One of the better works of dutch literature (better than the usual high-school-reads for dutch, like [a:ronald giphart|426593|Ronald Giphart|http://www.goodreads.com/images/nophoto/nophoto-U-50x66.jpg] or [a:jan wolkers|186085|Jan Wolkers|http://photo.goodreads.com/authors/1251878933p2/186085.jpg]. However: it's not that unique altogether. The best part of the book is the fact that it's written by a male author, while the character is female. The thoughts and emotions of main-character Lucia are so well described, it's hard to believe the author is a man. ( )

It was entertaining, but it didn't change my life or anything like that.., ( )

Inmiddels is het al bekend, ik ben niet gek op lezen en dit soort boeken, historische romans leek mij al helemaal niks. Toch heb ik dit boek gelezen, toenmalig voor mijn eindexamen, en ondanks alles, heb ik toch genoten. Dit boek gaat niet te erg over het historisch aspect, maar meer over het roman gedeelte van het boek.
Het boek gaat over Lucia, een volwassen vrouw wonende in Amsterdam die niet naar buiten gaat zonder haar gezicht te bedekken. Dit doet ze niet om zich te verstoppen maar om de wereld te verstoppen. Toen Lucia 14 jaar oud was ontmoette ze de liefde van haar leven. Maar terwijl haar liefde op reis was kreeg ze de pokken. De littekens hadden haar gezicht lelijk gemaakt en dus besloot ze om hem een leugen te vertellen. Hij geloofde dat ze weg was gevlucht met de bode, terwijl in werkelijkheid ze hem niet wilde verplichten zijn carrière op te geven door bij haar te blijven.
Zelf heeft ze daarna veel mensen leren kennen en heeft ze veel geleerd, dat alles onder een nieuwe naam. Het was lastig om een baan te krijgen met haar uiterlijk, dus belandde ze in de prostitutie. Ze werkt zichzelf omhoog, de sluier heeft daar vooral veel aan bijgedragen, een stukje mysterie. En ze wordt door een van haar klanten voor gesteld aan haar oude liefde (die haar niet herkend).
En dan komt het vreselijke gedeelte van het verhaal... het einde.
Lucia ontmoet haar liefde als Lucia en hij leert de waarheid, de reden waarom ze hem had verlaten.
Lucia is zwanger, waarschijnlijk van haar liefde, maar vertrekt naar Amerika met een van haar klanten. Daar trouwen ze en krijgen ze drie kinderen.
Dus geen happily ever after voor Lucia en haar liefde, wat toch wel jammer is. Maar een werkelijk mooi verhaal met verdriet en pijn.
De vrijheid van Lucia wordt op meerdere manieren van haar afgepakt, ze verliest vrijheid door de pokken, toen ze die had, maar ook voor de rest van haar leven na de pokken. Ze beland twee jaar in het spinhuis door het seks hebben met een Joodse man, wat verboden was. Ze geeft haarzelf de vrijheid terug door voor zichzelf op te komen en te nemen wat ze wilt. Verder geeft ze haar liefde weer een stukje vrijheid door hem de waarheid te vertellen, hij kan dan eindelijk begrijpen wat er is gebeurd in plaats van het zich alleen maar afvragen. ( )

interessant verhaal, goed geschreven. ( )

Neen, het wil maar niet lukken met Japin. Dit boek lijkt nochtans een schitterend tijdsbeeld van de 18de eeuw te geven, opgehangen aan de intrigerende figuur van Casanova. Dat Japin daarbij af een toe een loopje neemt met de historische chronologie, een kniesoor die daarom maalt. Bovendien draait het centrale verhaal om een tragische liefde, wat enkele aardige passages oplevert en meteen de aanleiding vormt voor allerlei filosofische bespiegelingen. Wat wil een mens nog meer? Antwoord: enige consistentie en geloofwaardigheid. Want daar ontbreekt het toch wel aan in deze roman. Hoofdfiguur Lucia zwalpt langs regio’s en sociale milieus, verkoopt allerlei wijze beschouwingen, verandert regelmatig van inzicht, en maakt dan de meest onwaarschijnlijke keuzes. Japin heeft er een rommeltje van gemaakt. Bovendien deed de tragedie rond Lucia me wel heel hard denken aan Hella Haasse’s “Een gevaarlijke verhouding”, een schitterende roman (eigenlijk een vervolg op De Laclos' magistrale roman Liaisons dangereuses) waarin een Franse markiezin, eind 18de eeuw naar Nederland vlucht omdat haar gezicht door de pokken misvormd is en ze op een heel fijnbesnaarde manier beschouwingen over de liefde en het lot van de vrouwen brengt. Japin komt vooralsnog niet in de buurt van dit niveau. ( )