Hoe heeft de beweging rond de joodse prediker Jezus van Nazareth kunnen uitgroeien tot een godsdienst die door de Romeinse keizer werd begunstigd en alle andere godsdiensten overvleugelde? Welke veranderingen hebben het geloof, het denken en de daarbij behorende leefwijze van de christenen in de eerste drie eeuwen van onze jaartelling ondergaan? Hoe heeft de breuk tussen jodendom en christendom zich voltrokken, en hoe moet die worden beoordeeld?
Eginhard Meijering plaatst geloof, theologie en het allerdaagse leven van de christenen in hun historische context en geeft op terughoudende manier zijn mening over wat zich heeft afgespeeld. Met de Geschiedenis van het vroege christendom heeft Eginhard Meijering een handboek geschreven over de roerige eerste eeuwen van het christendom waarin de grenzen van het geloof, de grenzen van de orthodoxie en de grenzen van de vrijheid werden verkend en ten slotte vastgelegd.
Recensie(s)

In heldere, toegankelijke taal wordt een historisch onderzoek weergegeven van het jonge christendom in de eerste drie eeuwen van onze jaartelling. De joodse man Jezus Christus, zijn invloed, de breuk met de gevestigde joodse leer, de stromingen, de verspreiding, de ruzies en dogmatische geschilpunten van de jonge kerkgemeenschap: alles wat onze christelijke origine betreft, wordt aan de hand van dit grondige wetenschappelijk-kritische studieonderzoek voor de lezer duidelijk gemaakt. De tekst is opgedeeld in hoofdstukken en korte paragrafen; het boek besluit met een notenapparaat, enkele registers en een kaartje. Wel een boek voor liefhebbers, maar ook voor mensen met een bredere historische belangstelling interessant.