Murat Gülsoy

BenliÄŸimizin sınırlarını kimi kez gönüllü olarak kay-bederiz kimi kez istemeden. Sadece bir baÅŸkasıyla deÄŸil, bizi saran dünyayla da kucaklaÅŸma, bir baÅŸkasında erime çoÄŸu kez bir haz duygusuyla özdeÅŸleÅŸtirilir. Oysa acının sınırları tam da burada baÅŸlar. Murat Gülsoy, bir origami ustası gibi, düz bir kâğıtla baÅŸladığı anlatısını katman katman çoÄŸaltarak kahramanlarının ironik dünyasının kederle malul hikâyesini kuruyor. Ä°ki boyutlu sandığımız bir dünyanın karanlık dehlizlerine doÄŸru ilerlerken yaklaÅŸmakta olanı hissetmeyiÅŸimize ÅŸaşırıyoruz. Yarım bir hayatı sol göğsünün üzerindeki akrebin çizgilerinde saklayan bir kadınla aÅŸkı bulduÄŸunu sanan bir adamın yollarının kesiÅŸtiÄŸi yerde oluÅŸan karanlık yüzeyden yansıyan görüntüleri anlatıyor roman: birbirinin içinde eriyen bedenler, çocukluk korkularında büyüyen genç kızlığın uçucu kıpırtısı, aklın puslu manzaralarında belirip kaybolan umutlar, deliliÄŸin onulmaz dehÅŸeti, karşıtına dönüşmeye hazır duygular, algılar ve hayaller... Karanlığın Aynasında bir solukta okunan ve insanı içine çeken bir girdap-roman.… (mehr)

Buraya ait olamamaktan yoruldum. Ama gidemiyorum da... Paris'e de ait değilim çünkü. Charles, Marcel, Evelyn, Margaret, hepsi başka bir yere ait olmanın güveniyle istedikleri yere gidebiliyorlar. Gittikleri yerde de durmayacaklar belli ki. Ben onlara benzesem de onlardan biri değilim. Acı bir tecrübe. Hayaletlerin niçin kimi binalarda hapis kaldığını şimdi anladım. Ben ve benim gibiler bu şehrin hayaletleri. Melez mahluklar. Onlarsa seyyah. Çoktan bitmiş bir hikâyeyi tekrar yaşamak isteyen eğlence düşkünleri. Onlara boşuna kızdım Alex. Ateşe verdim her yeri. Öfkem kendimeydi, biliyorum. Hiçbir yer yok benim için. Onları kıskanıyorum. Kendinden emin insanları. Herkesin bir evi, bir toprağı var. Ben gökyüzünde uçan kimsesiz bir tohumum. Bütün rahimler ölü benim için.

Meşrutiyetin ilanından sonra bir Fransız gazetesi Türkiye'de olup bitenleri ilk kaynaktan öğrenmek için İstanbul'a muhabir göndermeye karar verir. Türk asıllı bir Fransız gazeteci bu işe talip olur ve köklerinin bulunduğu şehre, İstanbul'a doğru yola çıkar.

Gölgeler ve Hayaller Åžehrinde, Osmanlı'nın bu çalkantılı dönemindeki toplumsal histerinin romanı. Yabancı kaldığı ülkesinde olan biteni yabancılara rapor eden bir Türk'ün, bir yandan Osmanlı toplumunun akıl tutulmasını gözlemlerken bir yandan da kendi geçmiÅŸiyle yüzleÅŸmesinin hikâyesi.… (mehr)

Hiç kimse kaybolmak istemiyor bu karanlık denizde, ama bu deniz son, hatta tek hakikat. Geminin sulara gömülmesinden önceki anların tasavvuru her zihnin kaçınılmaz meşguliyetidir. Sonucu belli bir meşguliyettir bu, bir gün bitecektir. Ama edebiyatta ölüme giden yolu, ölüm ânını ve ölümün kendisini düşünen karakterler ölümsüzlüğün ta kendisidir.

Murat Gülsoy Nisyan'da bunu yapıyor, ölümü ölümsüzleÅŸtiriyor. Alışılmadık bir Gülsoy kitabı bu, müthiÅŸ çekici ve sarsıcı. Anbean karanlık denizin sularına batan, giderek parçalanan bir aklın girdaplarını ve karanlık denizi dalgalandıran sonu, edebî bir ÅŸiddet olarak gözlerimizin önüne seriyor. DoÄŸduÄŸumuz an o karanlık denize adım atmış olduÄŸumuzu ve ömür denen geminin önünde sonunda sulara gömüleceÄŸini biliyoruz. Murat Gülsoy bu bilgiyi edebiyatın doruÄŸuna çıkarıyor.… (mehr)