de mond te snoeren of hen hysterisch en dus ongeloofwaardig te doen overkomen. Maar de cijfers (huishoudelijk geweld, verkrachting, belaging, aanranding,…) liegen er niet om. Daarom heeft Pauline beslist dit scheldwoord als geuzennaam te verheffen. Ja, ze is een mannenhaatster en ja dat is geen grap noch een overdrijving. (Hoewel ze al jarenlang getrouwd is met een man trouwens.)

Misandrie, is in tegenstelling tot misogynie geen begrip dat mensen (mannen) benadeelt of slachtoffers maakt. Het is volgens Harmange enkel een oproep om een ‘baken van vertrouwen’ te zijn voor de vrouwen om ons heen. Inclusief onszelf. Ze roept op tot woede, niet tot geweld. En dit omdat het broodnodig is. Willen we een andere, betere, wereld voor onze zusters en onszelf dan moeten we wel rechtstaan, onze stem verheffen en ons verenigen. Het persoonlijke is politiek, dat wisten we al. Het is tijd om onze haat voor mannen deuren te laten openen naar liefde voor vrouwen, naar zusterschap.

Pauline Harmange heeft de eerste stap gezet met dit indrukwekkende boek dat je recht in het hart raakt, je geest verruimt en je een schop onder de kont geeft. Ik volg graag in haar voetstappen. Koop dit boek, lees dit boek, deel dit boek! Het is van levensbelang. Ik geef het in ieder geval eerst aan mijn man. ( )

Pas forcément le premier livre à ouvrir pour se faire une idée du mouvement féministe… Et pourtant !

Un essai qui pose le féminisme comme un combat de femmes. Restant aux hommes la possibilité de ne pas accepter une société sexiste ( )