Otto de KatRezensionen

The question that comes to mind when you start reading hangs over your head throughout the entire book. "Is this an autobiography or is it all made up?" The latter is the case. And the question then becomes one of, 'how much negativity can an author put into a book?' A lot, according to "De Embarker". It is not a book to read one after the other, unless you want to quickly get to the end, where fortunately, despite the main character's intentions to leave the Netherlands again, there is still some positivity to be found. Especially with Guus' father. A, in my opinion, bleak book.

Tjoet Nja Dinh was tien jaar en haar erf niet één keer af geweest, toen ze met Ibrahim van Lamgna trouwde.

Operation Barbarossa was the code name for the invasion of Russia by Germany on 22 June 1941. One of the questions this novel asks is would it have helped Russia if they had known the date of the invasion and would they have believed the information if they had been given it. Although the dilemma of knowing this hung heavily on Oscar Verschuur, a Dutch diplomat / spy who helped refugees into Switzerland and to safety beyond. His daughter, Emma told her father about Operation Barbarossa. She lived in Berlin and had been told it by her husband, Carl, who worked for the German government but was not a party member. Oscar's wife lived in London, working in a hospital. Oscar knew he was being followed and worried for the safety of his daughter if he revealed the planned date of the invasion to authorities. What happened was that Emma found out that her father was being unfaithful to her mother via the Gestapo, throwing up memories of being abandoned with relatives when her parents were posted away and making it clear that her father was not perfect. We see Oscar falling fin love with Lara, the mysterious woman he meets in the mountains. Meanwhile Oscar's wife, Kate, is caring for a young soldier who is injured and her love for him brings back memories of her first husband, a very different man to her second. These are memories she has tried to forget but they re-emerged. This is a short and tightly written novel about family and love and loyalty and about memories that linger.

Beautiful, sad, soulful, lonely and exquisitely painful. A novel which should be read over and over to extract all its richness. Rich in language, pacing, characterizations; the conciseness of the words, the beautiful settings, and provocative atmosphere.

At first glance this book can appear boring, too quiet, little action. But looks are deceiving. Kat tantalizes us with small drops of material, then gives us more information, and more and more. Soon we are overwhelmed by what we believe is the whole of it. But its not... the words are concentrated into a stunning powerhouse of intense love, dreadful miscommunications, potent desire, repressed memories, inconceivable loss, distress and fear.

Brilliant and dynamic!

I love it when a book that’s on my wishlist waves at me from the new books shelves at the library! There it was, News from Berlin which Grant at 1st Reading had so enticingly reviewed, so of course I brought it home. And read it straight away because it’s only just over 200 pages long and I couldn’t put it down.
Otto de Kat is the pen name of Dutch author, publisher, critic and poet Jan Geurt Gaarlandt. The book jacket tells me that his award-winning novels have been widely published throughout Europe and Man on the Move (2009) was the winner of Holland’s Halewijn Literature Prize. News from Berlin is translated by Ina Rilke who also translated two books by noted Dutch author Hella Haase that I have read, so I knew the translation would be good.
And it is. The translation is excellent. News from Berlin is a sophisticated psychological thriller, exploring the moral choices that arise during war. In June 1941 Dutch diplomat Oscar Verschuur is in neutral Switzerland engaged in a number of covert activities including assistance to refugees. The Nazis (who seem to be welcome in ‘neutral’ Switzerland) are keeping a close eye on him of course, and he has to be careful because his daughter Emma in Berlin is married to a German called Carl who is also engaged in activities under the radar, and his wife Kate is in London (where she is absorbed in the care of an injured Congolese soldier caught up in Belgium’s support for the allied cause against the Nazis in Africa). Right at this time Oscar has also met, and seems to have fallen for, a very gorgeous but enigmatic woman called Lara who might, or might not, be someone to be wary of. And all these characters are in a state of flux, not only stateless, but also at risk of the war reaching them even when theoretically safe in neutral countries like Switzerland and Portugal.

To read the rest of my review please visit https://anzlitlovers.com/2018/08/08/news-from-berlin-by-otto-de-kat-translated-b...

