Udako arratsalde beroa zen, eta Ata Pank eta Ate Punky asperduriak jota zeuden beren patioan, zer egin ez zekitela. Halako batean, buruak altxatu eta zerura begira jarri ziren, ea han zerbait bazen. Alferrik. Han ez zen ezeren arrastorik.
—Non dira "helikonteroak", Ata? Ez al zuten gaur pasatu behar? –galdetu zuen Ate Punkyk.
Helikopteroari "helikontero" esaten zion berak.

Ata Pank eta Ate Punky bi ahate bitxi dira. Lotsagabeak, ahozikinak eta tontorroi xamarrak. Haien gaiztakeriak irribarrez jarraituko ditu irakurle gazteak. Bi ahate bitxi! Bi harribitxi!

Ata Pankek eta Ate Punkyk zoologikora joan nahi zuten lehoia molestatzera. Ilusioa egiten zien Animalien Errege omen zen hari oihu eta burla egiteak. —Goazen oraintxe bertan –proposatu zion Ata Pankek kideari. Arratsalde polita egiten zuen, zoologikora paseoan joateko aproposa. —Ondo, Ata –esan zion Ate Punkyk–. Baina, zergatik ez gara ile-apaindegitik pasatzen aurrena? Gandorrak tente-tente ditugula jarri behar dugu lehoiaren aurrean. —Ondo pentsatua, Ate!»

Ata Pank eta Ate Punky bi ahate bitxi dira. Lotsagabeak, ahozikinak eta tontorroi xamarrak. Haien gaiztakeriak irribarrez jarraituko ditu irakurle gazteak. Bi ahate bitxi! Bi harribitxi!