StartseiteGruppenForumMehrZeitgeist
Web-Site durchsuchen
Diese Seite verwendet Cookies für unsere Dienste, zur Verbesserung unserer Leistungen, für Analytik und (falls Sie nicht eingeloggt sind) für Werbung. Indem Sie LibraryThing nutzen, erklären Sie dass Sie unsere Nutzungsbedingungen und Datenschutzrichtlinie gelesen und verstanden haben. Die Nutzung unserer Webseite und Dienste unterliegt diesen Richtlinien und Geschäftsbedingungen.

Ergebnisse von Google Books

Auf ein Miniaturbild klicken, um zu Google Books zu gelangen.

Lädt ...

Ich, Adrian Mayfield (2005)

von Floortje Zwigtman

Weitere Autoren: Siehe Abschnitt Weitere Autoren.

Reihen: Een groene bloem (1)

MitgliederRezensionenBeliebtheitDurchschnittliche BewertungDiskussionen
1517179,639 (4.39)2
London zu Zeiten Oscar Wildes und Aubrey Beardsleys. Der 16-jährige Adrian hat eine Lehrstelle bei einem schrulligen Herrenausstatter in Soho. Sein Lebenshunger jedoch ist unermesslich und als der fettsüchtige Lebemann und Kunstmaler Trops ihm ein zweifelhaftes Angebot unterbreitet, folgt er ohne zu zögern. An Trops Seite lernt er die Londoner Hautevolee kennen. Er wird Malermodell, er entdeckt die Kunst, seine Neigung zu Männern, aber auch die Selbstsucht und Aufgeblasenheit der Dandys. Adrian droht der Absturz in die allgegenwärtige Gosse, doch sein eiserner Wille und eine große Liebe retten ihn. Das klingt pathetisch und nach einer historischen Roman(vor)führung durch die Décadence des ausgehenden 19. Jahrhunderts. Zwigtman jedoch gelang weit mehr. Trotz der authentischen Personage und der stimmigen Details kommt nie das schale Gefühl von Belehrung oder kitschiger Sozialkritik auf. Die Autorin bietet eine packende Coming-out-Geschichte, die wie bereits bei "Wolfrudel" (BA 9/06) die (oft) engen Grenzen des Jugendromans sprengt. Für intellektuelle, kunstsinnige Gymnasiasten.- Herausragend. . - Der 16-jährige Adrian, Lehrling bei einem Herrenausstatter in Soho, findet als Malermodell Aufnahme in die Künstlerkreise um Oscar Wilde und entdeckt seine Homosexualität. Ab 14. Dt. Jugendliteratur-Preis 2009, Nominierung… (mehr)
Lädt ...

Melde dich bei LibraryThing an um herauszufinden, ob du dieses Buch mögen würdest.

Tof mooi geschreven boek. ( )
  wendybenoy | Jul 15, 2012 |
Samenvatting:
Dit boek werd genomineerd voor de KJB leeslijst d.m.v. een korte
samenvatting en een stukje uit het juryrapport van de Gouden Uil Jury:
Schijnbewegingen is een fascinerende en overweldigende roman die op
een schitterende manier realiteit en fictie met elkaar verweeft.
Adrian Mayfield is zestien wanneer hij van zijn baantje in Victor
Procopius' Herenmodepaleis verlost geraakt en berooid zijn dromen
volgt. Via ingenieuze verhaallijnen raakt de lezer samen met Adrian
verwikkeld in de erudiete herenkringen rond Oscar Wilde. In de bekende
zwierige maar ook punctuele stijl van Zwigtman worden fictionele en
historische gebeurtenissen tot een boeiend psychologisch portret
gesmeed. De auteur slaagt erin de karakters van alle personages, in de
hoofd- én in de bijrollen, interessant en geloofwaardig uit te
tekenen. In de subtiele veranderingen die de karakters ondergaan toont
Zwigtman haar lezers dat de decadentie van deze periode ook maar door
gewone mensen werd vormgegeven. Haar rijke taal, met veel beeldspraak
en verwijzingen, wordt – ondanks de uitgebreide research die aan het
boek vooraf ging –nooit pretentieus. Zelden wordt in een jeugdroman de
lezer zo meegezogen als in de boeiende en spannende zoektocht van
Adrian Mayfield. Floortje Zwigtman slaagt erin op een heel pure manier
en zonder taboes in de huid van de jonge Adrian te kruipen.
De jury van de Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs prijst dan ook de
geloofwaardige manier waarop de auteur enerzijds de decadente sfeer
neerzet die rond de eeuwwisseling heerste in de kunstenaarskringen
rond de Londense Empire, en anderzijds de kern raakt van alle jongeren
die vandaag dromen en zoeken.

