Auf ein Miniaturbild klicken, um zu Google Books zu gelangen.
Lädt ... Ich, Adrian Mayfield (2005)von Floortje Zwigtman
Top Five Books of 2013 (462) Lädt ...
Melde dich bei LibraryThing an um herauszufinden, ob du dieses Buch mögen würdest. Keine aktuelle Diskussion zu diesem Buch. Tof mooi geschreven boek. ( ) Samenvatting: Dit boek werd genomineerd voor de KJB leeslijst d.m.v. een korte samenvatting en een stukje uit het juryrapport van de Gouden Uil Jury: Schijnbewegingen is een fascinerende en overweldigende roman die op een schitterende manier realiteit en fictie met elkaar verweeft. Adrian Mayfield is zestien wanneer hij van zijn baantje in Victor Procopius' Herenmodepaleis verlost geraakt en berooid zijn dromen volgt. Via ingenieuze verhaallijnen raakt de lezer samen met Adrian verwikkeld in de erudiete herenkringen rond Oscar Wilde. In de bekende zwierige maar ook punctuele stijl van Zwigtman worden fictionele en historische gebeurtenissen tot een boeiend psychologisch portret gesmeed. De auteur slaagt erin de karakters van alle personages, in de hoofd- én in de bijrollen, interessant en geloofwaardig uit te tekenen. In de subtiele veranderingen die de karakters ondergaan toont Zwigtman haar lezers dat de decadentie van deze periode ook maar door gewone mensen werd vormgegeven. Haar rijke taal, met veel beeldspraak en verwijzingen, wordt – ondanks de uitgebreide research die aan het boek vooraf ging –nooit pretentieus. Zelden wordt in een jeugdroman de lezer zo meegezogen als in de boeiende en spannende zoektocht van Adrian Mayfield. Floortje Zwigtman slaagt erin op een heel pure manier en zonder taboes in de huid van de jonge Adrian te kruipen. De jury van de Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs prijst dan ook de geloofwaardige manier waarop de auteur enerzijds de decadente sfeer neerzet die rond de eeuwwisseling heerste in de kunstenaarskringen rond de Londense Empire, en anderzijds de kern raakt van alle jongeren die vandaag dromen en zoeken. Een boekgrrl vatte het boek mooi samen: 1894 Adrian Mayfield, 16 jaar, woonachtig in Londen, komende uit de lagere sociale klasse is de hoofdpersoon van dit boek. Zijn moeder leeft gescheiden van zijn alcoholistische vader en hij heeft een zus die droomt van een zangcarriere. Op 14-jarige leeftijd wist hij het café van zijn ouders draaiende te houden, maar na het onvermijdelijke faillissement moet hij gaan werken bij een Herenmodepaleis. Gewend als hij is zelfstandig alles te doen valt deze baan hem zwaar en het werk is enorm saai. Maar op een dag komt Augustus Trops, een excentrieke kunstschilder, de zaak binnenwandelen. Adrian weet niet dat deze man zijn leven totaal zal veranderen. Adrian verliest zijn baan en komt in nauwer contact met Trops, deze introduceert hem bij 'De Purperen Hofhouding' de groep intellectuelen rond Oscar Wilde. Adrian ontdekt dat hij geen gevoelens voor vrouwen heeft maar voor mannen. In die tijd totaal onacceptabel. Om geld te verdienen wordt Adrian schildersmodel en later schandknaap in een huis voor mannen. Adrian voelt zich uitstekend in de upperclass. Leergierig als hij is zuigt hij de gesprekken in zich op, leest alles wat hij te pakken kan krijgen en zorgt zo voor zijn verdere geestelijke ontwikkeling. Dat alles niet soepeltjes verloopt moge duidelijk zijn of zoals Adrian zelf zeer goed door heeft, als je voor een dubbeltje geboren bent word je nooit een kwartje.. Een van de grrls was van plan het boek cadeau te geven aan haar twaalf-jarige zoon. Daarop reageerde een andere grrl: 'lees dit boek vooral eerst zelf. Ik zou het nooit van mijn leven aan een twaalfjarige te lezen geven. De sex is in dit boek zo'n verdrietige aangelegenheid, daar