The opening of this book wasn't encouraging: an unnamed first-person narrator wanders through the streets of an unnamed city (Frankfurt), bumping into various women he's known in the past. We learn that he's heading into middle-age, has recently been left by his long-term girlfriend, and has no employment except a precarious and poorly-paid job test-walking prototypes of luxury shoes for a local manufacturer. Clearly the starting-point for yet another of those white-heterosexual-male self-pity books...

But that's not quite what we get. There's no solipsism and self-pity here, the narrator remains aware of the needs and emotions of his (women-) friends and is able to look at his own plight and the human condition (the long rainy day against which our bodies form the umbrellas) with detachment and a sense of irony, and the author connives to allow the slightly absurd depression-management strategies the narrator jokily proposes to himself actually to produce results: focussing on the sound of autumn leaves underfoot (he fills a spare room with them), visualising throwing his jacket away into the bushes, giving his depression a name (Gertrud) and wrestling with her, and so on.

So, an oddly upbeat, encouraging little book, and it's also full of lovely, unexpected little bits of wittily-detailed observation of the urban scene: people acting oddly in the street or in restaurants, or as seen from the windows of the narrator's apartment; the sales manager of the shoe company, who insists on trapping the narrator in long discussions about 1970s model railway equipment when he delivers his shoe-reports; Frau Balkhausen, who tells a local TV reporter that she likes looking at floodwater because it feels good to imagine that you're watching the end of the world. And much more. Clearly, the world is a much odder place for Genazino than most of us give it credit for. ( )

Geld verdienen kann man mit den unterschiedlichsten Tätigkeiten. Zum Beispiel, indem einer seinem Bedürfnis nach distanzierter Betrachtung der Welt folgt, als Probeläufer für Luxushalbschuhe. Er duchstreift die Stadt mit englischem Schuhwerk, trifft dabei zwangsläufig auf eine seiner offenbar zahlreichen früheren Freundinnen, verfaßt Gutachten, für die er 200 Mark bekommt. Doch das Arrangement bröckelt. Seine letzte Freundin, Lisa, verläßt ihn, weil sie seine Weigerung, an der Welt mehr als nur flaneurhaften Anteil zu nehmen, nicht mehr erträgt. Und als das englische Schuhhonorar auf 50 Mark herabgesetzt wird, ist Not am Mann.

A novel about the subject's wanderings in a German city. A little insane, with some witty moments. But lacking purpose and style. ( )

‘Sinds een jaar of zeven ben ik werkzaam als schoenentester, en ik moet zeggen dat die bezigheid tot nu toe de enige in mijn leven is die ik trouw heb kunnen blijven, met toenemend succes zelfs, overigens niet omdat ik er goed in ben, maar, zoals de voor mij verantwoordelijke afdelingschef Habedank graag mag zeggen, vanwege de prima marktpositie van ons product’.

Al flanerend door de straten bekruipen de verteller gedachten die voortkomen uit observaties die hij vaak tegen wil en dank doet. Worstelend met de legitimatie van zijn eigen bestaan, hij heeft immers geen ‘innerlijke toestemming’ voor zijn leven gegeven, beziet hij de wereld en de mensen. Dit alles produceert, in combinatie met ontmoetingen, beelden van grote eenzaamheid en mislukking. Door de afstand die hij schept is er echter ook ruimte voor ironie waardoor de mate van ontmaskering nergens echt grimmig wordt, en dat geeft het boek een hoge mate van innemendheid.

Wat te denken van het in zijn fantasie ontstane ‘instituut voor herinnerings- en belevenis-kunst ? Gevraagd naar zijn beroep suggereert hij directeur van dat instituut te zijn en krijgt daardoor zelfs een cliënte die hem om hulp vraagt. De lezer krijgt een verhaal over verveling opgediend dat in alle eenvoud kenmerkend is voor de huidige tijdgeest.

Een mooi en bovenal origineel boek. Goed gecomponeerd en in een strak tempo geschreven. ( )

A man walking around in a city and thinking about why he does what he does and wondering if his memories are doing him any good. Old jobs, old girlfriends. If the writer is any good, the reader can get a sense of the city through the meanderings and musings of the narrator, maybe a guy with regrets, resigned to a life of seeming mediocrity but a life that resembles most other lives. As in life, the reader is not waiting for something to happen, he just keeps walking around in the city. And not forgetting.