Een boekgrrl vatte het boek mooi samen:

1894
Adrian Mayfield, 16 jaar, woonachtig in Londen, komende uit de lagere
sociale klasse is de hoofdpersoon van dit boek. Zijn moeder leeft
gescheiden van zijn alcoholistische vader en hij heeft een zus die
droomt van een zangcarriere. Op 14-jarige leeftijd wist hij het café
van zijn ouders draaiende te houden, maar na het onvermijdelijke
faillissement moet hij gaan werken bij een Herenmodepaleis. Gewend als
hij is zelfstandig alles te doen valt deze baan hem zwaar en het werk
is enorm saai. Maar op een dag komt Augustus Trops, een excentrieke
kunstschilder, de zaak binnenwandelen. Adrian weet niet dat deze man
zijn leven totaal zal veranderen.
Adrian verliest zijn baan en komt in nauwer contact met Trops, deze
introduceert hem bij 'De Purperen Hofhouding' de groep intellectuelen
rond Oscar Wilde. Adrian ontdekt dat hij geen gevoelens voor vrouwen
heeft maar voor mannen. In die tijd totaal onacceptabel.
Om geld te verdienen wordt Adrian schildersmodel en later schandknaap
in een huis voor mannen. Adrian voelt zich uitstekend in de
upperclass. Leergierig als hij is zuigt hij de gesprekken in zich op,
leest alles wat hij te pakken kan krijgen en zorgt zo voor zijn
verdere geestelijke ontwikkeling.
Dat alles niet soepeltjes verloopt moge duidelijk zijn of zoals Adrian
zelf zeer goed door heeft, als je voor een dubbeltje geboren bent word
je nooit een kwartje..

Een van de grrls was van plan het boek cadeau te geven aan haar
twaalf-jarige zoon. Daarop reageerde een andere grrl: 'lees dit boek
vooral eerst zelf. Ik zou het nooit van mijn leven aan een
twaalfjarige te lezen geven. De sex is in dit boek zo'n verdrietige
aangelegenheid, daar zou ik zelf een twaalfjarige niet op trakteren,
hij moet nog maar aan het liefdesleven beginnen. Misschien beoordeel
jij het anders, maar lees het vooral eerst. Ik zou zeggen: 17 plus.'
Daarna begon een hele discussie over voor welke leeftijd het nou het
best geschikt was. Op internet e.d werd vanaf ca. 14 jaar aangegeven.
Maar de meeste grrls waren het eens met een jaar of 17:
'Ik beschouw het als geschikt voor 17 en ouder. Tenzij je een kind
hebt dat erg worstelt met zijn seksualiteit, dan kan dit ook
verhelderend zijn misschien. Maar daar voor is het boek vast niet
geschreven.'
'Ik dacht eerder aan circa 16-17 jaar, maar wachtte nog even met
reageren omdat ik me afvroeg of ik niet te provinciaals was in dit
opzicht (erg preuts grootgebracht) ;-)'
Maar een grrl zonder kinderen zei: 'Dacht zelf dat ik eenmaal op de
middelbare school (van 13 dus ongeveer) dit wel had kunnen/willen
lezen. Denk dat ik de sex scenes wel interessant had gevonden. Wat ik
juist wel positief aan dit boek vond, is dat je ook wel leest dat
Adrian er van geniet, het spannend en lekker vind. Het is niet alleen
maar voor het geld en zonder gevoel. Positief vind ik ook juist het
homo aspect, onder jongeren hoor je toch wel heel veel 'gatver'
-achtige geluiden. Al week ik niet of dat door het lezen van dit boek
minder of juist meer wordt. En zijn jongeren er niet nog vroeger bij
tegenwoordig?'.

Over de inhoud van het boek zeiden de grrls het volgende:

'Ik heb het in een weekend uitgelezen, nogal ongebruikelijk bij zo'n dikke pil.'