zou ik zelf een twaalfjarige niet op trakteren, hij moet nog maar aan het liefdesleven beginnen. Misschien beoordeel jij het anders, maar lees het vooral eerst. Ik zou zeggen: 17 plus.' Daarna begon een hele discussie over voor welke leeftijd het nou het best geschikt was. Op internet e.d werd vanaf ca. 14 jaar aangegeven. Maar de meeste grrls waren het eens met een jaar of 17: 'Ik beschouw het als geschikt voor 17 en ouder. Tenzij je een kind hebt dat erg worstelt met zijn seksualiteit, dan kan dit ook verhelderend zijn misschien. Maar daar voor is het boek vast niet geschreven.' 'Ik dacht eerder aan circa 16-17 jaar, maar wachtte nog even met reageren omdat ik me afvroeg of ik niet te provinciaals was in dit opzicht (erg preuts grootgebracht) ;-)' Maar een grrl zonder kinderen zei: 'Dacht zelf dat ik eenmaal op de middelbare school (van 13 dus ongeveer) dit wel had kunnen/willen lezen. Denk dat ik de sex scenes wel interessant had gevonden. Wat ik juist wel positief aan dit boek vond, is dat je ook wel leest dat Adrian er van geniet, het spannend en lekker vind. Het is niet alleen maar voor het geld en zonder gevoel. Positief vind ik ook juist het homo aspect, onder jongeren hoor je toch wel heel veel 'gatver' -achtige geluiden. Al week ik niet of dat door het lezen van dit boek minder of juist meer wordt. En zijn jongeren er niet nog vroeger bij tegenwoordig?'. Over de inhoud van het boek zeiden de grrls het volgende: 'Ik heb het in een weekend uitgelezen, nogal ongebruikelijk bij zo'n dikke pil.' 'Ik leefde erg mee met het wedervaren van Adrian, die een plekje zoekt waar hij zichzelf kan en mag zijn zonder angst voor afpersers en politie. Het was daarnaast erg boeiend om het verhaal van Oscar Wilde en zijn Bosie nu eens vanuit een hele andere context dan de literaire te lezen. Geen boek waar je meteen erg vrolijk van wordt overigens, van de "panters", de politieagenten en de middenklasse. Wat een sfeer om in te leven. De onderdrukking, met het afreageren van onlustgevoelens op kwetsbare partijen (het "bolhoed"incident, het incident met de vogelfluit wedstrijd) was akelig tastbaar. De toon van het boek was trouwens in het geheel niet zwaar, leek geïnspireerd door Jerome K Jerome (die ook werd geciteerd), met de luchtigheid van lotgevallen uit een jongensboek.' ( Een grrl gaf over dat laatste nog wat uitleg: 'Jerome K. Jerome schreef Three men in a boat. Ik heb het boekje onlangs herlezen en daarna aan een buurmeisje gegeven. Luchthartig niemendalletje, waarbij ook aan het begin van ieder hoofdstuk in korte kernwoorden wordt verteld wat er gaat gebeuren. Het citaat: Liefde is als mazelen, je moet het eens gehad hebben, komt blijkbaar bij hem vandaan.') 'Het is fascinerend het contrast te lezen tussen arm en rijk, Adrian en zijn eigen sociaal lage achtergrond versus de hoge kringen waar hij in verkeert. Vooral hoe tegen homoseksualiteit aangekeken wordt is interessant. Adrian heeft het nog redelijk getroffen door zijn knappe uiterlijk en intelligentie en niet te vergeten zijn kennismaking met Trops, die toch een beetje zijn beschermheer is. Direct als hij is wordt hij wel gewaardeerd maar nooit helemaal geaccepteerd. Mannen willen hem graag maar vooral de periode als schandknaap is keihard, afpersing, bedreigingen enz. alles komt aan bod. Totdat hij beseft dat hij op deze manier steeds verder af zal glijden. "Voor het eerst was ik te trots. Te trots om mezelf nog een keer te verkopen."' 