Maartje Wortel

Uitgeverij Van Oorschot heeft de serie Terloops in het leven gebracht waarbij schrijvers in 70 bladzijden over hun wandeling schrijven. Maartje Wortel heeft haar wandeling De Groef genoemd, voor mij gelijk een sprekende titel die de eindeloze herhalingen van het leven in zich bergt.

Ik houd heel erg van Maartje Wortel haar werk en dit boekje heeft mij wederom op en top laten genieten. Haar wandeling betreft een rondje in het Oosterpark in Amsterdam, een park dat ik ken maar niet heel erg goed maar goed genoeg om het een en ander te kunnen herkennen. Daarmee wordt een verhaal ook gelijk alsof ik het zelf had kunnen meemaken.

Knap vind ik hoe het rondje in het Oosterpark de leidraad is maar er zoveel meer van Maartje Wortel haar leven wordt beschreven dat het voelde alsof ik een roman had gelezen. Daarnaast riepen haar belevenissen met een goeie vriendin, bij mij heel sterk herinneringen aan mijn eigen vroegere leven op. En kreeg ik ook echt zin om weer eens iemand te zien terwijl ik daar al langere tijd niet toe geneigd ben.

Maartje Wortel haar worstelingen met het dagelijkse bestaan en de liefde, zijn zo menselijk en invoelbaar dat ik niet anders dan verliefd op haar kan worden. Dat ze nog maar heel veel mag schrijven in de toekomst.… (mehr)

Er moet iets gebeuren is absoluut een mooie, zij het wat wisselvallige verhalenbundel.

We genoten van het de meta-fictie van 'Schrijver II', waren erg geamuseerd door het koppel dat het gemis van hun overleden hond probeert op te vangen, leefden erg mee met de treffende, uitzichtsloze relatieschets in 'De vogels achterna' en lazen ook de andere verhalen met plezier. (Nachtruiters smaakte naar Elvis Peeters, wat ons betreft)

Maar sommigen voelden onafgewerkt aan, anderen waren niet meer dan leuk geschreven. Voor Maartje mag de lat hoger liggen, vinden we dan.

Maar als dit boek nog in je kast staat: niet twijfelen hoor, we lazen het met plezier.
(Weetje: dit bleek de allereerste uitgave van Das Mag te zijn)… (mehr)

Er is altijd het gevaar dat wanneer een schrijver door een boek mij in vervoering heeft weten te brengen, ik dit ook bij andere boeken van deze zelfde schrijver verwacht. De ene keer pakt dat prima uit maar dit maal heb ik pech gehad. Dit boek van Maartje Wortel is haar romandebuut en ik weet niet of zij haar slag nog te pakken moest krijgen of dat ik het op een verkeerd moment heb gelezen maar ik werd door dit boek niet gegrepen zoals ik dat bij ander werk van haar had.

Wat voor mij zeker niet helpt is dat het verhaal zich afspeelt in Amerika. Er zijn wel bepaalde aspecten waardoor ik begrijp dat het zich daar moet afspelen en niet in Nederland zoals bijvoorbeeld het verschil in gerechtssysteem. Toch komt dit op mij eerder over als een zwaktebod dan dat het werkelijk iets toevoegt. Het kan dan wel over een Hollands meisje gaan dat met haar ouders uit Nederland is meeverhuisd naar de Verenigde Staten, toch had het mij veel meer gedaan wanneer dit meisje in Nederland was gebleven en haar geschiedenis in een drukke Nederlandse stad had afgespeeld.

Nu is het boek verder wel typisch op zijn Maartje Wortels geschreven met sterke weergaven van hoe de hoofdpersonen zich door het leven heenleven. En scherpe, korte personageschetsen van personen die slechts een kleine rol spelen in het verhaal. En dat maakt het dan weer de moeite waard om gelezen te hebben.

O ja, op het einde ontgaat me iets. En dat is misschien ook wel wat ik er minder aan vind. Bij dit soort boeken vind ik het eerder storend dat er de hele tijd naar een bepaald punt toegewerkt wordt dan wanneer er gedeelten van mensenlevens worden beschreven waar je even bij mee mag kijken. Daarom denk ik als ik het einde wel had gevolgd, ik het er niet beter had gevonden.… (mehr)