Hecabe: vroeg werk; Structuur is tweeledig, maar telkens staat een moreel dilemma in de kijker: rechtvaardigheid tegenover staatsbelang. In het eerste deel kiezen de Grieken voor het staatsbelang (Polyxena wordt geofferd om Achilles te eren), in het tweede voor de rechtvaardigheid (Hecabe krijgt gelijk). Opmerkelijk is dat hier geen goddelijke ingreep voorkomt. terke dialogen.
Andromache: Ten laatste 426 vC, dus een van de vroegste bekende werken; Weer opmerkelijke tweeledigheid, maar dit keer met grotere scheiding. Eerste deel is sterk antiSpartaans (Menelaus wordt weinig fraai voorgesteld), maar in deel twee is Orestes de grote boosdoener. Best te interpreteren als stuk over de positie van de vrouw: aangeschreven als gesel van de mensheid, maar eigenlijk meest beklagenswaardig.
Helena: Merkwaardigste element is de compleet andere appreciatie van Helena, dan gebruikelijk in de oudheid.
Voor het overige zeer lichtvoetig van toon, bijna een komedie. ( )