'Te veel betrokkenheid misschien doordat ik de dreiging in het boek projecteer op de onverdraagzaamheid die ik soms om me heen opmerk en waarvoor ik mijn broer en zijn vriend zou willen behoeden. Maar ik ga toch eens polsen of hij het boek ook kent.' " Ik leefde erg mee met het wedervaren van Adrian" 'Ja, dat heb ik ook. Ik ben al een week in het boek bezig, want ben ook hard aan het studeren en studieboeken lezen. Ondertussen zit ik me dan af te vragen hoe het met Adrian zou gaan, heel vreemd, dat heb ik niet vaak.' 'Ik vind het enigszins langdradig,ergens halverwege had ik zoiets van 'nu weet ik wel' hoe moeilijk het leven is in Londen als je een arme knul bent.. Het einde is voorspelbaar, in de zin dat je wel weet dat die ontknoping er aan zit te komen, alleen weet je niet de manier waarop, dus lees je door..' 'Ik kon af en toe bijna niet geloven dat Adrian pas 17 is. Misschien dat je in die tijd en dat milieu wel sneller volwassen wordt, als je op je 14e al zelf een café moet runnen. De stukken over het romantisch -decadente kunstenaarsmilieu in Londen van die tijd vond ik tegelijkertijd het boeiendst en ook soms het vervelendst. Leuk om wat meer en op zo'n persoonlijke manier over die tijd te lezen. En in eerste instantie vond ik de gesprekken tussen de heren rond Wilde ook wel erg grappig, maar op een gegeven moment werd ik het toch een beetje zat. Over Plato werd wel erg veel uitgeweid en de vergelijking vond ik niet erg sterk.' 'Ik heb voor de gein nog even de recensies die in NRC en Trouw hebben gestaan erbij gehaald. Dus voor wie het leuk vindt hier een paar dingen die me opvielen met mijn reactie. In NRC noemt Karel Berkhout het boek onder andere een spannende thriller. Persoonlijk vind ik het geen thriller. Hij gaat ook nog in op de literaire verwijzingen, waar ik ook al eerder naar vroeg. Hij wijst op de titels die genoemd worden in het boek en komt nog met dit: 'Die literaire verwijzingen zijn soms niet meer dan een knipoog. Adrian noemt zijn vriend Trops in gedachten 'Humpty Dumpty', naar het personage uit Through the Looking Glass. Het slaat op hun eerste ontmoeting in een herenmodezaak, toen Adrian via een spiegel door Trops werd bekeken en al gauw in een andere wereld belandde. Het gedicht De Lady van Shalott is weer een echt motief: als kleine volksjongen heeft Adrian een plaatje van de dame in de toren, bij de Farley's leert hij het gedicht uit zijn hoofd, en uiteindelijk doet de geremde en wereldschuwe Vincent Farley hem denken aan de eenzame dame.' Tja, die Lady van Shalott had ik ook wel door, en 'Humpty Dumpty' niet. Blijkbaar zit er toch niet veel meer in dan ik ook al dacht. Ook Berkhout noemt de personages vlak, zoals een van de grrls ook al zei. Zelf had ik daar eigenlijk helemaal geen problemen mee. En ook hij maakt een vergelijking met Sarah Waters, dat zag ik ook al bij een grrl. Hij besluit z'n recencie met: 'Door de stilistische magerheid van de roman - en door het knappe monteren van de scenes - lezen de ruim vijfhonderd pagina's vaak meer als filmscenario dan als een roman. Het boek is zelden echt grappig - eigenlijk alleen wanneer Auguste Trops, het meest geslaagde personage, een droogkomische opmerking maakt. Hoewel de emoties geregeld overkoken, ontroert de roman nergens. Adrian Mayfield blijft, met al zijn avonturen en emoties, een onaandoenlijke hoofdpersoon. Schijnbewegingen lezen is daardoor een fascinerende, maar ook erg lange reis'. Voor mij was Adrian geen onaandoenlijk persoon, al bleef hij soms wel een beetje op afstand. 'Een lange reis' vond ik het zeker niet. Bas Maliepaard in Trouw denkt daar ook anders over. Hij schrijft: 'Het is vooral het intense gevoel van verlatenheid waar Adrian mee te maken krijgt dat het boek zo overweldigend maakt.' 