Invierno de 1799. No deja de llover en Barcelona y la ciudad parece paralizada, pero la frívola vida de la aristocracia bobona sigue su curso. Su única preocupación parece ser celebrar el cambio de siglo: Te Deum en la catedral, recepciones en lujosos salones... Entonces, el asesinato de una cantante francesa conmueve al pueblo y a la alta sociedad. Se detiene a un sospechoso, un joven poeta que se encuentra en el lugar inadecuado en el momento más inoportuno, y se le declara culpable, tanto más cuando se descubren en su posesión unos documentos que pueden acarrear la caída de su señoría don Rafael Massó. Se trata de la más alta autoridad judicial en Cataluña, que acaba de ocupar el cargo de regente civil de la Real Audiencia de Barcelona, un hombre con la potestad de perdonar o condenar con la vida las faltas de los demás, que, por su parte, tiene una debilidad: la pasión por las mujeres hermosas. A la inocencia de un acusado privado de su derecho a defenderse, se suma la culpabilidad y la corrupción de su señoría que, él sí, tiene mucho que esconder.

Aixó passa al 1750, que injust que és el poder. ( )

Sant Lloreç

Exel·lent llibre, on es tracten temes universals i atemporals: la corrupció dels que ostenten el poder, la imporatància del sexe, l'esperit romàntic dels joves...
Jaume Cabré escriu amb un estil que ens posa en la consciència dels personaltges i amb una diversistat de registres linguïstics que tot junt en oferix una novel·la molt divertida malgrat que l'argument i el context històric, Barcelona a finals del segle XVIII, són totalment dramàtics.

Hoofdpersoon is de rechtbankpresident Don Rafel Massó i Pujades, de meest benijde, gehate en gevreesde autoriteit in het Barcelona van rond het einde van de achttiende eeuw. Vanwege zijn onbuigzaamheid, zijn corruptie en invloed vond hij moeiteloos een plaats in het centrum van de macht.
Cabré heeft rond deze romanfiguur een intrige geweven die zich als een spannende roman laat lezen. Maar….., er is meer. In dit boek speelt hij met een tweede verhaallijn en laat deze zich gaandeweg mengen met het hoofdthema. Wat begint met een tweede vertelling als ondertiteling, wordt allengs een boeiende en geslaagde synchronisatie. Het mist nog de verfijning van ‘de stemmen van de Panamo’ maar is duidelijk herkenbaar als vingeroefening voor die magistrale roman.
De lezer maakt kennis met de verstikkingen die een corrupt rechtsbedrijf voort kunnen brengen en realiseert zich dat een weg terug eigenlijk geen optie meer is.

Kortom, een meer dan onderhoudende roman die eindigt met een biecht waarbij zich tussen Don Rafel en een Franciscaan een indrukwekkende dialoog ontwikkelt. ( )