Een jonge vluchteling verdwijnt spoorloos uit het leven van een vrouw die hem hulp bood bij zijn integratietraject. De vrouw zoekt haar vroegere minnaar - een therapeut - op om het verlies te plaatsen. De therapeut haalt herinneringen op aan de liefdesrelatie. Een door de wat onnatuurlijk klinkende dialogen wat theatrale, maar evengoed boeiend en zelfs lichtjes hypnotiserend boek.

Thank you to Quercus Books and Netgelley for an advance copy of this work.

In Rotterdam it is Emma Verweij's last day. She is 96 years old and finally ready to die, but not before she thinks back over the loves and losses of her long life. Her fragmented reminiscences tell of her flight from Nazi Germany in the wake of the failed Von Stauffenberg assassination attempt, hiding in an isolated Black Forest village and her attempts to build a life in Holland.

For years she has tried to bury her memories of the war but now they are hard to ignore. Her story weaves between several different periods of her life so that her story only emerges only slowly and we learn about her family: her parents failed marriage, her husband's role in the war and the family she has managed to build in Rotterdam.

In a circuitous, unhurried narrative that effectively expresses both the disjointed state of Emma's failing thoughts and the way that our memories can creep up on us, thoughts of one event, one person sparking memories of another, years later. Emma approaches parts of her life indirectly, circling the more painful parts and offering small details until she is ready to face them more clearly.

It's a story infused with sadness and secrets and regret and the tone is a little distant but in a way that feels entirely appropriate for the end of a long life when one might finally be able to look back with some detachment. It's an abstracted, ephemeral piece of writing that feels deeply personal and addresses guilt, love and shells that we build to protect ourselves. To me this is the kind of story that the Gustav Sonata, which I read a few days earlier, aspired to be.

O advies van Barbara; gelezen als nachtelijk voorleesboek.
Otto de Kat is het pseudoniem van Jan Geurt Gaarlandt (Rotterdam, 1946). Hij studeerde theologie, met bijvak Nederlands, aan de universiteit van Leiden. Na zijn studie werd hij literair criticus van de Volkskrant en Vrij Nederland, en maakte literaire radiodocumentaires. In 1975 publiceerde hij bij Uitgeverij Van Oorschot de gedichtenbundel Het ironisch handvest. Eind 1977 werd hij uitgever van Uitgeverij De Haan (onderdeel van Unieboek) en in 1986 richtte hij Uitgeverij Balans op.
In 2002 verkocht hij zijn uitgeverij aan WPG Uitgevers en in 2014 kochten hij en zijn opvolgster Plien van Albada Balans weer terug.
In 1998 publiceerde De Kat zijn eerste roman, getiteld Man in de verte, gevolgd door De inscheper in 2004, Julia in 2008, Bericht uit Berlijn in 2012 en De langste nacht in 2015. In oktober 2016 verscheen De eeuw van Dudok, een compilatie van deze vijf romans, met een ‘epiloog’.

This is a very sensitive story. Christiaan Dudok is old and decides to put an end to his life. In the few hours before his suicide he makes his life review. Most important to him is the time with Julia, when he was to learn a year of practice in Lübeck with a competitor company of his father, where he met Julia. But everything is different. Julia's brother is a theater-maker and a communist, so he and Julia are constantly on the run at the time of WWII. In the Kristallnacht Christiaan sees Juliet the last time. She urges him to go home to the Netherlands. There he has to take over the company of his father, who dies soon after Christiaan's return. Christaan ​​marries a woman in the Netherlands. He is never really happy with her because his thoughts are often with Julia. In his last hours Christiaan thinks back to his life without bitterness.
De Kats's writing style is pregnant and without embellishment. He lets the reader immerse himself in the thought-world of the protagonist and thus follow his life.

Emma looks back over her life as she waits for her son and the euthanasia team (this is modern Rotterdam, and she is in her 90s).

"She did notice, though, that her memory was becoming overloaded. Emma wandered through her recollections along a complex network of corridors, the crumpled map of her life. She was ninety-six years old, she had witnessed a century, and understood nothing at all."

She remembers her first husband's involvement in the plot against Hitler, her escape from Germany and a long life lived in peace. There are still secrets and family conflicts, and the tone is bleak and littered with poetry and philosophy quotes. To me it is like a different world, and I liked visiting it.