'Ik weet eigenlijk niet zo heel veel van Wilde, als las ik 'the picture of Dorian Gray' op de middelbare school zo'n tien jaar geleden en bestempelde het toen zo ongeveer als m'n lievelingsboek. Be het daarna eigenlijk een beetje vergeten, maar heb nu weer heel veel zin om het te gaan lezen. Vroeg me af of er in 'Schijnbewegingen' nog verwijzingen naar 'the picture' of andere boeken van Wilde zitten. (behalve die waar er letterlijk verwezen wordt)' 'Persoonlijk hadden van mij de gedeelten over Oscar Wilde er niet bij gehoeven. Het kwam op mij over als een paar beroemdheden erbij slepen, zij hadden in dit boek meer de functie van de hogere, intelligente klasse dan dat zij werkelijk ergens toe dienden. Het hadden net zo goed andere hooggeplaatste figuren kunnen zijn. Misschien omdat Wilde een vermeende homoseksueel was? Wel leuk was het gedeelte over de ruzie met vader en zoon (de vriend van Wilde) Trops vond ik een schitterend figuur.' 'Ik vond Adrian ook geen onaandoenlijk persoon. Hij probeerde maar en vooral die zomermaanden toen iedereen weg was vond ik juist wel aandoenlijk. Het zoeken naar iemand die tenminste íets om hem gaf! Het besef dat hij er nooit echt bij zou horen enz. Ik ben dan ook benieuwd hoe het verder gaat.' 'Ik denk dat mijn mening aardig overeen komt met wat Berkhout zegt! Geen ontroering, lange reis, en literaire verwijzingen die ik ofwel niet doorhad, ofwel te summier zijn..Daar ben ik het helemaal mee eens.' 'Mijn idee was dat het verhaal niet al te best geschreven is en ik vermoed dat recensent Berkhout dat ook bedoelt met stilistisch mager. Er is qua stijl niet veel te beleven. Het verhaal wordt alleen 'aangeleverd' en dat zou voor een filmscenario voldoende zijn maar niet voor een roman die het helemaal van taal moet hebben.' 'Ja, recensent Berkhout is niet erg enthousiast over haar taalgebruik. Om nog maar een stukje te citeren: 'Dergelijke bezwaren vallen op door de taal. Een roman overtuigt uiteindelijk door de stijl, die de lezer verleidt, ontroert, laat lachen, manipuleert, meesleept en de tekortkomingen doet vergeten. Zwigtmans formuleringen zijn echter zelden briljant of sprankelend, ze schrijft vooral vlot. Iemand 'duikt onder de dekens', toont een 'blotetandengrijns' of laat een kamer zien met de aanchronistische Postbus 51-tekst: 'Isolatie, m'neer, isolatie!' (NRC Karel Berkhout). Mij heeft dat dus helemaal niet gestoord, ik heb tijdens het lezen niet gemerkt dat het niet zo goed geschreven is. Of dat komt omdat ik me teveel heb laten meeslepen door het verhaal en de vlotheid -ik was nogal geneigd snel door te lezen- of dat ik gewoon niet zo kritisch ben...waarschijnlijk allebei. Zal er bij het volgende deel meer op letten. 'Floortje Zwigtmans taal is onverbloemd. Ook de seksuele handelingen worden verteld zoals ze zijn. De gedachtegang van Adrian is mooi en goed weergegeven evenals de sfeer en de tijdsgeest in het oude Londen. Het einde vond ik verrassend, je zag het wel een béétje aankomen maar toch... Het verhaal doet me qua sfeer denken aan de boeken van Sarah Waters en in mindere mate aan Lelieblank, Scharlakenrood van Michel Faber. Zelf had ik het nooit als kinderboek aangemerkt. Het is een volwassen verhaal over een 16 jarige jongen. Ik heb het boek met veel plezier gelezen en kijk uit naar het vervolg.' 'Dit boek is het eerste deel van een geheel, "de Groene bloem". Ik merk dat ik er niet voor voel het tweede deel te gaan lezen, omdat ik vrees dat het slecht af gaat lopen en dat gun ik Adrian en zijn vrienden niet.' 'Nog meer lezen over Adrian? Ik denk eigenlijk niet dat ik het interessant vind om hiermee verder te gaan. Het verhaal is af voor mij.' 'Ik vond het toch wel een heel mooi boek dat me bleef boeien, dus ik heb wel zin in nog een deel.' 