Telkens terugkerend, in droom en verbeelding, naar de gesloten kamers van haar eigen en haar moeders jeugd, raakt een dochter langzaam doordrongen van de verschrikkelijke intimiteiten in de familie. Grootgebracht met de dromen van haar moeder, en verhalen over een gelukkige jeugd met een vader die ze nooit heeft gekend, ziet ze zich genoodzaakt om haar moeders geschiedenis over verstoting, verlangen en misbruik zelf te doorleven en te herschrijven. Alleen door het patroon heel nauwkeurig te volgen begint ze het werkelijke verhaal te zien en legt ze de waarheid bloot die haar moeder niet durfde te vertellen. In beheerste en bijna schokkende stijl onderzoekt Kirsty Gunn in 'Het Aandenken' de herinnering, familieliefde, geweld en de verlossende kracht van het schrijven. ( )