"Vagueness piled on top of rumour and speculation , on dreams and suspicions: family history is a constant stream of knowing almost nothing , a scrap of insight here and there, an unintentional discovery. Those who find out and understand something do so by accident. The past is black, her parents’, and her own as well."

Completists please note: ťhis connects characters from three other books, so you might want to read those first.

Schitterend verhaal over rob, een jonge man die zijn familie wil ontvluchten, in 1935, op reis gaat, in de goudmijnen van Zuid Afrika werkt, vriendschap sluit meet een zwarte jongen die omkomt bij een explosie. In de oorlog gaat hij "voor het vaderland" vechten in Indie, kom op transport naar de rivier de Kwai, de Birmaspoorlijn. Ontmoet Guus, ook een Hollander. Samen overleven ze de aanleg van die spoorbaan, vertellen elkaar hun levensverhalen. Bij een transport naar Japan wordt de boot getorpedeerd, Guus komt om, Rob overleeft, loopt stralingsziekte op (volkomen onbekend en onduidelijk) bij de bom op Nagasaki. Rob kan het leven niet vinden, hij zwerft. Als zijn moeder sterft gaat hij (net te laat) even terug naar Holland, zoekt de vader van Guus op, praat heel intens met hem. Ze troosten elkaar. Dit luisterden we in de auto van Frankrijk naar huis. Otto de kat leest het zelf voor, wat nog een extra dimensie geeft.

Op het eind van het leven zal Emma zal worden geregeerd door haar herinneringen. In de laatste nacht zal haar leven worden samengebracht in een meanderende stroom van beelden uit haar bestaan. Alles wat zij min of meer heeft verdrongen wordt uiteindelijk toch in scènes afgespeeld..
Dat in al die herinneringen ook verwijzingen naar zijn eerder verschenen boeken staan, maakte dit boek voor mij tot een onverwachte thuiskomst. Met name het verhaal uit zijn vorige boek “Bericht uit Berlijn” speelt een sleutelrol in deze roman. Zijn overige boeken komen min of meer samen in “De langste nacht” waarmee voorlopig een denkbeeldige cirkel wordt gesloten. (?)

De Kat heeft wederom een prachtig boek geschreven; indrukwekkende zinnen op ieder bladzijde en een perfect gecomponeerd verhaal.
Klasse !

I got something out of this book. This is Otto de Kat’s first novel. It could be autobiographical, but it is written in the third person. The main character is “The Narrator.” Some of the scenes are beautifully worded. The best one describes the narrator, his father and brother skating single file along a frozen river. I could almost see the three of them "effortlessly skating, bent over and silent, the stationary banks whizzing by, their hands behind their backs; their long, rhythmical strokes so much in unison that the narrator could easily have reached out and placed his hand on his father's hand." The narrator loved his father and missed him terribly after his father died.

De Kat’s book reads like psychological train-of-thought where, among other things the narrator reveals "an almost imperceptible desire to cling to his father." He gradually realized that "his desire to become lost in somebody else was becoming relentless; a form of immaturity . . . nothing the narrator believed in suited him." This book is not a cheerful book. When de Kat touches on religion, I could see that he does not believe. The narrator states that: "Religion tries to lull us to sleep, science tries to keep us awake and art has gone completely off the rails." To the narrator, prayers were like "empty incantations of a rainmaker. They were nothing but words reaching into the dark: 'Father, I am here, where are you?'

I felt sorry for the narrator’s sadness and emptiness, with his "relentless drive to become lost in somebody else like a wounded soul who longs for immortality, his longing for union with his departed father, for somebody to cling to like coral to a reef, who felt nothing he believed suited him." He remembered how upset his father became "over the idea that the rich young man who had been so keen to follow Jesus should have been sent away, sorrowful, told to sell everything he possessed." I think that helped pushed the narrator deeper into depression. Actually, the rich young man was told to sell what he possessed and then come with Jesus.

I wonder, if the narrator knew what Jesus had really said to the young man,--would the narrator have been willing to leave his terrible emptiness and follow Jesus?

