Omdat ik van Litll al ‘De Welwillenden’ had gelezen, nam ik dit boekje mee van bij De Slegte. Littell gebruikte ‘La campagne de Russie’ — waarin Degrelle zichzelf opvoert als held in de gevechten die het Waals Legioen in Rusland leverde tijdens de Duitse invasie — om zich in te leven in de psychologie van een fascistische militair. Hij hangt daar een freudiaanse psychoanalyse aan op, grotendeels gebaseerd op theorieën van Klaus Eleweit over de fascist als ‘soldatenman’. Ik vond het boekje vooral interessant als samenvatting van de visie die Degrelle op zijn rol in de geschiedenis had. Gelukkig is het enige wat daarvan rest een volkomen van de pot gerukt politiek testament. En zelfs als ik me niet zou kunnen vinden in de analyse van Littell, ben ik blij dat ik op die manier — zonder het zelf te moeten lezen — nu toch enigszins kan meepraten over de onzin die Degrelle bij mekaar heeft geschreven. ( )

Was De Welwillenden geen succes geworden, dan was Het droge en het vochtige wellicht blijven hangen op de psychologiefaculteit. Dat zou jammer geweest zijn, want het is best een interessant boekje.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.com/2009/10/jonathan-littell-het-droge-en-het.htm... ( )