'Ja, en op de kaft staat dat er nog een tweede deel komt. Maar in een interview met Zwigtman dat ik ergens op internet las (weet niet meer waar) stond dat er nog twee delen komen. Tot nu toe ben ik het nog niet zat, maar twee delen is misschien wel veel.' Toevoeging: Inmiddels (mei 2007) is deel twee van de 'Groene bloem' trilogie uit. In Tegenspel krijgt Adrian een relatie met Vincent, maar wordt ook weer door hem op straat gezet omdat Vincent zijn geaardheid niet kan acepteren. Ook is het boekje 'Kersenrood' verschenen in de serie Kidsbibliotheek, waarin wordt ingegaan op het kostschoolverleden van Vincent. Twee citaten van Floortje Zwigtman: Over de Vivtoriaanse tijd: 'Een andere verbazingwekkende ontdekking was het verschrikkelijke leven dat jongens toen op "elitaire' kostscholen hadden. Ze werden niet zelden mishandeld of misbruikt en konden daar met niemand over praten, ook niet met hun ouders. daarom vind ik het ontzetten belangrijk dat ouders en kinderen over alles kunnen praten en niet - uit gemakzucht- doen alsof problemen niet bestaan.' '"Een groene bloem" is een enorm project. Ik ben er nu zes jaar mee bezig. Soms denk ik wel eens, waar ben ik aan begonnen?' Bron: De Lemniscaatkrant Lente 2007 I absolutely loved this book. In fact, it's the kind of book I always wanted to write, or at least to exist, back during the days of the height of my Oscar Wilde obsession. It's set in the 1890s, and it's the story of Adrian Mayfield, a young shop boy. One day, he meets a customer who will later introduce him to a whole new world - homosexual Victorian London, including the circle of men around Oscar Wilde. It's a fantastic historical novel - as someone who knows quite a bit about that time and Oscar Wilde's life in particular I have to say the author does an amazing job playing with the people from that time, interweaving their lives with that of the main character. It's also a wonderful coming-of-age and "coming out" (as much as that was possible during that time) story, and as an added bonus there's a romance that's to-die-for - at least for someone like me who likes it slow and awkward and sweet. I cannot wait to read the sequel. Really. I'm going to learn to read Dutch so I don't have to wait that long. keine Rezensionen | Rezension hinzufügen
Gehört zur ReiheEen groene bloem (1) Auszeichnungen
London zu Zeiten Oscar Wildes und Aubrey Beardsleys. Der 16-jährige Adrian hat eine Lehrstelle bei einem schrulligen Herrenausstatter in Soho. Sein Lebenshunger jedoch ist unermesslich und als der fettsüchtige Lebemann und Kunstmaler Trops ihm ein zweifelhaftes Angebot unterbreitet, folgt er ohne zu zögern. An Trops Seite lernt er die Londoner Hautevolee kennen. Er wird Malermodell, er entdeckt die Kunst, seine Neigung zu Männern, aber auch die Selbstsucht und Aufgeblasenheit der Dandys. Adrian droht der Absturz in die allgegenwärtige Gosse, doch sein eiserner Wille und eine große Liebe retten ihn. Das klingt pathetisch und nach einer historischen Roman(vor)führung durch die Décadence des ausgehenden 19. Jahrhunderts. Zwigtman jedoch gelang weit mehr. Trotz der authentischen Personage und der stimmigen Details kommt nie das schale Gefühl von Belehrung oder kitschiger Sozialkritik auf. Die Autorin bietet eine packende Coming-out-Geschichte, die wie bereits bei "Wolfrudel" (BA 9/06) die (oft) engen Grenzen des Jugendromans sprengt. Für intellektuelle, kunstsinnige Gymnasiasten.- Herausragend. . - Der 16-jährige Adrian, Lehrling bei einem Herrenausstatter in Soho, findet als Malermodell Aufnahme in die Künstlerkreise um Oscar Wilde und entdeckt seine Homosexualität. Ab 14.
Dt. Jugendliteratur-Preis 2009, Nominierung Keine Bibliotheksbeschreibungen gefunden. |
Aktuelle DiskussionenKeineBeliebte Umschlagbilder
Google Books — Lädt ... BewertungDurchschnitt:
Bist das du?Werde ein LibraryThing-Autor. |