Simin Daneshvar (1921–2012)

Daneshvar (1921-2012), a leading writer of modern Iranian fiction, wrote both novels and short stories. Given her stature, this collection of six stories had the misfortune to be put into English by two people so determined to make a literal translation as to lose the real meaning in the process. As a result, most of the stories were difficult to follow or appreciate—at least for me—hence, I am unwilling to rate the book. I am reluctant to say much because I honestly could not understand much of what happened in them, except on a literal basis. Sentences, even whole sections, often didn’t follow what preceded, making the point of a story often impossible to discern. I cannot disagree with the jacket’s description of her work as emphasizing “themes of sexual and racial identity, the social relations of wealth and poverty, the working of memory and dreams,” but this volume gave me little sense of Daneshvar’s style or quality as a writer. Far too often I felt completely unable to comprehend what was happening, a problem compounded by the translators’ reliance on untranslated words or concepts. There were a couple stories (notably “Childbirth” and “Bibi Shahrbanu”) that I enjoyed, but I cannot recommend this collection to anyone; it gave me almost no understanding or insight into her writing and no way to appreciate her abilities.… (mehr)

گر بخواهم در غمت آهی کنم
چون علی سر را فرو چاهی کنم
«مولانا»
-----------------------------------------------
من به طور کلی سیمین دانشور رو به عنوان یه نویسنده‌ی قوی خیلی قبول دارم. از کارهاش لذت می‌برم و اعتقاد دارم یکی از کسانی هست که می‌دونسته داره چه کار می‌کنه و حتی جلوتر از خیلی از نویسنده‌های هم عصر خودش بوده. از سووشون هم لذت بردم. توصیف‌ها مخصوصاً فصل بیست و یکم به قدری زیبا ارائه می‌شن که یه تصویر کارت پستالی زیبا از مزرعه‌ی گندم و درخت گیسو به آدم می‌دن. با تمام قدرت‌هایی که نویسنده تو توصیف‌ها و پیرنگ و شخصیت‌پردازی داشت اما نمی‌دونم چرا انقدر مخاطبش رو دست کم می‌گرفت و اجازه هیچ کشفی رو به خواننده نمی‌داد. تقریبا هیچ توصیف استعاری و موتیفی نبود که نویسنده درباره‌ش داخل رمان توضیح نده... مثلاً چرخ چاه رو وقتی به خودش تشبیه می‌کنه این که گل‌ها نماد چه کسانی هستند و اون شخصی که چرخ چاه رو می‌چرخونه نماد چه کسی هست رو کامل توضیح می‌ده. و یا وقتی تو توصیف مراسم سووشون تو فصل بیست و یکم از اشک ریختن اسب‌ها حرف می‌زنه چرا وقتی اسب یوسف تو مراسم تشییعش اشک می‌ریزه سریع راوی این واقعه رو با اون واقعه پیوند می‌ده و تقریباً نویسنده راه تفکر به عناصری که به کار می‌بره رو باز نمی‌ذاره!… (mehr)

سه گانه سرگردانی که دو کتابش چاپ شد و کتاب سوم مثل عنوانش دچار سرگردانی شد و ده ساله که هیچ خبری ازش در دست نیست. قبلا توی ریویویی که برای سووشون نوشتم گفتم به سیمین دانشور تعصب دارم و با تعصب امتیاز می‌دم و به این کتاب هم با تعصب نمره‌ی سه رو دادم.
شاید باورنکردنی باشه که نویسنده‌ی سووشون این کتاب رو نوشته. به نظر من هر داستانی با هر لایه‌ها و سطوح زیرینی که داره باید در سطح اول چیزی برای گفتن داشته باشه اما توی داستان ساربان سرگردان خیلی جاها سطح اول داستان فدای سطوح زیرین می‌شد. مثلاً فرار فرخنده از زندان و رها شدن مراد و هستی تو جزیره سرگردانی و ایضاً فرار اونها خیلی تصادفی رخ می‌ده و دنیا دست به دست هم می‌ده تا نقشه‌های ضعیف و حماسی احمد گنجور به ثمر بشینه.
نکته دیگه‌ای توجه من رو جلب کرد فضای داستان بود. داستان با روایت سلیم شروع می‌شه به هستی می‌رسه و در این بین یک فصل هم به شخصیت مرکزی مراد می‌رسه (هر چند راوی سوم شخص می‌مونه)... اولین انتظاری که از یک کتاب دنباله‌دار می‌شه داشت اینه که فضا و زبان کتاب قبلی رو دنبال کنه اما ساربان سرگردانی نمی‌تونه دنباله‌روی جزیره سرگردانی باشه. شخصیت‌پردازی‌ها هر چقدر که تو کتاب جزیره سرگردانی شده باقی می‌مونه و تو این کتاب کمتر سراغ این مبحث می‌ره. خیلی از تیکه کلام‌ها بین تمام شخصیت‌های رمان یکسانه... مثلاً از زبان مراد و سیمین و... توی تعاریفشون از دیده‌هاشون لفظ «بشنو از...» خوانده می‌شه. دیالوگ‌ها خیلی شعاری و ایدئولوژیک می‌شه. بعضی صحنه‌ها به شدت باورنکردنی و حماسی می‌شه (مثل صحنه دستگیری هستی). هر چند نواقص رمان هر چقدر که به فصل‌های پایانی نزدیک می‌شه بیشتر برطرف می‌شه اما این رمان نتونست حتی مثل جزیره سرگردانی من رو ارضا کنه چه برسه به سووشون.
… (mehr)

"A Persian Requiem tells the powerful and moving story of Zari, an anxious,
tradition-bound woman and mother of three young children, who is caught up in
the political violence that swept Iran during World War II. When her husband, a
feudal landowner who is determined not to compromise his principles or his
politics, decides to keep his grain to feed the peasants on his estates,
instead of selling it to the British army, violence erupts. Zari then finds
within herself the unexpected strength to resist oppression. Beautifully
crafted, this complex and ironic novel offers unique insights into Iran's
culture and rituals, as it unfolds the dramatic story of a woman's courageous
struggle." --back cover… (mehr)