De muzikaal begaafde pianiste Franziska raakt verstrikt in de liefde voor de met minder kansen bedeelde Erwin die op zijn beurt geen afscheid kan nemen van zijn eerste liefde.
Een verhaal dat eigenlijk niet echt origineel genoemd kan worden en dat nou niet direct tot lezen inspireert.

Echter, deze roman biedt uiteindelijk veel meer dan een liefdesgeschiedenis. Het schets de enorme wilskracht waarmee Franziska haar muzikale talent ondersteunt. Een drang tot presteren die het uiteindelijk kan winnen van de liefde voor een ander.
Maar wat voor liefde ? Evenals in “De arme verkwister” ontstaat bij Weiß soms de liefde als een toevallig samenvallende behoefte aan aandacht, genegenheid en liefde, dit in tegenstelling tot liefde die haar oorsprong vindt in een opbloeiende verliefdheid die uiteindelijk kan leiden tot een hechte relatie. De liefde zoals Weiß deze definieert gaat vrijwel altijd wringen, ze consumeert maar biedt geen hulp en bescherming. Franziska heeft uiteindelijk in de muziek een vluchtweg gevonden en zal successen oogsten.
Waarmee het gezegde dat de liefde alles overwint, een dubbele betekenis krijgt !

Op het eerste gezicht misschien een ‘gewoon’ verhaal, maar laat Weiß het maar vertellen, dan valt alle alledaagsheid weg en blijft er een aangrijpende geschiedenis over.
Er staat meer in het boek dan alleen een verhaal. ( )