READ IN DUTCH

De Grote Zaal was een boekje dat werd uitgedeeld tijdens de Nederland Leest actie van de Bibliotheken. Het boek was de afgelopen jaren een beetje in de vergetelheid geraakt, en ook ik had er als ik het in alle eerlijkheid beken, nog nooit van gehoord.
Nieuwsgierig geworden door alle publiciteit (en het gratis exemplaar dat ik had gekregen) wilde ik het dan ook gratis lezen.
Het las makkelijk weg, maar het was zeker geen boek waar je vrolijk van wordt. Zelden zo iets triest gelezen. De grote zaal en de kleine zaal, de dochter die niet langs wilt komen (in principe), de aftakeling, het onafwendbaar einde, het zijn allemaal zaken waar je niet blij van kunt worden. Maar daarom betekent het nog niet dat je er niet over zou mogen schrijven, en misschien is het goed dat Jacoba van Velde ons nog eens op de feiten drukt (al hoop ik dat er in de afgelopen 60 jaar toch wel de nodige verbeteringen zijn uitgevoerd!) ( )

Het boek gaat over een oude vrouw die beseft aan het einde van haar leven te zijn gekomen. Ze verzet zich er nog tegen, maar moet uiteindelijk toegeven. De schrijfster zorgt ervoor dat het geen sentimenteel of ontroerend verhaal wordt, waardoor je je kunt inleven in de oude vrouw. De gevoelens van de dochter komen wat minder goed uit de verf. Zij verdwijnt lnogal snel uit haar leven. ( )

Ik werk in de sector verpleeg- en verzorgingshuizen en was erg onder de indruk van dit boek, met name over de sfeertekening. ( )

This book was given to Dutch library members for the Nederland Leest (Netherlands Reads) event of 2010. The book deals with the difficulty of an elderly lady who moves into a resting home, and also the emotions of the daughter. The book is from 1953, but aside from some reference to things that aren't with us anymore (taking a horse and carriage ride to the seaside) it is still surprisingly relevant. A beautiful and touching story about letting go, accepting life and love. ( )

Ik ben bang dat dit de weg is die we allemaal moeten gaan. Kaal beschreven, zonder illusies, helemaal in de geest van het existentialisme van de jaren vijftig. Ik ben er wel van onder de indruk, maar het is inderdaad niet bepaald opwekkend...