Aarduitwrijvingen. Door: Charlotte Van den Broeck.

Aarduitwrijvingen. Wat dat zijn, aarduitwrijvingen, daar krijgt u een idee van door de cover (beeld: Jana Coorevits) van deze bundel. Charlotte raakte gefascineerd door het werk van de Nederlandse kunstenaar Herman de Vries las ik in de krant de Standaard enige tijd geleden, en die fascinatie leidde tot Van den Broecks derde bundel.

We kennen haar voornamelijk als dichter maar door haar schitterende boek (Waagstukken) en haar wisselcolumn voor de Standaard der Letteren zie ik haar nu voornamelijk als denker. Een denker die heel mooi kan schrijven. Poëtisch en toch activistisch. Actueel en universeel. Vrouwen, de natuur, landschappen en hoe we ons daarin voortbewegen, hoe we ons verhouden tot de wereld én tot elkaar zijn thema’s waar Charlotte vaak (en boeiend) over schrijft. Ze zet je aan het denken, neemt je mee op reis in de wereld en in je eigen hoofd.

Zo ook in Aarduitwrijvingen. In deze derde bundel schrijft ze gecondenseerder en abstracter dan in haar vorige boeken. De taal blijft belangrijk, wint misschien zelfs aan belang. Klanken primeren vaak. Kleuren, geluiden, vergezichten vormen indrukken, afdrukken en gedichten.

De tijd dat poëzie gewoon mooi moest zijn is voorbij, nu moet ze aanklagen, bijten, schuren zonder afbreuk te doen aan haar meeslepende, meanderende, sluimerende kracht.

De wereld evolueert, Charlotte evolueert, wij evolueren mee. Eens fan, altijd fan, ik blijf haar nauwlettend volgen. ( )