'Ik leefde erg mee met het wedervaren van Adrian, die een plekje zoekt
waar hij zichzelf kan en mag zijn zonder angst voor afpersers en
politie. Het was daarnaast erg boeiend om het verhaal van Oscar Wilde
en zijn Bosie nu eens vanuit een hele andere context dan de literaire
te lezen. Geen boek waar je meteen erg vrolijk van wordt overigens,
van de "panters", de politieagenten en de middenklasse. Wat een sfeer
om in te leven. De onderdrukking, met het afreageren van
onlustgevoelens op kwetsbare partijen (het "bolhoed"incident, het
incident met de vogelfluit wedstrijd) was akelig tastbaar. De toon van
het boek was trouwens in het geheel niet zwaar, leek geïnspireerd door
Jerome K Jerome (die ook werd geciteerd), met de luchtigheid van
lotgevallen uit een jongensboek.'

( Een grrl gaf over dat laatste nog wat uitleg: 'Jerome K. Jerome
schreef Three men in a boat. Ik heb het boekje onlangs herlezen en
daarna aan een buurmeisje gegeven. Luchthartig niemendalletje, waarbij
ook aan het begin van ieder hoofdstuk in korte kernwoorden wordt
verteld wat er gaat gebeuren. Het citaat: Liefde is als mazelen, je
moet het eens gehad hebben, komt blijkbaar bij hem vandaan.')

'Het is fascinerend het contrast te lezen tussen arm en rijk, Adrian
en zijn eigen sociaal lage achtergrond versus de hoge kringen waar hij
in verkeert. Vooral hoe tegen homoseksualiteit aangekeken wordt is
interessant. Adrian heeft het nog redelijk getroffen door zijn knappe
uiterlijk en intelligentie en niet te vergeten zijn kennismaking met
Trops, die toch een beetje zijn beschermheer is. Direct als hij is
wordt hij wel gewaardeerd maar nooit helemaal geaccepteerd. Mannen
willen hem graag maar vooral de periode als schandknaap is keihard,
afpersing, bedreigingen enz. alles komt aan bod. Totdat hij beseft dat
hij op deze manier steeds verder af zal glijden. "Voor het eerst was
ik te trots. Te trots om mezelf nog een keer te verkopen."'

'Te veel betrokkenheid misschien doordat ik de dreiging in het boek
projecteer op de onverdraagzaamheid die ik soms om me heen opmerk en
waarvoor ik mijn broer en zijn vriend zou willen behoeden. Maar ik ga
toch eens polsen of hij het boek ook kent.'

" Ik leefde erg mee met het wedervaren van Adrian"
'Ja, dat heb ik ook. Ik ben al een week in het boek bezig, want ben
ook hard aan het studeren en studieboeken lezen. Ondertussen zit ik me
dan af te vragen hoe het met Adrian zou gaan, heel vreemd, dat heb ik
niet vaak.'

'Ik vind het enigszins langdradig,ergens halverwege had ik zoiets van
'nu weet ik wel' hoe moeilijk het leven is in Londen als je een arme
knul bent.. Het einde is voorspelbaar, in de zin dat je wel weet dat
die ontknoping er aan zit te komen, alleen weet je niet de manier
waarop, dus lees je door..'

'Ik kon af en toe bijna niet geloven dat Adrian pas 17 is. Misschien
dat je in die tijd en dat milieu wel sneller volwassen wordt, als je
op je 14e al zelf een café moet runnen.
De stukken over het romantisch -decadente kunstenaarsmilieu in Londen
van die tijd vond ik tegelijkertijd het boeiendst en ook soms het
vervelendst. Leuk om wat meer en op zo'n persoonlijke manier over die
tijd te lezen. En in eerste instantie vond ik de gesprekken tussen de
heren rond Wilde ook wel erg grappig, maar op een gegeven moment werd
ik het toch een beetje zat. Over Plato werd wel erg veel uitgeweid en
de vergelijking vond ik niet erg sterk.'

