"حقیقت هر چه باشد، کم تر از بلاتکلیفی و بی خبری دردناک است."

نمایشنامه دایی وانیا مجموع شخصیت هاییست که به امروز ما بی ارتباط نیستند. شخصیت هایی با پیش زمینه ها و اهداف متفاوت اما ناراضی از شرایط. اهداف پس از مدتی بیهوده به نظرشون می‌آیند و سبک زندگی همدیگر را نمی پسندند.
می شه از متن اینطور برداشت کرد که چخوف از طریق وانیا بعضی از "روشنفکر" های وقت که به واسطه کارهای علمی شون و نوشتن چند مقاله تبدیل به بت می شن، اما در عمل کمک زیادی به بشریت نداشتند، نقد می کنه. همینطور، دغدغه پزشک داستان از اوایل متن در رابطه با تخریب جنگل ها و محیط زیست و نقش انسان ها برای من جالب بودند.
من نمایشنامه زیادی نخوندم اما از خوندن این نمایشنامه که لذت بردم. شخصیت ها واقعی و ملموس بودند. دغدغه هاشون لزوما محدود به ۱۰۰ سال پیش نبود و شاید همین مساله خیلی جذاب بود.

"آدم باید وحشی بی شعوری باشد که این همه زیبایی را در بخاری یا اجاق بسوزاند، آن هم برای نابود کردن آن چه خودمان قادر به وجود آوردنش نیستیم... انسان تاکنون چه چیزی آفریده؟ فقط نابود کرده. از تعداد جنگل ها روز به روز کاسته می شود، رودها به خشکی می گرایند، شکار نایاب می شود، آب و هوا خشک و نامساعد می شود و زمین هر روز فقیرتر و زشت تر می شود." ( )