"همه به امید فرار به دیار دیگر زنده بودند"

سخنرانی ۱۹۸۹ نیکلای چائوشسکو شاید یکی از جالب توجه ترین نطق های یک دیکتاتور باشه که اونطور که برنامه ریزی شده بود پیش نرفت. سخنرانی که قرار بود التهاب ها و اعتراضات اخیر رومانی رو به توطئه های خارجی نسبت بده تا شاید اوضاع رو تحت کنترل حاکمیت بیاره، به هو کشیدن سلسله وار مردم و آخرین سخنرانی دیکتاتور تبدیل شد.

سرزمین گوجه های سبز فضای خفقان حکومت توتالیتر وقت رومانی رو در قالب یک داستان متشکل از افراد جامعه ای که هر روز آرزوی مرگ دیکتاتور رو می کنن و در تلاشن تا هر طور که شده از مملکت فرار کنن، نشون می ده. فضای توصیف شده برای من - و گمونم خیلی از ما - به خوبی قابل درک هست.

گوینده به خوبی حس فضای تیر و تاریک رو منتقل می کرد اما کتاب برای من جذاب نبود که شاید به دلیل نگارش متفاوت یا مشکل ترجمه (یا خودم D:) بود.

"تنها کسانی که قصد فرار نداشتند دیکتاتور و پاسدارانش بودند. از چشمان و دستان و لبانشان می فهمیدی که امروز و فردا و پسین فردا با گلوله و سگ گورستان ها برپا می کنند... احساس می کردی که دیکتاتور و پاسدارانش بر فراز همه راه های پنهانی بال بال می زنند." ( )