'Ik heb voor de gein nog even de recensies die in NRC en Trouw hebben
gestaan erbij gehaald. Dus voor wie het leuk vindt hier een paar
dingen die me opvielen met mijn reactie.
In NRC noemt Karel Berkhout het boek onder andere een spannende
thriller. Persoonlijk vind ik het geen thriller.
Hij gaat ook nog in op de literaire verwijzingen, waar ik ook al
eerder naar vroeg. Hij wijst op de titels die genoemd worden in het
boek en komt nog met dit:
'Die literaire verwijzingen zijn soms niet meer dan een knipoog.
Adrian noemt zijn vriend Trops in gedachten 'Humpty Dumpty', naar het
personage uit Through the Looking Glass. Het slaat op hun eerste
ontmoeting in een herenmodezaak, toen Adrian via een spiegel door
Trops werd bekeken en al gauw in een andere wereld belandde. Het
gedicht De Lady van Shalott is weer een echt motief: als kleine
volksjongen heeft Adrian een plaatje van de dame in de toren, bij de
Farley's leert hij het gedicht uit zijn hoofd, en uiteindelijk doet de
geremde en wereldschuwe Vincent Farley hem denken aan de eenzame
dame.'
Tja, die Lady van Shalott had ik ook wel door, en 'Humpty Dumpty'
niet. Blijkbaar zit er toch niet veel meer in dan ik ook al dacht.
Ook Berkhout noemt de personages vlak, zoals een van de grrls ook al
zei. Zelf had ik daar eigenlijk helemaal geen problemen mee. En ook
hij maakt een vergelijking met Sarah Waters, dat zag ik ook al bij een
grrl. Hij besluit z'n recencie met:
'Door de stilistische magerheid van de roman - en door het knappe
monteren van de scenes - lezen de ruim vijfhonderd pagina's vaak meer
als filmscenario dan als een roman. Het boek is zelden echt grappig -
eigenlijk alleen wanneer Auguste Trops, het meest geslaagde personage,
een droogkomische opmerking maakt. Hoewel de emoties geregeld
overkoken, ontroert de roman nergens. Adrian Mayfield blijft, met al
zijn avonturen en emoties, een onaandoenlijke hoofdpersoon.
Schijnbewegingen lezen is daardoor een fascinerende, maar ook erg
lange reis'.
Voor mij was Adrian geen onaandoenlijk persoon, al bleef hij soms wel
een beetje op afstand. 'Een lange reis' vond ik het zeker niet.
Bas Maliepaard in Trouw denkt daar ook anders over. Hij schrijft: 'Het
is vooral het intense gevoel van verlatenheid waar Adrian mee te maken
krijgt dat het boek zo overweldigend maakt.'

'Ik weet eigenlijk niet zo heel veel van Wilde, als las ik 'the
picture of Dorian Gray' op de middelbare school zo'n tien jaar geleden
en bestempelde het toen zo ongeveer als m'n lievelingsboek. Be het
daarna eigenlijk een beetje vergeten, maar heb nu weer heel veel zin
om het te gaan lezen. Vroeg me af of er in 'Schijnbewegingen' nog
verwijzingen naar 'the picture' of andere boeken van Wilde zitten.
(behalve die waar er letterlijk verwezen wordt)'

'Persoonlijk hadden van mij de gedeelten over Oscar Wilde er niet bij
gehoeven. Het kwam op mij over als een paar beroemdheden erbij slepen,
zij hadden in dit boek meer de functie van de hogere, intelligente
klasse dan dat zij werkelijk ergens toe dienden. Het hadden net zo
goed andere hooggeplaatste figuren kunnen zijn. Misschien omdat Wilde
een vermeende homoseksueel was? Wel leuk was het gedeelte over de
ruzie met vader en zoon (de vriend van Wilde) Trops vond ik een
schitterend figuur.'

'Ik vond Adrian ook geen onaandoenlijk persoon. Hij probeerde maar en
vooral die zomermaanden toen iedereen weg was vond ik juist wel
aandoenlijk. Het zoeken naar iemand die tenminste íets om hem gaf! Het
besef dat hij er nooit echt bij zou horen enz.
Ik ben dan ook benieuwd hoe het verder gaat.'

'Ik denk dat mijn mening aardig overeen komt met wat Berkhout zegt!
Geen ontroering, lange reis, en literaire verwijzingen die ik ofwel
niet doorhad, ofwel te summier zijn..Daar ben ik het helemaal mee
eens.'

'Mijn idee was dat het verhaal niet al te best geschreven is en ik
vermoed dat recensent Berkhout dat ook bedoelt met stilistisch mager.
Er is qua stijl niet veel te beleven. Het verhaal wordt alleen
'aangeleverd' en dat zou voor een filmscenario voldoende zijn maar
niet voor een roman die het helemaal van taal moet hebben.'

