Daan Remmerts de Vries

Robbie is eigenlijk een vervelend jongetje dat de baas speelt over zijn vrienden. Hij geeft steeds aan wat ze gaan doen en vooral ook wat de anderen moeten doen. Vooral Shappi pest en onderdrukt hij hevig, en Shappi laat het gebeuren. Ze graven op het kerkhof een schedel op, die Robbie (Godje) als een soort talisman meesleept en onder zijn bed verstopt. Ruzie met moeder natuurlijk. Als Bluf, de hond, de kat van Simon een modderpoel in jaagt omdat Robbie hem opjut, redt Robbie’s vader de kat en keertSimon zich van hem af. Denderend vrienden laten hem ook links liggen, zelfs op Shappi heeft hij geen vat meer. En Bluf doet ook niet meer wat hij wil. Dan geeft hij de schedel een mooie nieuwe rustplaats in het park, met takjes en bloemen en sluit hij vrede met zichzelf en ook gelukkig weer met zijn vrienden. Hij hoort muziek in de regen, ik begrijp dat dat staat voor het feit dat niet alles te regelen of verklaarbaar is. Mooi en poëtisch geschreven.… (mehr)