The first chapter of this novella was utterly brilliant – I loved the chauffeur, Van Dijk, and his discovery of and reaction to his dead boss. I thought he was a wonderful character and was instantly gripped by his voice and story.

It’s a shame then that from the second chapter onwards and for almost the rest of the book, we are given instead the story of Chris, the dead boss, and the events both in the war and leading up to his death. I’m sorry to say that Chris was a very irritating character and one of the most indecisive and weak literary men I’ve ever had the displeasure of meeting. This may be in part due to the fact that a large portion of his story is told to us rather than being shown to us, so I felt very disengaged indeed from what is happening to him. How I longed to return to that first chapter.

I also didn’t believe in Chris’s deep and abiding love for Julia, the woman he loses in the war. Indeed, Julia, like Chris, also tells us a great deal of things and becomes very quickly wearisome as a character. Really, the two of them deserved each other, but were of little interest to me as a reader. That said, the prose is very nice, but this factor is nowhere near enough to make a book sing. And Chris takes far too long in getting (at last!) to the moment of death, alas …

So it was with great relief that the final chapter brings us back to that wonderful chauffeur once more, and the ending is very powerful indeed. Van Dijk very much deserves his own book and is wasted in this one.

3 stars: a missed opportunity for a great character who is forced to remain on the sidelines

Fascinating refections on a life that the main character,Chris Dudok, chooses to end his life because he feels he has lost everything, beginning with his love after fleeing from her and the Nazi's out off Lübeck. Vaguely connected with Thomas Mann and family history of the Mann's Buddenbrooks because Dudok 'chooses' to stay in family-bussiness and marries the obvious candidate although he almost escaped to Lübeck and meets his love of his life Julia, who is persecuted by the Nazi's and she asks him to flee to Holland. She's not killed by the Nazi's like her brother but dies in the Allied air raid in 1942, which destroys nearly the whole historic city.
You never really feel sympathy with the main character, who lost the ability to feel strong emotions. The chapter's with his butler/chauffeur seen from his perspective are the most moving.

'Death by his own hand. "Painless." Still, there must have been a fair amount of pain before getting this far.', June 29, 2014

This review is from: Julia (Kindle Edition)
The novel opens with a chauffeur finding the body of his elderly boss next to a bottle of pills and a 1942 newspaper. The succeeding chapters move between Dudok as a young man,working in Lubeck in the late thirties, and his last day on earth now. As Germany teeters on the brink of war, Dudok meets the love of his life, Julia, a spirited young woman who refuses to be swept along with the herd mentality that embraces Nazism.
Their ultimatel destinies leave Dudok with a 'perennially supressed, deeply buried sense of yearning.'...
I found this rather a forgettable novel, despite the subject matter.

Superifically written, reads almost like an outline at times, not enough fleshing out of details, for instance the German part does not feel German in any way, the main character comes across as weak, why does Julia love him? Why does he decide to kill himself when he does, in August? 9 November might have been a better date...I liked the chapter from the caretaker's point of view best, but it didn't go anywhere muich. Read it quickly and shall forget it, I think. The design for the cover is excellent (photo from the Christabel Bielenberg estate) and the book generally a pleasure to hold in one's hand. Pity about the writing...I'll try something else by this author though, he can write.

Bericht uit Berlijn stelt voor mij één vraag centraal: wat doe je, als iemand je vertelt over een nog geheim plan. Brief je de inhoud van het geheim door, dan kun je daarmee de levens van heel veel onbekende mensen redden, maar het leven van je eigen dochter komt daarmee wel in gevaar.

Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog.

De horizon waaronder deze roman zich afspeelt is -wanneer je het tot je laat doordringen- fascinerend: Oscar Verschuur, de hoofdpersoon, werkt als Nederlands diplomaat in Zwitserland, zijn echtgenote woont in Londen en doet vrijwilligerswerk in een plaatselijk ziekenhuis en zijn dochter is gehuwd met een Duitser die werkt op het ministerie van buitenlandse zaken in Berlijn. Om het beeld definitief in te kleuren voegt de schrijver een jaartal toe: -1941- !!