'Ja, recensent Berkhout is niet erg enthousiast over haar taalgebruik.
Om nog maar een stukje te citeren: 'Dergelijke bezwaren vallen op door
de taal. Een roman overtuigt uiteindelijk door de stijl, die de lezer
verleidt, ontroert, laat lachen, manipuleert, meesleept en de
tekortkomingen doet vergeten. Zwigtmans formuleringen zijn echter
zelden briljant of sprankelend, ze schrijft vooral vlot. Iemand 'duikt
onder de dekens', toont een 'blotetandengrijns' of laat een kamer zien
met de aanchronistische Postbus 51-tekst: 'Isolatie, m'neer,
isolatie!' (NRC Karel Berkhout). Mij heeft dat dus helemaal niet
gestoord, ik heb tijdens het lezen niet gemerkt dat het niet zo goed
geschreven is. Of dat komt omdat ik me teveel heb laten meeslepen door
het verhaal en de vlotheid -ik was nogal geneigd snel door te lezen-
of dat ik gewoon niet zo kritisch ben...waarschijnlijk allebei. Zal er
bij het volgende deel meer op letten.

'Floortje Zwigtmans taal is onverbloemd. Ook de seksuele handelingen
worden verteld zoals ze zijn. De gedachtegang van Adrian is mooi en
goed weergegeven evenals de sfeer en de tijdsgeest in het oude Londen.
Het einde vond ik verrassend, je zag het wel een béétje aankomen maar
toch...
Het verhaal doet me qua sfeer denken aan de boeken van Sarah Waters en
in mindere mate aan Lelieblank, Scharlakenrood van Michel Faber. Zelf
had ik het nooit als kinderboek aangemerkt. Het is een volwassen
verhaal over een 16 jarige jongen. Ik heb het boek met veel plezier
gelezen en kijk uit naar het vervolg.'

'Dit boek is het eerste deel van een geheel, "de Groene bloem". Ik
merk dat ik er niet voor voel het tweede deel te gaan lezen, omdat ik
vrees dat het slecht af gaat lopen en dat gun ik Adrian en zijn
vrienden niet.'

'Nog meer lezen over Adrian? Ik denk eigenlijk niet dat ik het
interessant vind om hiermee verder te gaan. Het verhaal is af voor
mij.'

'Ik vond het toch wel een heel mooi boek dat me bleef boeien, dus ik
heb wel zin in nog een deel.'

'Ja, en op de kaft staat dat er nog een tweede deel komt. Maar in een
interview met Zwigtman dat ik ergens op internet las (weet niet meer
waar) stond dat er nog twee delen komen. Tot nu toe ben ik het nog
niet zat, maar twee delen is misschien wel veel.'

Toevoeging:
Inmiddels (mei 2007) is deel twee van de 'Groene bloem' trilogie uit.
In Tegenspel krijgt Adrian een relatie met Vincent, maar wordt ook
weer door hem op straat gezet omdat Vincent zijn geaardheid niet kan
acepteren. Ook is het boekje 'Kersenrood' verschenen in de serie
Kidsbibliotheek, waarin wordt ingegaan op het kostschoolverleden van
Vincent.

Twee citaten van Floortje Zwigtman:
Over de Vivtoriaanse tijd: 'Een andere verbazingwekkende ontdekking
was het verschrikkelijke leven dat jongens toen op "elitaire'
kostscholen hadden. Ze werden niet zelden mishandeld of misbruikt en
konden daar met niemand over praten, ook niet met hun ouders. daarom
vind ik het ontzetten belangrijk dat ouders en kinderen over alles
kunnen praten en niet - uit gemakzucht- doen alsof problemen niet
bestaan.'
'"Een groene bloem" is een enorm project. Ik ben er nu zes jaar mee
bezig. Soms denk ik wel eens, waar ben ik aan begonnen?'

Bron: De Lemniscaatkrant Lente 2007 ( )
  Floddertje | Dec 21, 2008 |
I absolutely loved this book. In fact, it's the kind of book I always wanted to write, or at least to exist, back during the days of the height of my Oscar Wilde obsession.
It's set in the 1890s, and it's the story of Adrian Mayfield, a young shop boy. One day, he meets a customer who will later introduce him to a whole new world - homosexual Victorian London, including the circle of men around Oscar Wilde.
It's a fantastic historical novel - as someone who knows quite a bit about that time and Oscar Wilde's life in particular I have to say the author does an amazing job playing with the people from that time, interweaving their lives with that of the main character. It's also a wonderful coming-of-age and "coming out" (as much as that was possible during that time) story, and as an added bonus there's a romance that's to-die-for - at least for someone like me who likes it slow and awkward and sweet. I cannot wait to read the sequel. Really. I'm going to learn to read Dutch so I don't have to wait that long. ( )
  atia | Sep 14, 2008 |
Het is een goed geschreven boek. ( )
  eefje185 | Sep 29, 2007 |
keine Rezensionen | Rezension hinzufügen

