Hoe is het mogelijk dat iemand die zo ongelofelijk geestig, origineel, zijn tijd ver vooruit is tegelijkertijd een godsdienstwaanzinnige depressieve geblokkeerde schrijver kan zijn?! Ik las deze representatieve keuze uit de verhalen in de goedlopende vertaling van Arie van der Ent. De landelijke verhalen uit Oekraïne (klein-Rusland) waren mij deels iets te boers, rustiek-humoristisch, al zitten ook daar heel eigenaardige plotwendingen en ideeën in over de man die bang is voor vrouwen en ze overal ziet, de oude vrouw wier leven wordt weggenomen door een kat of de in een kales weggekropen landeigenaar (zoals van der Ent in het nawoord wel goed uiteenzet). De Petersburgse verhalen, inclusief de sketches voor toneel, spreken me het meest aan, meestal tragisch ver weg in tijd en plaats gesitueerd en toch hypermodern. “De overjas” gaat onafwendbaar naar een verschrikkelijk einde, maar wordt dan door Gogol weer iets te ver uitgesponnen en toch origineel, “dagboek van een gek blijft onovertroffen”. ( )

Russian Classic