Wanneer Oscar van zijn dochter verneemt dat de Duitsers, Operatie Barbarossa definitief gepland hebben, realiseert hij zich dat hij door deze kennis te delen mogelijk een bloedbad kan voorkomen doch daarmee tevens het leven van zijn dochter ernstig in gevaar brengt.
Het ontstane dilemma plaatst het verhaal onder een stolp van beklemming waarbinnen begrippen als trouw, verantwoordelijkheid en integriteit een welhaast duivelse dans met elkaar aangaan.

Een andere dans wordt gevormd door de hoofdrolspelers die ieder op een eigen manier ‘het hoofd boven water trachten te houden’, maar door individuele herinneringen elkaars ritme niet altijd kunnen volgen. Een eensluidende cadans kan misschien worden gevonden in de wijsheid: ‘wie wil vergeten, blijft een gevangene, wie zich herinnert, voelt zich vrij’. Uiteindelijk is dat het thema waaromheen een fraaie compositie is ontstaan dat ook in zijn andere boek 'Julia' zo mooi is uitgewerkt

De Kat heeft een schitterend verhaal geschreven en een parel toegevoegd aan een klein maar kostbaar oeuvre.

Hij voelt zich thuis bij Julia, de gespletenheid van de romanticus, onvervuld verlangen

Gebeurtenissen en observaties die voeren tot associaties met vaak in de vergetelheid geraakte herinneringen. Totdat je je bewust wordt dat ‘er ruimte in de gebeurtenissen is geslopen die je niet meer kunt overbruggen’. Dit kleine geschrift geeft op een indrukwekkende wijze zicht op dat fenomeen. In vrijwel alle gevallen zijn het associaties met het leven van de overleden vader waarmee de verteller een sterke band heeft gehad. Het tweede thematische element van het boekje is het reizen van de verteller. Overal waar hij komt, van Cambridge tot New York, roept de beschrijving van de omgeving sterke herinneringen op. Herkenbaar voor een ieder die na veel jaren weer komt op een plaats en dan ontdekt dat die door herinneringen dierbaar wordt.

De Kadt vertelt in een prachtig proza; zoals de beschrijving van een vriendschap: ‘het was niet zozeer dat ze elkaar aanvulden, dat niet. Maar ze voelden geen leegtes in elkaars buurt. Hun karakters raakten in elkaars nabijheid niet vermoeid.’
De notities ademen wel allemaal een soort droefenis; het is voorbij en de plaatsen zijn leeg. Herinneringen krijgen alleen nog reliëf door ze te verbinden met nieuwe plaatsen en observaties.
Maar dan toch: ‘hij miste E, hij miste zijn vader. Maar iedere keer dat het gemis in hem doorbrak, stroomde de leegte sneller vol dan ze ontstaan was. Hij begreep het niet goed, dat onuitsprekelijk weldadige van het gemis.’

Het boekje deed mij sterk denken aan een gedicht van Eva Gerlach:

“Kruim”.
‘Wat heel is, kunnen wij niet zien, het is
te groot, het past ons niet en niet
in onze hoofden

maar wat aan mootjes, haksel is, verkiezeld,
kruim, gepureerd, verstoven of ontbonden-

al het verdeelde zit voorgoed in ons’.

Hét thema van dit prachtige boekje.

Wat een triest boek: oorlog, zelfmoord. Ik vond niet dat de karakters erg goed uit de verf kwamen, afstandelijk geschreven. Een boek om snel te vergeten.

Een prachtig verhaal dat –los van de inhoud- uiteindelijk gaat over de confrontatie tussen verschillende karakters.
De hoofdpersoon heeft zijn vele en vaak traumatische herinneringen in ‘quarantaine gedaan’, weet er geen raad mee en dwaalt over de wereld zonder definitief rust te vinden. Tegen het einde van het boek vindt de confrontatie plaats met een andere wijze van omgaan met het verleden: de vader van zijn overleden vriend heerst op soevereine wijze over zijn verdriet en gemis.Zelfs de dood van zijn zoon ‘had hij ingepast, of liever hij droeg hem, zoals je een gewond dier draagt, iedere schok vermijdend, teder, met overgave.

Een boek van grote klasse, om in te lijsten.