» Andere Autoren hinzufügen

AutorennameRolleArt des AutorsWerk?Status
Floortje ZwigtmanHauptautoralle Ausgabenberechnet
Erdorf, RolfÜbersetzerCo-Autoreinige Ausgabenbestätigt
Lundsgaard, BirtheÜbersetzerCo-Autoreinige Ausgabenbestätigt

Gehört zur Reihe

Du musst dich einloggen, um "Wissenswertes" zu bearbeiten.
Weitere Hilfe gibt es auf der "Wissenswertes"-Hilfe-Seite.
Gebräuchlichster Titel
Die Informationen sind von der niederländischen Wissenswertes-Seite. Ändern, um den Eintrag der eigenen Sprache anzupassen.
Originaltitel
Alternative Titel
Ursprüngliches Erscheinungsdatum
Figuren/Charaktere
Die Informationen sind von der niederländischen Wissenswertes-Seite. Ändern, um den Eintrag der eigenen Sprache anzupassen.
Wichtige Schauplätze
Die Informationen sind von der niederländischen Wissenswertes-Seite. Ändern, um den Eintrag der eigenen Sprache anzupassen.
Wichtige Ereignisse
Zugehörige Filme
Epigraph (Motto/Zitat)
Widmung
Die Informationen sind von der niederländischen Wissenswertes-Seite. Ändern, um den Eintrag der eigenen Sprache anzupassen.
Opgedragen aan mijn moeder,
die de eerste sterren voor mij aan de hemel schilderde
Erste Worte
Die Informationen sind von der niederländischen Wissenswertes-Seite. Ändern, um den Eintrag der eigenen Sprache anzupassen.
O ... hell!
Zitate
Letzte Worte
Hinweis zur Identitätsklärung
Verlagslektoren
Werbezitate von
Originalsprache
Die Informationen sind von der niederländischen Wissenswertes-Seite. Ändern, um den Eintrag der eigenen Sprache anzupassen.
Anerkannter DDC/MDS
Anerkannter LCC

Literaturhinweise zu diesem Werk aus externen Quellen.

Wikipedia auf Englisch (1)

London zu Zeiten Oscar Wildes und Aubrey Beardsleys. Der 16-jährige Adrian hat eine Lehrstelle bei einem schrulligen Herrenausstatter in Soho. Sein Lebenshunger jedoch ist unermesslich und als der fettsüchtige Lebemann und Kunstmaler Trops ihm ein zweifelhaftes Angebot unterbreitet, folgt er ohne zu zögern. An Trops Seite lernt er die Londoner Hautevolee kennen. Er wird Malermodell, er entdeckt die Kunst, seine Neigung zu Männern, aber auch die Selbstsucht und Aufgeblasenheit der Dandys. Adrian droht der Absturz in die allgegenwärtige Gosse, doch sein eiserner Wille und eine große Liebe retten ihn. Das klingt pathetisch und nach einer historischen Roman(vor)führung durch die Décadence des ausgehenden 19. Jahrhunderts. Zwigtman jedoch gelang weit mehr. Trotz der authentischen Personage und der stimmigen Details kommt nie das schale Gefühl von Belehrung oder kitschiger Sozialkritik auf. Die Autorin bietet eine packende Coming-out-Geschichte, die wie bereits bei "Wolfrudel" (BA 9/06) die (oft) engen Grenzen des Jugendromans sprengt. Für intellektuelle, kunstsinnige Gymnasiasten.- Herausragend. . - Der 16-jährige Adrian, Lehrling bei einem Herrenausstatter in Soho, findet als Malermodell Aufnahme in die Künstlerkreise um Oscar Wilde und entdeckt seine Homosexualität. Ab 14. Dt. Jugendliteratur-Preis 2009, Nominierung

Keine Bibliotheksbeschreibungen gefunden.

Buchbeschreibung
Zusammenfassung in Haiku-Form

Aktuelle Diskussionen

Keine

Beliebte Umschlagbilder

Gespeicherte Links

Bewertung

Durchschnitt: (4.39)
0.5
1
1.5
2 1
2.5
3 4
3.5 1
4 16
4.5 5
5 24

Bist das du?

Werde ein LibraryThing-Autor.

 

Über uns | Kontakt/Impressum | LibraryThing.com | Datenschutz/Nutzungsbedingungen | Hilfe/FAQs | Blog | LT-Shop | APIs | TinyCat | Nachlassbibliotheken | Vorab-Rezensenten | Wissenswertes | 203,210,666 Bücher! | Menüleiste: Immer sichtbar